Oσο παράξενο κι αν ακούγεται σε ορισμένους αυτό, είναι οι γυναίκες όπως υποδηλώνει μια αποκρυπτογράφηση της γλώσσας του σώματος των αντιπάλων, εκείνες οι οποίες κατά βάση έχουν το πάνω χέρι στις αναμετρήσεις τους με τους άνδρες σε έναν διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό έργων σκακιστικής θεματικής εντός της δυτικοευρωπαϊκής Τέχνης. Έτσι, και στη “Σκακιστική Παρτίδα” ενός διακεκριμένου εκπροσώπου της ολλανδικής ζωγραφικής, του Κορνέλις ντε Μαν ο σκακιστικός αγώνας χρησιμεύει ως μεταφορά του ερωτικού παιχνιδιού.
Η αγωνιστική επικράτηση του θηλυκού επί του αρσενικού, όπως προδιαγράφεται και στον πίνακά μας, συμβολίζει εκ νέου την υπεροχή και επιδεξιότητα στο χειρισμό ερωτικών θεμάτων του γυναικείου φύλου με όπλο την ακατανίκητη γοητεία του. Τόσο η αποκαρδιωτική χειρονομία του αντιπάλου, όσο και το γεμάτο καπρίτσιο, συνωμοτικό βλέμμα του νεαρού κοριτσιού προς τον θεατή, μοιάζουν να υποδηλώνουν για πολλοστή φορά, ότι στο σκακιστικό παιχνίδι της αγάπης, η παίκτρια με σύμμαχο και αρωγό τα ερωτικά της θέλγητρα είναι πάντα σε θέση να υπερκεράσει τους άρρενες αντιπάλους της, γέρνοντας αποφασιστικά την πλάστιγγα της νίκης προς την πλευρά της.
Με βάση τα όσα ειπώθηκαν παραπάνω εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, ότι η παρουσία και μόνο του σκακιστικού μοτίβου στην κινηματογραφική μεταφορά από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ του μυθιστορήματος του Βλάντιμιρ Ναμπόκοφ “Λολίτα”, το οποίο και πραγματεύεται την ερωτική προσέγγιση ενός αταίριαστου λόγω ηλικιακού χάσματος ζευγαριού, δεν αποδεικνύεται σε καμία περίπτωση τυχαία.
