Φασισμός, μόρφωση και “άοπλοι” εκπαιδευτικοί

Μονοπωλεί την επικαιρότητα η υπόθεση της Χρυσής Αυγής. Η κυβέρνηση, υπό το βάρος διεθνών πιέσεων και στον απόηχο της στυγερής δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, εμφανίζεται διατεθειμένη να πατάξει τον φασισμό -η ορθότερα “τον εξτρεμισμό” κατά δήλωση του πρωθυπουργού- θεωρώντας προφανώς ότι μόνο με τις συλλήψεις και τις καταδίκες θα “ξεμπερδέψει” με το πρόβλημα.
Τα πράγματα φυσικά δεν είναι τόσο απλά. Και δυστυχώς οι κυβερνητικές επιλογές δείχνουν ότι πραγματική βούληση για να αντιμετωπιστούν οι παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας δεν υπάρχει.
Πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Παιδεία. Σχολεία χωρίς δασκάλους και καθηγητές, χωρίς υποδομές. Πανεπιστήμια που καλούνται να λειτουργήσουν με ανεπαρκές προσωπικό. Πρωτοφανείς περικοπές στην έρευνα. Αυτό είναι το σκηνικό στον χώρο της Δημόσιας Παιδείας στην Ελλάδα.
Και περιμένουμε μετά, από αυτά τα σχολεία και από αυτά τα Πανεπιστήμια να βγουν άνθρωποι, ενεργοί πολίτες, που θα έχουν τις γνώσεις και τις αξίες για να μην επιτρέψουν την έξαρση φασιστικών φαινομένων στην κοινωνία.
Εν ολίγοις, να διωχθούν και να φυλακιστούν όσοι κρύβονται πίσω από εγκληματικές πράξεις, αλλά καλό θα ’ναι να έχουμε στον νου μας πως η αντιφασιστική και η αντιρατσιστική νοοτροπία δεν επιβάλλονται, αλλά καλλιεργούνται, διδάσκονται. Και αυτό προϋποθέτει ο δάσκαλος, ο καθηγητής και ο πανεπιστημιακός να έχουν τα κατάλληλα “όπλα” στη… μάχη για τη διαπαιδαγώγηση.