Ο ΓΙΑΣΕΡ με μια σφεντόνα στα χέρια στη Λωρίδα της Γάζας ψάχνει την εθνική αυτοσυνειδησία των Παλαιστινίων. Μέσα απ’ τα λαγούμια, αδέλφια μου απ’ την Ελλάδα, ξεπηδά η λευτεριά.
ΚΑΤΩ από τη γη με τις χθόνιες δυνάμεις, εμείς οι Παλαιστίνιοι, φωνάζουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε για να τραντάξουμε τα έγκατα της γης. Μα η λυσσαλέα φωνή μας χάνεται μέσα στα διεθνή συμφέροντα.
Ο ΓΙΑΣΕΡ ορφανός από μάνα και πατέρα περπατά με ματωμένα πόδια πάνω στα συντρίμμια. Παντού σε όλο τον κόσμο τα συντρίμμια έχουν το χρώμα των Παλαιστινίων.
Στον ίδιο δρόμο που περπατά ο Γιασέρ, μια παιδική κούκλα πεταμένη, ένα διαβατήριο, ένα σημείωμα γραμμένο στη γλώσσα του.
ΣΚΥΒΕΙ, τα μαζεύει όλα ο Γιασέρ, οι βόμβες σφυρίζουν στ’ αφτιά του, τα βάζει όλα στην τσέπη του, βάζει το μέτωπο ψηλά κι αρχίζει να τρέχει…
ΦΤΑΝΕΙ στα λαγούμια, ούτε στέκεται για νερό, ούτε στέκεται να πάρει ανάσα μόνο λέει: «θα τα χώσω στη γη για να ξεκινήσουμε απ’ την αρχή!».
