Φιλοσοφική Αθηνών

«Αποστολή της Φιλοσοφικής Σχολής, η οποία ιδρύθηκε το 1837, είναι η καλλιέργεια των ανθρωπιστικών σπουδών. Συγκεκριμένα, η Φιλοσοφική Σχολή προσφέρει κλασικές και νεοελληνικές σπουδές, γλωσσολογικές και λογοτεχνικές σπουδές ξένων πολιτισμών, σπουδές σε κλασική και νεώτερη ιστορία καθώς και σε αρχαιολογία, σπουδές κλασικής και νεώτερης φιλοσοφίας, σπουδές σε παιδαγωγικά και σε ψυχολογία καθώς επίσης σε θεατρικές και μουσικές σπουδές».
Δυστυχώς οι εικόνες ντροπής που είδαμε από τους σωρούς των σκουπιδιών μέσα στα αμφιθέατρα διδασκαλίας και τους διαδρόμους δεν μπορεί να έχουν καμία σχέση με ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα.
Οι παπαγαλίζοντες “δημοσιογράφοι” που ασχολήθηκαν με το θέμα κατηγόρησαν αφενός το αρμόδιο Υπουργείο που απέλυσε τις καθαρίστριες και αφετέρου την Πρυτανεία που δεν έλαβε τα απαραίτητα μέτρα ώστε να διασφαλιστεί η συγκομιδή των σωρών από τα σκουπίδια.
Αυτή είναι η μισή αλήθεια γιατί εάν θέλαμε να έχουμε αντικειμενική ενημέρωση, το πρώτο που θα έπρεπε να μας απασχολήσει είναι ποιοι δημιουργούν τα σκουπίδια και γιατί. Η απάντηση είναι απλή, οι φοιτητές, εκείνοι που στερούνται αγωγής και πετούν τα κύπελλα του καφέ μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας και τα όποια σκουπίδια δημιουργούν με ελαφρά συνείδηση μέσα στους διαδρόμους.
Εάν υπήρχε αγωγή (η οποία δυστυχώς δεν διδάσκεται όπως φαίνεται ούτε στις οικογένειες, αλλά ούτε στο σχολείο), είναι σίγουρο πως δεν θα υπήρχε αυτό το θλιβερό φαινόμενο.
Είναι δυνατόν σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα που διδάσκεται ο πολιτισμός, φοιτητές και πανεπιστημιακοί  να ανέχονται τέτοιες καταστάσεις;
Δεν θα έπρεπε να αποβάλλονται οι φοιτητές ή ακόμα και οι πανεπιστημιακοί που δεν σέβονται τον χώρο και δημιουργούν εστίες μόλυνσης με τα σκουπίδια που χωρίς συνείδηση πετούν μέσα στον ιερό αυτόν χώρο;
Ας συνειδητοποιήσουμε πως όσες καθαρίστριες και να διορισθούν, τα σκουπίδια θα υπάρχουν, εάν οι φιλοξενούμενοι φοιτητές και καθηγητές δεν συνειδητοποιήσουν πως πρέπει να σέβονται αφενός το ιστορικό αυτό πανεπιστημιακό ίδρυμα και αφετέρου τις ίδιες τις σπουδές τους .
Και το ερώτημα είναι κατά πόσο αυτό μπορούν να το αντιληφθούν.
Όπως επίσης οι “διαμορφωτές της κοινής γνώμης” που αρέσκονται να χαϊδεύουν τα αφτιά των φοιτητών.