Φαινόμενα παρακμής

Το κορόιδεμα αρχίζει από σκοπιμότητα και τελειώνει σε διακωμώδηση, όταν η χλεύη και ο εμπαιγμός συνεχίζονται. Η ανυπαρξία σοβαρότητος απ’ τους εγκεφάλους της οικονομίας, οι οποίοι χρεωκόπησαν τη χώρα με τις πολιτικές τους, επαναλαμβάνεται καμουφλαρισμένη.
Μας επέβαλαν σαν λύση ανάγκης τα Capital Controls, λόγω διαπραγματευτικής ανικανότητος του Βαρουφάκειου εγωκεντρισμού, να πηγαίνει στο ΑΤΜ ο πολίτης αυτής της χώρας, να παίρνει όχι πάνω από 60 ευρώ, δηλαδή επτά φορές την εβδομάδα! Και επειδή ο κόσμος στοιχιζόταν στις ουρές μπροστά απ’ τα χρηματομηχανήματα των τραπεζών, του έκαναν τη χάρη να πηγαίνει μια φορά την εβδομάδα να “σηκώνει” 420 ευρώ. Αλλά και πάλι τον λυπήθηκαν! Του έκαναν σαν δώρο τα 840 ευρώ κάθε 15 ημέρες. Τέτοια ξεχωριστή φροντίδα για να μην ταλαιπωρούμεθα!!
Αυτό αφορούσε τα μεσαία και τα κατώτερα στρώματα των συμπολιτών μας, καθ’ όσον όλοι τους ζουν με ποσό κάτω των 420 ευρώ την εβδομάδα, κάτι που γνώριζαν οι αρμόδιοι στην Ευρώπη, αλλά και οι “εδώ”, γι’ αυτό και συμφώνησαν. Το μέτρο αυτό δεν άγγιξε όσους είχαν τη δυνατότητα να ξοδεύουν είτε από “μαύρο” χρήμα είτε διότι βρισκόντουσαν εκτός συστήματος.
Ας μην ξεχνάμε ότι τα capital controls δεν είναι παρά μια μορφή κατάσχεσης, ένας φραγμός στα έξοδα διαβίωσης, μία περαιτέρω εσωτερική υποτίμηση, που σταμάτησε την καταθετική δυνατότητα των πολιτών, όσων μπορούν, στα πιστωτικά ιδρύματα με σκοπό τον τοκισμό και την ασφάλεια. Και ακούστηκε απ’ τα τηλεπαράθυρα ότι «προσπαθούμε να σας βελτιώσουμε τις συνθήκες ζωής». Στην πραγματικότητα όλα ήσαν σχεδιασμένα να μάθουμε, να συνηθίσουμε να ζούμε φτωχικά, να ξεχάσουμε ό,τι ξέραμε. Λίγοι είναι σήμερα αυτοί που διατηρούν καταθέσεις στις τράπεζες, εκτός των επιχειρηματιών και πάρα πολλοί που ζουν εκτός των περιορισμών.
Οταν οι κατά συγκυρίαν αρμόδιοι θεωρούν ως δώρο τα 840 ευρώ κάθε 15 ημέρες και συμφωνούν με την κρίση του τεχνοκράτη κ. Στουρνάρα, ο οποίος εξέθρεψε τον μνημονιακό μινώταυρο και που ελέω Ντράγκι εξακολουθεί να παραβρίσκεται στο τραπεζικό σύστημα, εμείς τι να πούμε! Καλά να πάθουμε που πιστεύουμε στο φαινομενικό ενδιαφέρον μερικών για τα προβλήματα του λαού. Μερικών, που με τις αποφάσεις τους δέσμευαν τη χώρα για δεκαετίες. Μερικών, που ανήκουν στο σύμπλεγμα της διαπλοκής που συνεχίζει να υπάρχει και να προκαλεί.
Να μην μας εκπλήσσει η “ευσυγκινησία” τους. Πρόκειται περί απάθειας. Να μας κινεί το ενδιαφέρον η αδιαφορία των νέων, του πλέον ενεργού δυναμικού της κοινωνίας, που μαστίζεται από την ανεργία. Τα ξένα κέντρα προσπαθούν να τους φθείρουν. Αντί να τους δοθούν κίνητρα να βγουν από τα σπίτια τους και ν’ ασχοληθούν με την παραγωγικότητα, οι νέοι απαξιούν το σύστημα εξουσίας και αδιαφορούν. Στην Ελλάδα της παρακμής παίρνουν τους δρόμους, τα βουνά και τις ρούγες, παθιασμένοι, απορροφημένοι και καθηλωμένοι στις οθόνες των κινητών, ψάχνοντας για… Πόκεμον!
Ηθικός εκφυλισμός, απώλεια δημιουργικής ζωτικότητας, πνευματική κατάπτωση. Φαινόμενα παρακμής!