» … και στο Ορθόδοξο Χριστιανικό δόγμα
Δόγμα είναι η αποφθεγματικά διατυπωμένη θεωρία, που γίνεται παραδεκτή γιατί απορρέει από κάποια αυθεντία, ένα αναμφισβήτητα αποδεκτό πρόσωπο ή φορέα.
Ως προς την εκπόρευση του Αγίου ΙΙνεύματος, η δογματική θέση της Ορθοδοξίας είναι ότι, το Άγιον Πνεύμα εκπορεύεται εκ του Πατρός και μόνον.
Το 325 μ.Χ.» στην πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, το Χριστιανικό δόγμα το Ορθόδοξον αντιμετωπίσθηκε όχι μόνον θεολογικά, αλλά και υλιστικά απο τον Αγιο Σπυρίδωνα, ο οποίος στην προσπάθεια του να κάνει κατανοητό το αδιαχώριστον της Τριαδικότητας του ζώντος Θεού, Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα, την συμβόλισε με κέραμον, που ενώ προέρχεται από νερό (υγρό), χώμα (στερεό) και φωτιά (φλόγα), είναι αδύνατον να χωρισθεί εις τα εξ ων συνετέθει.
Με βάση την ως άνω υλιστική αντιμετώπιση, θα ήταν δυνατή η αναφορά στην κτίση του Θεού, που είναι το σύμπαν και μέσα στο οποίο ο Θεός είναι πανταχού παρών και πληροί τα πάντα, ως Τριαδικότητα αδιαχώριστη, δυναμένη, ως παρούσα και πληρούσα, σε όλες τις εκφάνσεις, την ενέργεια και την ύλη του σύμπαντος, να συμβολιστεί από αυτές, κατά το δυνατόν, εφόσον η ενεργεία και η ύλη αποτελούν μέλη τριαδικότητας αδιαχώριστης.
Ως γνωστόν, για να δώσει ή να μετατραπεί η ύλη σε ενέργεια, πρέπει να υπάρξει ένα μεταβατικό στάδιο, στο οποίο η ύλη γίνεται ενεργός, με δύο τάσεις και προς ενέργεια και προς ύλη, που συνυπάρχουν σε αυτή την ενεργό ύλη, που είναι ενέργεια και ύλη, με σημείο υπερίσχυσης της μιας τάσης έναντι της άλλης, την ισότητα ενέργειας και ύλης.
Με βάση τη συνεχή μεταβολή στο σύμπαν, η ύλη, η ενεργός ύλη και η ενέργεια, συνυπάρχουν εν δυνάμει, με μετατροπή της ύλης σε ενέργεια και της ενέργειας σε ύλη, μέσω της ενεργούς ύλης, σαν μεταβατικό στάδιο, αποτελώντας τριαδικότητα αδιαχώριστη, όπου:
1 Η ενεργός ύλη είναι ενέργεια και όλη.
2 Η ύλη είναι και ενέργεια και ενεργός ύλη, μια και η ύλη, ως .ενέργεια υλοποιημένη είναι και ενέργεια, περιορισμένης ισχύος, άρα και ενεργός ύλη, περιορισμένης ισχύος σε ενέργεια.
3 Η ενέργεια είναι και ύλη και ενεργός ύλη, μια και η ενέργεια, ως ύλη ενεργοποιημένη είναι και ύλη» ελάχιστης ποσότητος, άρα και ενεργός ύλη, ελάχιστης ποσότητάς σε ύλη.
Στην ως άνω αυτή τριαδικότητα:
A. Η συνύπαρξη, ενέργειας, ενεργούς ύλης και ύλης, στην περίπτωση, που η ενέργεια μετατρέπεται σε ύλη, θα ήταν δυνατόν να συμβολίσει την Τριαδικότητα του ζώντος Θεού, όπου το Πνεύμα Θεού το Άγιον ως Πατέρας προ πάντων των αιώνων γεννά τον Υιόν και Θεάνθρωπον Κύριον Ιησούν Χριστόν.
Β. Η συνύπαρξη, ύλης, ενεργούς ύλης και ενέργειας, στην περίπτωση, που η ύλη μετατρέπεται σε ενέργεια, θα ήταν δυνατόν να συμβολισθεί και από το κερί το αναμμένο, που ανάβεται στους ναούς και μαζί με αυτό να συμβολίσουν την Τριαδικότητα του ζώντος Θεού, όπου ο Υιός και Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός ο καθεζόμενος εκ δεξιών του Πατρός και πάλιν ερχόμενος μετά δόξης και δυνάμεως πολλής ως αστραπή (Λουκ. 2.1 ,27. Ματθ. 24, 27), ο Πατέρας και το Πνεύμα το Άγιον, υπάρχουν εν ζωή Θεού με χωρίς αρχή και τέλος, σε αντίθεση με το αναμμένο κερί, που έχει αρχή και τέλος, όπως και η κτίση, που συμβολίζει.
Το αναμμένο κερί, σύμβολο, αποτελείται:
α. Από το στερεό, κάποιας θερμοκρασίας λόγω θερμικής ενέργειας, τμήμα του, που είναι η ύλη και με το οποίο δύναται να έλθει σε επαφή ο άνθρωπος. Το τμήμα αυτό (φυτίλι και λάδι, σε κανδύλα αναμμένη), θα ήταν δυνατόν να συμβολίσει τον Υιόν και Θεάνθρωπον Κύριον Ιησούν Χριστόν, μέσω του οποίου ο άνθρωπος ήλθε σε επαφή με την Τριαδικότητα του ζώντος Θεού.
β. Από το υγρό και καυτό, κάποιας μείζονος (Ιω. 14, 28) θερμοκρασίας από αυτήν του ομοουσίου στερεού τμήματος, τμήμα του, που είναι η ενεργός ύλη και από το οποίο εκπορεύεται η φλόγα. Το τμήμα αυτό, που είναι το ολιγότερον ορατό ή αόρατο από κάποια απόσταση και σαν θερμότητα επίσης, θα ήταν δυνατόν να συμβολίσει τον Πατέρα, από τον οποίον και εκπορεύεται το Πνεύμα το Άγιον.
γ. Από τη φλόγα, τμήμα κάποιας πολύ μεγαλύτερης θερμοκρασίας, που είναι η ενέργεια, ορατή σαν φως λόγω φωτονίων, αόρατη σαν θερμότητα και η οποία θα ήταν δυνατόν να συμβολίσει το Πνεύμα το Άγιον, το οποίο ενεφανίσθει ωσεί γλώσσα πυρός εις έκαστον των μαθητών του Κυρίου Ιησού Χριστού, κατά την ημέραν της Πεντηκοστής.
Με βάση τα ως άνω,θα ήταν δυνατόν η μεν Τριαδικότητα του ζώντος Θεού να συμβολισθεί και από το κερί το αναμμένο και από το περιεχόμενο του δοχείου της κανδύλας της αναμμένης, το δε Χριστιανικό δόγμα το Ορθόδοξον, που περιέχει και κρατάει την έννοια της Τριαδικότητας του ζώντος θεού, να συμβολισθεί και από το κηροπήγιο και από το δοχείο της κανδύλας της αναμμένης και από το χέρι, ώστε, με την έγκριση της θεολογικής
αντιμετώπισης, το κηροπήγιο, με το κερί το αναμμένο, η κανδύλα η αναμμένη και το χέρι, που κρατάει το κερί το αναμμένο, να αποτελέσουν, ανά τον κόσμον, σύμβολα Ορθοδοξίας.
