Ένας θάνατος σοβαρός μωρέ, να σέβεται τον εαυτό του δεν υπάρχει; Ένας θάνατος να με κάνει να τρομάξω, να καθηλωθώ και να μην έχω την δύναμη να συνεχίσω. Ένας θάνατος τρομακτικός, όπως του πρέπει να είναι, δεν υπάρχει να με συγκλονίσει; Να με ταράξει; Να με διαλύσει; Όχι, δεν υπάρχει γιατί είναι δειλός. Πώς να σε τρομάξει ένας δειλός.
Εδώ τρόμαξα όταν πρωτοαντίκρισα τη βέργα του δασκάλου, να με απειλεί τα μαθητικά εκείνα χρόνια. Έτρεμα σαν το ψάρι στον πρώτο μου έρωτα. Μου κόπηκαν τα πόδια μπρός την θωριά της γυναίκας που αγάπησα. Και ένας θάνατος μωρέ, ένας θάνατος είναι ανίκανος να με τρομάξει. Αυτός με φοβερίζει κι εγώ κάνω σχέδια μελλοντικά.
Δεν ξέρω αν γελάει ο Θεός μαζί μου, διότι ξεπερνάω το προσδόκιμο της ζωής μου, αλλά ο θάνατος δεν γελάει, τον βλέπω, είναι κατηφής δεν μπορεί την περιφρόνηση, παραφρονεί. Δεν θέλει να τον αγνοούν, ταράζεται, και από άσχημος γίνεται κακάσχημος, στέκεται εκεί αξιολύπητος, κατάχαμα στην άκρη του δρόμου και ζητιανεύει ζωές. Ανήμπορος να τις διεκδικήσει, τις ζητιανεύει, λαβωμένος από την περιφρόνηση. Οι άνθρωποι περιδιαβαίνουν στον δρόμο, τον πατάνε, τον σπρώχνουν και χειροτερεύει, διαλύεται κυριολεκτικά. Φωνάζει ισχυριζόμενος ότι επιτελεί έργο, ελέγχου πληθυσμού ζωής. Αλλά εκτός από την φυσική εξέλιξη δεν μας λέει ποιοι είναι οι συνεργάτες του, που ορέγονται να επισπεύδουν τον θάνατο. Ντρέπεται γι΄ αυτούς και για τις αποκαλύψεις των συνεργασιών του. Και ποιοι είναι αυτοί; Είναι οι απρόσεκτοι και αφελείς, που προσπαθούν να πάρουν παράσημο ατυχημάτων, και αλκοολισμού. Είναι οι άλλοι που βρήκαν κέρδος στη πλάτη του ήρωα γιατρού που σώζει ζωές. Είναι οι άνθρωποι που η απλοϊκότητα άλλων συνανθρώπων, τούς έδωσε βήμα στην βούληση των αποφάσεων για λογαριασμό των λαών και γίνανε στρατοκράτες και πολεμοχαρείς. Ντυμένοι με κουστούμι προστάτη, σωτήρα, ιδεολόγου, στενό, κοντό, και αταίριαστο γιατί δεν είναι δικό τους, αυτοπροσδιορίστηκαν να διευθύνουν την ορχήστρα του παραλόγου. Και από την άλλη, η αισιοδοξία τους να διεκδικούν θέσεις, τίτλους, οφίκια και αξιώματα.
Διότι θέλω να γνωρίζετε, ότι ο πολιτικός δεν κοιτάει μόνο τον εαυτό του, αυτό είναι λάθος να το πιστεύουμε. Κοιτάει και τους δικούς του, και τους άλλους. Οι άλλοι είναι αυτοί που πήγανε να του την φέρουν, αλλά πρέπει να τους κοιτάξει γιατί έτσι είναι γραμμένος ο άγραφος κώδικας, ο οποίος μοιάζει λίγο και με τον κώδικα της ελεημοσύνης, με βάση την ανταποδοτικότητα. Δώσε μου τώρα που έχεις, για να σου δώσω όταν δεν θα έχεις και θα εχω εγώ. Βέβαια μην φανταστείτε τίποτα σπουδαίες δοσοληψίες, όχι. Όλες αυτές οι ανοιχτοχεριές, έχουν να κάνουν με το σβήσιμο καμιάς κλήσης, καθημερινή άδεια εισόδου στο κέντρο της Αθήνας, τίποτα εθελοτυφλίες, στραβά μάτια, καμιά προτεραιότητα πρόσληψης και γενικώς ρουσφέτια του ποδαριού. Αλλά τα καλά και ώριμα φρούτα της εποχής, στους εποχιακούς άρχοντες, όχι στους άλλους.
Αν μπορούσε τουλάχιστον να με τρομάξει αυτός ο θάνατος που διέγνωσε ο γιατρός μου, ίσως να ξεχνούσα για λίγο όλα τούτα που ασχημαίνουν την Ελλάδα μας.
Καλά είμαι μην ανησυχείτε. Καλά είναι η υγεία μου και η ψυχική και η οργανική. Ποιητική αδεία και συνταίριασμα ήταν τα παραπάνω και μακάρι να ήταν και όνειρο για να μην ήταν αλήθεια.
Καλή χρονιά και καλύτερη εύχομαι και καλή επιτυχία σε όλους τους πολιτικούς μας. Τους εύχομαι τώρα που θα εκτεθούν εις τα εκλογάς, να είναι και η τελευταία φορά που εκτίθενται σε θέματα ηθικής, τιμιότητος, εγκατάλειψης καθήκοντος και τέλος πάντων, μην καταλάβουμε την σελίδα με αρετές και κακοήθειες, γιατί αυτές οι δεύτερες, είναι πιο ευρηματικές και περισσότερες.
Το μόνο που πρέπει να κοιτάξουμε, είναι οι εκλογές να μην πέφτουν επάνω σε μεγάλες εορτές διαφόρων θρησκειών και έχουμε θέματα, διότι φιλοξενούμε τελευταία, ικανούς πληθυσμούς, από όλες τις θρησκείες. Ε ναι, εννοείται ότι προτεραιότητα θα δώσουμε να μην ενοχλήσουμε και να μην υποκαταστήσουμε τις Χριστιανικές εορτές, όπως την Κυριακή των Βαΐων!
Μπαα, τι καλή και καλύτερη χρονιά. Ίδια και απαράλλακτη. Ας βγώ ψεύτης, έτσι κι αλλιώς δεν θα είναι η πρώτη φορά, κάποια ψεματάκια θα έχω πεί κι εγώ στην ζωή μου, έστω και τα κατά συνθήκην.
Σας αγαπώ όλους, κοιτάζοντας αριστερά και δεξιά, αυτούς που πούλησαν και αυτούς που δεν διαμαρτυρήθηκαν για την πώληση. Κοιτάζω επάνω για αλεξιπτωτιστές ουρανοκατέβατους σωτήρες. Κάτω για αποτυχημένους. Κοιτάζω εμπρός για μια Ελλάδα νέα, γιατί η παλαιότερη δεν μας άρεσε και φταίγανε οι άλλοι, οι οποίοι πιστεύουν πως οι άλλοι είναι οι άλλοι. Κοιτάζω πίσω για τους αναχρονιστικούς με τις παλιές ιδέες που μας δίδαξαν και μας απελευθέρωσαν με αγώνες και θυσίες. Σας αγαπώ όλους, είσαστε ο κόσμος μου, η πατρίδα μου, το μόνο προσέξτε μην με πεθάνετε πρίν της ώρας μου, μπερδεύοντας το κάτω με το πάνω. Το αριστερά με το δεξιά. Και το εμπρός με το πίσω. Και όχι τίποτε άλλο αλλά μπερδεύετε και τα νέα παιδιά και χάνουν τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και αποπροσανατολίζονται, γιατί εξέλιπαν στις ημέρες μας και οι καλοί διδάσκαλοι.
* fragakismihalis@gmail.com
