Πώς γινόταν μέχρι τώρα η διαχείριση των ευαίσθητων περιβαλλοντικά περιοχών των Χανίων που παρουσίαζαν τεράστια επισκεψιμότητα; Ποιες πρακτικές ακολουθούνταν για δεκαετίες αρχικά για την ανάδειξη και μετέπειτα για την εκμετάλλευσή τους; Εκμετάλλευση με όλη τη σημασία του όρου ή πιο λαϊκά “ξεζούμισμα”…
Μπάλος, Φαλάσαρνα και Λαφονήσι για χρόνια πολλά είχαν την “τύχη” των αστικών παραλιών. Ανύπαρκτη η ελεγκτική παρουσία του κράτους, προβληματική διαχείριση στις περισσότερες περιπτώσεις από τους Δήμους, “φαταουλικές” πρακτικές από τη μεγάλη πλειοψηφία των ιδιωτών. Τι έμενε;
Η δράση ορισμένων πολιτών, το όραμα και το πάθος κάποιων αυτοδιοικητικών και η συνεπής εργασία περιβαλλοντολόγων και άλλων επιστημόνων που “κράτησαν” τις περιοχές αυτές, που δεν ενέδωσαν στις “δυνάμεις της αγοράς” και στην πειστικότητα των… μεγάλων πορτοφολιών.
Πλέον έχοντας φτάσει στο σημείο μηδέν φαίνεται να υπάρχει μια ισχυρή τάση αλλαγής του τρόπου διαχείρισης των περιβαλλοντικά ευαίσθητων περιοχών, μιας τάσης που προέρχεται από τις τοπικές κοινωνίες που βλέπουν πως η υφιστάμενη κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Θα συνεχιστεί η τάση αυτή και θα γίνει οδηγός για το πώς θα αντιμετωπίζουμε τα “διαμάντια” της Κρητικής φύσης; Θα βρει υποστηρικτές στην αυτοδιοίκηση, την κεντρική πολιτική ζωή; Θα επηρεάσει το νομοθετικό έργο, τα ελεγκτικά όργανα του κράτους στην άσκηση των καθηκόντων τους;
