Φανταστικό μουσείο Νο. 452

Mε δεδομένη την απουσία των αυθεντικών αντικειμένων που η μορφή κρατούσε στα δύο της χέρια και τα οποία θα ήταν σε θέση να μας διαφωτίσουν περαιτέρω στο πεδίο της εικονογραφίας, η ταυτότητα τής απεικονιζομένης μορφής θα πρέπει αναπόφευκτα να παραμείνει ανεξακρίβωτη. Δεν έχουν λείψει βέβαια οι ερμηνευτικές απόπειρες, οι οποίες επιχειρούν να αναγνώσουν στην τριπρόσωπη γυναίκα, είτε την τρικέφαλη αρχαιοελληνική θεότητα “Εκάτη” -κατά την πρόσληψη των ουμανιστών της Αναγέννησης η Εκάτη είχε προέλθει από τη σύμμειξη της Σελήνης, με την Αρτεμη και την Περσεφόνη, εξ’ ού και τριμερής θεότητα- είτε την προσωποποίηση της αφηρημένης έννοιας της “Φρόνησης – Σύνεσης”. Στην τελευταία αυτή περίπτωση τα τρία πρόσωπα θα συμβόλιζαν αλληγορικά το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, ενώ ο γοργός βηματισμός θα μπορούσε στο ίδιο ερμηνευτικό πλαίσιο να παραπέμπει στην επιτακτική ανάγκη της έγκαιρης ανάληψης δράσης.
Από την άλλη πλευρά, η παρουσία του φλεγόμενου πυρσού παρουσιάζεται ασύμβατη με μια τέτοια ερμηνευτική απόπειρα. Σε κάθε περίπτωση και ακόμη και αν η εικονολογική προσέγγιση του έργου εξακολουθεί στις μέρες μας να καλύπτεται από πέπλο μυστηρίου, η αινιγματική αλλά ποιοτικά αψεγάδιαστη “Εκάτη – Φρόνηση”, δικαιωματικά αναγνωρίζεται ομόφωνα από τους μελετητές ως μια από τις αριστουργηματικότερες καλλιτεχνικές συλλήψεις της τέχνης της Αναγέννησης στον τομέα της μεταλλοτεχνίας.