Φασούλι το φασούλι

Είναι ο λογικός!
Αυτός που δεν ξιπάστηκε ποτέ στη ζωή του!
Ο άνθρωπος που πέρασε χίλια-μύρια, αλλά δεν το έβαλε ποτέ κάτω…
Είναι ο πιστός στη ρήση του σοφού λαού «Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι!» που μιλά για εγκράτεια, για σωστές μεθοδευμένες κινήσεις και βεβαίως γι’ αποταμίευση.
Στα μικράτα του είχε τον πήλινο κουμπαρά του, που  όταν γινόταν ασήκωτος και δεν χωρούσε άλλες δεκαρίτσες τον έσπαζε στην πλάκα της αυλής, ξεχυνόταν στο δάπεδο ο πολύτιμος θησαυρός του κι εκεί να δεις χαρές και γέλια.
Στα κατοπινά χρόνια έκρυψε γεμάτος προσδοκίες κάτω απ’ το κρεβάτι σ’ εκείνο το μεταλλικό κουτάκι -το γνωστό μας χρηματοκιβώτιο μινιατούρα- το κλειδάκι του οποίου έβλεπε για λίγο μόνο στο επίσημο άνοιγμά του. Οπως και τα χρήματά του που συνήθως αποταμίευε για να έχει κατιτί στη πάντα…
Ας  γυρίσουμε ωστόσο στο τώρα και στα… φασολάκια.
Στα “φασολάκια” των καιρών μας, γιατί περί αυτών ο λόγος!
Στα φασολάκια που εδώ και δεκαετίες ο μικρός αυτός ασήμαντος άνθρωπος, ο σκληρά εργαζόμενος έριχνε ευλαβικά στο κοινό σακούλι, για να είναι εκεί ασφαλή, κι έτοιμα να του παραδοθούν όταν δεν θ’ αδυνατούσε να βγάλει τα προς το ζειν.
Τα οποία τώρα που μεγάλωσε και τα έχει μεγαλύτερη ανάγκη κάνουν φτερά με ποικίλους τρόπους!
Πότε γίνονται κρατήσεις βάσει του Α’ ή του Β’ νόμου, πότε ανεξήγητη φορολογία,  ενίοτε του δίνεται κατιτί -με το σταγονόμετρο πάντα- ή καθυστερεί τόσο που κινδυνεύει να πειστεί πως δεν τα δικαιούται, πως αδίκως νομίζει ότι του τα χρωστούν!
Παραλογισμός…
Σκέτος παραλογισμός!
Πολύ περισσότερο που υπήρξαν -κι ευχόμαστε από καρδιάς να μην υπάρξουν στο μέλλον- κάτι  ευφυείς συμπολίτες μας, που ξεκίνησαν το κακό, καθώς με μαεστρία οικειοποιήθηκαν μαζεμένα τα φασολάκια κάθε συνετού και τα εξανέμισαν στους χίλιους ανέμους…
Είναι ανέντιμο που αυτόν τον  μικρούλη, τον αδύναμο, τον ήσυχο, το τίμιο άνθρωπο με τις «περιορισμένες» φιλοδοξίες βρήκαν να κοροϊδέψουν οι επιτήδειοι!
Κορδώνουν μάλιστα εμπρός  του, κι ούτε γυρίζουνε να τον κοιτάξουν, ενώ τον έχουν κατακλέψει…
Καλό δεν θα ήταν, να δώσουν επιτέλους όλοι οι επίορκοι λόγο στη δικαιοσύνη, κι αυτά που πήρανε να μπουν σε ένα άλλο… “Υπερταμείο” απ’ όπου θα επιστρέφονται δίκαια και σωστά στους δικαιούχους;
Στους «μικρούς», «ασήμαντους» αλλά τίμιους γέροντες και γερόντισσες μας που τώρα λιμοκτονούν;