Far West Κρητικός

Σάββατο μεσημέρι και ψάχνεις απελπισμένα μια ήσυχη γωνιά να ξεκουράσεις μυαλό και κορμί. Κάπου, που δεν ακούς τη φασαρία του δρόμου, τα κορναρίσματα, τις οχλαγωγίες της πόλης. Κάπου στη έρημη φύση, για να επαναπροσδιορίσεις τα απλά και αυτονόητα πράγματα που έχουμε χάσει μέσα από την καθημερινότητα και την κατανάλωση.
Και εκεί που βρίσκεις το επιθυμητό τέρμα του κόσμου, τον τόπο που δεν μαρτυράς που λέει ο λόγος πού βρίσκεται ούτε στον κολλητό σου για να μην σου κατσικωθεί το άλλο Σαββατοκύριακο, να σου ο μάγκας, ο far west κρητικός, με το 4χ4 τζιπάκι του να σουλατσάρει μπροστά σου και να χαλάει την εικόνα όλων των μπλε του κόσμου.
Αντιλαμβάνεστε τον διάλογο. «Μα τι κάνεις εκεί;» «Λογαριασμό θα σου δώσω;» «Μα εδώ απαγορεύεται να μπαίνουν αυτοκίνητα». «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» και τα ρέστα. Στο τέλος υποχωρείς μέχρι να φορτώσει την οικογένεια, που δεν μπορούσε να κάνει δυο βήματα μέχρι το δρόμο.
Ένα 4χ4 τζιπάκι δεν μπορεί να σου χαλάσει το Σαββατοκύριακο. Ακόμα και αν στο τέλος φεύγει ταράζοντας τα ήρεμα νερά της παραλίας, ακόμα και αν περνάει ξυστά από εκεί που έχουν γεννήσει τα αυγά τους οι caretta-caretta, ακόμα και αν βλέπεις τα παιδιά του far west Κρητικού να χαίρονται από την μαγκιά του μπαμπά δίνοντάς τους το… καλό παράδειγμα. Όχι, δεν είναι καθόλου εύκολο να χαλάσεις το Σαββατοκύριακό σου, αν συγκρίνεις τη μεγαλοσύνη της φύσης με τις μικρές, εγωιστικές, κομπλεξικές, πράξεις των ανθρώπων.