Kατά τη γραπτή παράδοση, η Αγία Αικατερίνη της Αλεξανδρείας είχε υπάρξει κόρη του βασιλιά της Κύπρου. Oταν ο γιoς του αυτοκράτορα ήρθε να ζητήσει το χέρι της, η όμορφη, καλλιεργημένη και ευκατάστατη νεαρά κοπέλα διέγνωσε αμέσως, ότι ο υποψήφιος μνηστήρας της την υπολειπόταν τόσο σε ευγενικές καταβολές, όσο και σε ομορφιά, αλλά και οικονομικό υπόβαθρο. Ένας ερημίτης θα καλέσει την αγνή νέα να αφιερωθεί στον Ιησού και στο χριστιανισμό. Η Αικατερινή θα ασπαστεί βαπτιζόμενη κατόπιν τούτου τη χριστιανική πίστη και θα βιώσει σε ένα όραμά της τη μυσταγωγική σύνδεσή της με το Θεάνθρωπο, με το μικρό Ιησού να της εφαρμόζει ο ίδιος στο χέρι το δαχτυλίδι του μυστικού αρραβώνα τους. Την εν λόγω σκηνή αποδίδει ο πίνακας του Πάολο Βερονέζε. Γιός ενός λαξευτή της πέτρας, ο Πάολο είχε γεννηθεί και μυηθεί στα μυστικά της ζωγραφικής τέχνης στη Βερόνα, όπως μαρτυρά άλλωστε και το όνομά του. Στα 1551 θα ζωγραφίσει την εικόνα του βωμού για την εκκλησία του San Francesco della Vigna στη Βενετία και δύο χρόνια αργότερα θα εγκατασταθεί μόνιμα στη Serenissima, όπου και θα κυριαρχήσει στην εικαστική σκηνή του δευτέρου μισού του 16ου αιώνα μαζί με τον Τισιανό και τον Τιντορέττο. Όταν ο ιστορικός της βενετσιάνικης τέχνης Κάρλο Ριντόλφι (Carlo Ridolfi) (1594-1658) θα εκφράσει τον απέραντο θαυμασμό του για το έργο, συγκαταλέγοντάς το στις σημαντικότερες δημιουργίες του ζωγράφου, ο πίνακας του Βερονέζε είχε ήδη αφήσει την Βενετία για το Άμστερνταμ, προτού καταλήξει αργότερα στην αγγλική βασιλική συλλογή. Λαμβάνοντας υπόψιν του τις αναφορές στο ｫﾗ ( da Veragine
Φανταστικό μουσείο Νο. 550
