Είναι αλήθεια ότι μέσα σε αυτό το γκρίζο των ημερών, χάρη στη Δημοτική Αρχή δεν πλήττεις ποτέ στα Χανιά.
Στην αρχή με το πρώτο lockdown πίστεψα ότι τους ματιάσανε, αλλά τότε τους αποθέωσα με τα μεγάφωνα που είχανε βάλει στην πόλη και παίζανε μουσική. Οπου γάμος και χαρά…
Μετά ανέκαμψαν οι τοπικοί άρχοντες με την πρώτη.
…Αρχισαν να “κλείνουν” τα ζητήματα το ένα μετά το άλλο. Εσκασε η δωρεά Προκοπάκη για το Δημοτικο Γηροκομείο Χανίων και αποθεώθηκαν, με τα οικόπεδα που διεκδικούν ωραία περνάμε, με το Στρατόπεδο Μαρκοπούλου έσταξε η ουρά τους, βάλανε φωτορρυθμικά και D.J στο Δημοτικό Ρολόϊ, κάναμε μεταρρύθμιση από την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ για τα Δημόσια αφοδευτήρια, στο πάρκινγκ της “πρώην Ρεγγίνα” τους κρέμασε την κουδούνα ο κ. Γρ. Αρχοντάκης. Ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΕ.ΔΙ.ΣΑ. παραιτήθηκε και ο Γούντι Αλεν έλεγε ότι «το 80% της επιτυχίας είναι να κάνεις φιγούρα». Μέχρι όμως, να σε πάρουν… πρέφα.
Τώρα θα μου πείτε (και δικαίως) ότι μια ζωή την έχουμε.
Το μοναστήρι νά ’ναι καλά…
Τι τα θες, τι τα γυρεύεις;
Κορυφαίος Αγγλος πολιτικός του προηγούμενου αιώνα έλεγε ότι «επιτυχία είναι να περνάς από αποτυχία σε αποτυχία με ενθουσιασμό».
Και τον ενθουσιασμό τους δεν τον κρύβουν.
