Τσι δεκαπέντε φθάσανε, χιλιάδες το Σαββάτο,
τα φύλλα στων Χανιώτικων των νέων το μιτάτο.
Πενήντα χρόνια συναπτά, εκδίδεται στην πόλη,
εφημερίδα τοπική, που τη διαβάζουν όλοι.
Καλύπτει με ευλάβεια, του Τύπου τις ανάγκες
κι είναι οι αναγνώστες της και έξυπνοι και μάγκες.
Ενημερώνονται σωστά, καθημερνώς για όλα,
σίγουροι πως δεν πρόκειται ποτέ να φάνε… φόλα.
Ματιές και μέσα βλέπουμε και έξ’ από την πόλη,
με σχόλια των δημοτών, κηπάρι και περβόλι.
Μα κι η επικαιρότητα δική τσ’ έχει σελίδα,
που πάντα, στο ξεφύλλισμα, το μάτι μου γαρίδα.
Για τοπικά προβλήματα, χώρος πολύ υπάρχει
κι αναδεικνύονται σωστά και γίνεται και μάχη.
Μέσα εις τις σελίδες των βλέπεις και συνεντεύξεις,
ανθρώπων που γνωρίζουνε κι ούτε μασούν τσι λέξεις.
Πολιτική κατάσταση και σύγχρονη Ελλάδα,
έχουν τη θέση τους κι αυτά και μπαίνουν στην αράδα.
Όπως σελίδες έχουνε, για την οικονομία,
που μας πονάει σήμερα, συζήτηση καμία.
Στα διεθνή τα θέματα, μεγάλο ρίχνει βάρος
και αναφέρεται σωστά, με τόλμη και με θάρρος.
Επιστολές αναγνωστών, έχουν κι εκείνες θέση,
απόψεις διαφορετικές, χωρούνε εις τη μέση.
Παράδοση, πολιτισμός, την ενδιαφέρουν πάντα
και η λαογραφία που μοσχοβολά λεβάντα.
Σελίδες του αθλητισμού, σε φύλλα τελευταία,
εντός, εκτός κι επί τ’ αυτά και κλείνει η αυλαία.
Άψογο το προσωπικό κι οι δημοσιογράφοι,
που τηνε στελεχώνουνε κι η μαυρομύτα γράφει.
Τις δεκαέξι εύχομαι χιλιάδες με υγεία,
αισίως να περάσουνε με του Θεού ευλογία.