Τέος σε μια μεγάλη καριέρα έβαλε ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης, ανακοινώνοντας προχθές την απόφασή του να αποχωρήσει από την ενεργό δράση.
«Φεύγω γεμάτος», δηλώνει στη συνέντευξή του στα “Χ.ν.”, μην κρύβοντας τη συγκίνησή του για όλα αυτά που έζησε μέσα σε 21 χρόνια στα παρκέ όλου του κόσμου…
Από τα τσικό του Κύδωνα, άλλωστε, ο 38χρονος πλέον Χανιώτης μπασκετμπολίστας έφτασε μέχρι το μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, φορώντας τη φανέλα των Σιάτλ Σουπερσόνικς, ενώ ήταν μέλος της Εθνικής ομάδας που βρέθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2008 στο Πεκίνο. Φυσικά, η διαδρομή του στο μπάσκετ είχε κι άλλους σταθμούς, παίζοντας στις κορυφαίες ελληνικές ομάδες, τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό.
Τι έχει να θυμάται ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης μετά από δύο δεκαετίες στο μπάσκετ, τι έχει να πει για τις άπειρες ώρες δουλειάς που αφιέρωσε μέσα στα παρκέ για να γίνει καλύτερος, αλλά και τι ετοιμάζει πλέον όσον αφορά το επόμενο βήμα στη ζωή του; Αυτά κι άλλα πολλά απαντά ο ίδιος στη συνέντευξη που ακολουθεί…
•Πώς αποφάσισες να δώσεις το τέλος στην καριέρα σου;
Ηρθε το πλήρωμα του χρόνου… Εχω πετύχει όλα αυτά που πραγματικά ήθελα. Νομίζω πως είναι η κατάλληλη στιγμή για μένα και αγωνιστικά. Θέλω να σταματήσω τώρα, που πραγματικά ξέρω ότι μπορώ να είμαι χρήσιμος σε κάποιο παιχνίδι και όχι αργότερα, παρακολουθώντας, ίσως, το παιχνίδι από τον πάγκο.
•Σκεφτόσουν καιρό αυτή την απόφαση;
Ναι, το σκεφτόμουν καιρό. Πίστευα ότι αυτή τη χρονιά θα έπαιρνα αυτή την απόφαση προς το τέλος της κι έτσι κι έγινε.
•Εάν υπήρχε μία ομάδα από τα Χανιά στη Β’ ή τη Γ’ Εθνική θα ήθελες να τερματίσεις εκεί την καριέρα σου, θα ήταν κάτι που θα το προτιμούσες;
Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Μου πήρε πάρα πολλά χρόνια να είμαι στην πρώτη κατηγορία και να παίξω σε πολύ υψηλό επίπεδο και θα ήθελα να τερματίσω μόνο στην Α1, όπως συμβαίνει τώρα με το Ρέθυμνο.
•Τώρα, τι έχεις να θυμάσαι από αυτή την μεγάλη καριέρα που κατάφερες; Ξεκίνησες από τα τσικό του Κύδωνα και έφτασες μέχρι το NBA, γύρισες όλη την Ευρώπη, έπαιξες σε σπουδαίες ομάδες. Συνοψίζοντας 21 χρόνια καριέρας, τι έχεις να θυμάσαι;
Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, η ένταση ενός αγώνα, τα μέρη που πήγα κι έπαιξα, οι χώρες που επισκέφτηκα. Ο τρόπος σκέψης τους με διαμόρφωσε ως χαρακτήρα. Εζησα πολλά χρόνια στο εξωτερικό. Ολα αυτά είναι πράγματα που μου έρχονται στο μυαλό σαν μια πρώτη εικόνα.
•Αισθάνεσαι γεμάτος, ευχαριστημένος;
Νιώθω πολύ γεμάτος. Κατάφερα να πετύχω τους περισσότερους στόχους που έθεσα και τα όνειρα που είχα από παιδί, ξεκινώντας να παίζω και τώρα κοιτώντας πίσω μια πορεία 20 και πλέον ετών βλέπω ότι πραγματικά έχω πετύχει όλα αυτά που έβαλα στο μυαλό μου και αυτό με χαροποιεί.
•Αυτό που σε χαρακτηρίζει και παραδέχονται όλοι όσοι σε έχουν ζήσει είναι ότι έχεις δουλέψει πάρα πολύ για να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο.
Σε αυτόν που θα χρωστάω τα πάντα γιατί με βρήκε στα Χανιά όταν ήμουν στο Δημοτικό σχολείο στο Πασακάκι και με έβαλε σε ένα γήπεδο μπάσκετ και δεν είναι πια κοντά μας, είναι ο Σταμάτης Γεωργίου. Είναι ένας άνθρωπος που πάντα θα του χρωστάω και θα του είμαι ευγνώμων γι’ αυτή του την κίνηση να έρθει να με πάρει απ’ το σπίτι και να με βάλει στο γήπεδο. Από εκεί και πέρα, το μεγάλο παράδειγμα για μένα ήταν ο πατέρας μου, που βλέποντας τον να δουλεύει τόσο σκληρά όλα αυτά τα χρόνια ήταν κάτι που με σημάδεψε και ήταν αυτό ακριβώς που ακολούθησα σε όλη μου την καριέρα, να δουλεύω πολύ σκληρά για να πετύχω όλα αυτά που έχω πετύχει. Σίγουρα, έχω σπάσει τα όρια μου πάρα πολλές φορές, σχεδόν καθημερινά και κανένας δε μου χάρισε ούτε 1 λεπτό συμμετοχής… Τα περισσότερα πράγματα τα έμαθα μόνος μου και διεκδίκησα μέσα από τα χρόνια το χρόνο συμμετοχής μου και στην ουσία έπεισα τις ομάδες και τους προπονητές να με εμπιστεύονται με τον τρόπο που έκανα προπόνηση και έπαιζα καθημερινά.
•Υπάρχει κάποιο περιστατικό, όποιο κι αν είναι αυτό, που έχεις να θυμάσαι πιο έντονα;
Εχω να θυμάμαι πάρα πολλά πράγματα, δεν μπορώ να το σπάσω σε μια ανάμνηση. Κάθε στιγμή της καριέρας μου είναι σημαντική, από το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο… Τα δύο σημεία που ίσως με έχουν σημαδέψει, είναι ότι αγωνίστηκα στους Σιάτλ Σουπερσόνικς στο NBA και ότι πήγα στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2008 στο Πεκίνο με την Εθνική Ανδρών. Για μένα, αυτά τα δύο γεγονότα είναι που με σημάδεψαν στην καριέρα μου.
•Τι σκέφτεσαι πλέον για την συνέχεια της ζωής σου;
Θα ήθελα να παραμείνω στο χώρο για να προσφέρω, βοηθώντας αθλητές να πετύχουν τους στόχους τους με διάφορους τρόπους. Είναι κάτι που το σκέφτομαι αυτό και θα το υλοποιήσω μέσα στους επόμενους μήνες.
•Εχουμε δει ότι δημιουργείς κατά διαστήματα δράσεις στα Χανιά. Εχεις κάποιο όραμα το οποίο να περιλαμβάνει το χανιώτικο μπάσκετ;
Εχω κάποιες σκέψεις, αλλά ίσως δεν είναι αυτή η ώρα ώστε να μιλήσουμε γι’ αυτές. Υπάρχει περιθώριο και ταλέντο, η συνεργασία λείπει, αλλά νομίζω ότι όταν θα θελήσω να κάνω αυτό που θέλω, θα το πετύχω, όπως έκανα μέχρι τώρα.
•Τα Χανιωτάκια μπορεί να γίνουν… Γλυνιαδάκηδες;
Δεν ξέρω αν οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει, σίγουρα όμως μπορεί οποιοσδήποτε δουλέψει πάρα πολύ σκληρά να σπάσει το ταβάνι του και να πετύχει πράγματα που δεν έχει φανταστεί… Γλυνιαδάκης ή οποιονδήποτε άλλον θες, πες, δεν ξέρω αν θα γίνει, αλλά είμαι σίγουρος ότι όλοι οι αθλητές και όλοι οι άνθρωποι μπορεί να κάνουν σπουδαία πράγματα, δουλεύοντας πολύ σκληρά και φυσικά να μην ακούνε αυτά που τους λένε, απλά να εστιάζουν στην δουλειά τους…
