Είχαν πραγµατοποιηθεί 200 Ολυµπιάδες από την 1η του έτους 776 π. Χ. και πλησίαζε η τέλεση της 201ης . Βρισκόµαστε στο 25 µ. Χ. και ο ελληνικός κόσµος ετοιµαζόταν για το µεγάλο, το πανελλήνιο, αθλητικό γεγονός. Στην Κρήτη και ξεχωριστά στην Κυδωνία ήταν το καθηµερινό θέµα συζήτησης. Είχαν έναν εξαιρετικό δροµέα και όλοι περίµεναν πως θα τον έβλεπαν µε τον κότινο στο κεφάλι.
Ο ∆άµας, ο δροµέας (αυτό ήταν τ’ όνοµά του) είχε αποδείξει την αδιαµφισβήτητη αξία του σε τοπικούς αγώνες, αλλά τώρα βρισκόταν σε καθηµερινή αγωνία. Είχε δηλώσει πως θα πήγαινε στην Ολυµπία και οι προπονήσεις του ήσαν επίπονες και καθηµερινές . Πίστευε βέβαια ότι κ α ι µ ό ν η η σ υ µ µ ε τ ο χ ή ε ί ν α ι ν ί κ η, αλλά αλλιώς είναι ο κότινος. Ύστερα θυµόταν τον Παιωναίο από τους Ιδαίους ∆ακτύλους και ήθελε να του µοιάσει. Να κερδίσει το στεφάνι του Ολυµπιονίκη.
Επιτέλους η αγωνία έφτασε στο τέλος. Οι Σ π ο ν δ ο φ ό ρ ο ι, δηλαδή οι επίσηµοι εκπρόσωποι των αγώνων, µε τα Σ π ο ν δ ε ί α , ( τις φιάλες για τις Σπ ο ν δ έ ς) είχαν αρχίσει το έργο τους. Είχαν ξεκινήσει από την ιερή γη της Ήλιδας, είχαν φτάσει στην Κρήτη και βέβαια στην Κυδωνία, κηρύσσοντας την Ε κ ε χ ε ι ρ ί α, (το σταµάτηµα των πολεµικών επιχειρήσεων) και αναγγέλλοντας την Ι ε ρ ο µ η ν ί α, (την επίσηµη ιερή ηµέρα έναρξης των Ολυµπιακών αγώνων).
Μεγάλη συγκίνηση αισθάνθηκε όταν µε τους συµπατριώτες του σταµάτησε γύρω από τον επίσηµο βωµό της πόλης και παρακάλεσε το θεό να τον βοηθήσει να πετύχει ο σκοπός του.
Ο ∆άµας είχε προπονηθεί περισσότερο από δέκα µήνες και θα το βεβαίωνε µπροστά στους επίσηµους. Θα βεβαίωνε ακόµη, σύµφωνα µε τα καθιερωµένα, ότι ήταν ένας Έλληνας γεννηµένος από Έλληνες γονείς, ότι δεν είχε δικαστεί, δηλαδή, όπως θα λέγαµε σήµερα, είχε λευκό ποινικό µητρώο.
Ένα µήνα πριν από την έναρξη των αγώνων βρισκόταν µε την παρέα του στην ιερή Ολυµπία. Προπονήθηκε κανονικά στο γυµναστήριο της Ήλιδας υπό την επίβλεψη των Ε λ λ α ν ο δ ι κ ώ ν και διδάχτηκε τους κανόνες του τίµιου αγώνα.
Οι µέρες περνούσαν ευχάριστα, αλλά γρήγορα. Την παραµονή ένας βροντόφωνος κήρυκας, φώναζε τα ονόµατα εκείνων που είχαν δηλώσει συµµετοχή στους αγώνες.
Κάποια στιγµή ακούστηκαν δυνατά χειροκροτήµατα. Ο κήρυκας έλεγε:
-∆άµας, Κρής, Κυδωνιάτης ,Στάδιον…
Συγκινηµένος στάθηκε µε τους άλλους αθλητές µπροστά στο βωµό του Ό ρ κ ι ο υ ∆ ί α και µε υψωµένο το χέρι επανέλαβε τα λόγια του ιερέα:
– Ορκίζοµαι ότι δεν έκαµα τίποτε παράνοµο (οµνύω ουδέν παράνοµον διαπράξασθαι) -Ορκίζοµαι ότι έκαµα όσα λένε οι νόµοι, ότι προπονήθηκα κανονικά, ότι είµαι Έλληνας και δεν έχω χάσει τα πολιτικά µου δικαιώµατα!
Χωρίς να ξέρει το λόγο θυµήθηκε τον Κλύµενο τον άξιο παλαιό συντοπίτη του που ίδρυσε το ναό της Κυδωνίας Αθηνάς. Θα πήγαινε για ένα προσκύνηµα στο χώρο του ναού. Το όφειλε στον τόπο που τους γέννησε.
Πάντοτε στο Σ τ ά δ ι ο, το δρόµο δηλαδή των 192,5 µέτρων περίπου, έπαιρναν µέρος πολλοί αθλητές και φέτος είδε αρκετούς γύρω, αλλά δεν έχασε το θάρρος του.
Θα τους αντιµετώπιζε δίκαια και το έπραξε.
Την άλλη µέρα που ήταν η πρώτη των αγώνων, όλα έγιναν σύµφωνα µε τα γνωστά, τα από αιώνες καθιερωµένα. Από µια µεγάλη πόρτα, την Κ ρ υ π τ ή, µπήκαν οι Ελλανοδίκες και οι αθλητές στο χώρο των αγώνων, κάθισαν και οι θεατές στο δικό τους χώρο και τότε ακούστηκε η δυνατή φωνή του κήρυκα, σαν να έστελνε το πιο χαρούµενο µήνυµα:
-Άρχεται αγών καλλίστων άθλων ταµίας! (αρχίζει ο αγώνας που διαθέτει τα ωραιότε- ρα βραβεία)
Οι αθλητές πήραν τις θέσεις τους και περίµεναν το σύνθηµα της εκκίνησης. Ο ∆άµας ένιωσε φτερά στα πόδια του. Σαν να πετούσε! Για τον Παιωναίο! Για την Κυδωνία! είπε µέσα του και όρµησε µπροστά.Τους ξεπέρασε όλους. Έφτασε πρώτος στο τέρµα. Ήταν Ολυµπιονίκης!
Όρθιο το πλήθος των θεατών επευφηµούσε το νικητή! Ο κότινος θα βρισκόταν σε λίγες µέρες στην Κυδωνία και ο ∆άµας θα έδιδε το όνοµά του στη 201η Ολυµπιάδα!
Χωρίς καθυστέρηση στάλθηκε στην Κρήτη το νικητήριο µήνυµα . Η Κυδωνία µε περηφάνια περίµενε να τιµήσει το βλαστάρι της όπως του άξιζε!
Ο Σ τ α δ ι ο ν ί κ η ς ∆άµας έγινε δεκτός σαν ήρωας! Πάνω σε άρµα µε τη συνοδεία των συµπολιτών του που ολόχαροι, τραγουδώντας, πανηγύριζαν για τη νίκη, έφτασε στο ναό του προστάτη θεού της πόλης, πρόσφερε θυσία και αφιέρωσε το στεφάνι που µε τη βοήθειά του είχε κερδίσει!
