Τα αυτοκίνητα σταµατούν απότοµα, σχηµατίζουν ουρά, µόλις σηκωθεί το χέρι έστω και ενός εκ των φοιτητών που αποβιβάστηκαν στη στάση του Σούπερ Μάρκετ, για να περάσουν στη συνέχεια απέναντι να εισέλθουν στο Πολυτεχνείο.
Είναι επιτακτική ανάγκη η τοποθέτηση και λειτουργία Φωτεινού Σηµατοδότη… Τα λόγια είναι περιττά και στην ουσία της καθηµερινότητας των φοιτητών, των νέων αυτών ανθρώπων, δεν επιτρέπεται καµία επικινδυνότητα.
Όταν διαπίστωσα ότι την τελευταία στιγµή έπρεπε να φρενάρω, όταν άκουσα το σφύριγµα των λάστιχων σε αυτοκίνητο που φρέναρε και αυτό µε τη σειρά του πίσω από µένα, τότε ήταν που χτύπησε το καµπανάκι και ήρθε η εικόνα αυτοκινήτων που φρενάρουν απότοµα µπροστά στα σώµατα των φοιτητών.
Λίγα εκατοστά χωρίζουν τη ζωή, τη λογική, την αξία ενός σηµατοδότη, την ευθύνη, την απερισκεψία των υπευθύνων και την ανεµελιά των παιδιών αυτών, από τους προφυλακτήρες των αυτοκινήτων.
Έεε τα υπόλοιπα είναι αυτονόητα. Για όσους βέβαια είναι υπέρµαχοι του ΑΥΤΟΝΟΗΤΟΥ.
Άµεσα να “φυτευτεί” στύλος µε φανάρι… Μόνο αυτή τη φύτευση δεχόµαστε κι ο νοών νοείτω.
Υ.Γ
…είναι το σηµείο άλλωστε που τα οχήµατα κόβουν αριστερά, πάνω από τη λωρίδα, για να εισέλθουν στο πάρκινγκ του Σούπερ Μάρκετ. Εκεί δηλαδή που αποβιβάζει το λεωφορείο τους φοιτητές. Άλλη µία φορά λοιπόν “ο νοών νοείτω”.
