Ο αέναος κύκλος της ύπαρξης
» του Γιάννη Θ. Πολυράκη – Εκδόσεις Ραδάμανθυς
Μελετώ το εξώφυλλο ώρα αρκετή. Στα ρόδινα χρώματα της αυγής -ή και της δύσης- το πάνω μέρος του, που γκριζάρουν καθώς δυναμώνουν τα σχήματά τους προς τη βάση. Είναι σύννεφα σίγουρα, αλλά μπορεί και ν’ απεικονίζουν τρικυμισμένη θάλασσα σε κάποια σημεία…
Παρόμοια αίσθηση και στο οπισθόφυλλο με δυο λόγια για το περιεχόμενο. Διαβάζω: «Με το παρόν πόνημα θα αναφερθούμε στον επίλογο της ζωής ή (και) την απαρχή μιας άλλης πνευματικής, αιώνιας, κοντολογίς με το φαινόμενο του θανάτου, που συνεχίζει να προκαλεί το ίδιο δέος στον άνθρωπο από την εμφάνισή του στον πλανήτη μέχρι σήμερα, που η διαδρομή του στο αχανές του διαστήματος, αποτελεί καθημερινότητα. Και όμως, τα ερωτήματα που ανακύπτουν, είναι πολλά και εύλογα, όπως: Γεννηθήκαμε για να πεθάνουμε; Είναι ο θάνατος το τέλος; Γιατί ήλθαμε; Που πηγαίνουμε; Αποτελεί ματαιότητα η γήινη διαδρομή μας; Τι συμβαίνει μετά θάνατον; Πολλές χιλιάδες σελίδες έχουν γραφεί για το θέμα τούτο και έχουν γίνει συζητήσεις χιλιάδων ωρών. Έχει συγκεντρωθεί τεράστιο γραπτό υλικό που καταλήγει (σε πολλά κείμενα και απόψεις) στην παραδοχή ότι η ζωή -στην ευρύτερή της έννοια- δεν σταματά με τον θάνατο!»
Εύλογα ερωτήματα του καθενός μας που απασχολούν τον άνθρωπο απ’ τη γέννηση και μέχρι το θάνατό του. Μια σοβαρή μελέτη επί του θέματος του φίλου Γιάννη, που βασίστηκε σε 170 πηγές πληροφοριών. Μια επίπονη και χρονοβόρα εργασία που ξεκινά απ’ τις φιλοσοφικές αναζητήσεις του. Με παράθεση μυριάδων θεωριών και απόψεων, σ’ ένα πνευματικό δημιούργημα -ή καλύτερα σύγγραμμα- που κάλλιστα θα μπορούσε να διδάσκεται σε σχετικές, Πανεπιστημιακές Σχολές!
Μέρες πολλές φυλλομετρώ και διαβάζω, μελετώντας απόψεις θρησκευμάτων, σχετικά πιστεύω αρχαίων λαών και πολιτισμών, θεωρίες από τον Μεσαίωνα και μέχρι τον 19ο και τον 20 αιώνα. Ενδιαφέρον έχουν και οι πληροφορίες για το πώς ο κάθε λαός αντιμετωπίζει το θέμα, οι σχετικές τελετές, οι προλήψεις, τα μυθεύματα, όπως και ο τρόπος με τον οποίο αποχαιρετούν το δικό τους άνθρωπο.
Διαβάζω το βιβλίο τα βράδια, κομμάτι-κομμάτι και θυμάμαι τον γνωστό μου εκείνο βασανισμένο άνθρωπο, που όταν έχασε το μονάκριβο γιό γέμισε το σπίτι του βιβλία, αναζητώντας εναγωνίως μες τις σελίδες τους τον…«τόπο» όπου βρίσκεται το παιδί του!
Αλλά και παρηγοριά…
Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι περισσότερες θεωρίες, εκεί ακριβώς στοχεύουν! Στο να παρηγορήσουν τον άνθρωπο. Με κύριο μέλημά τους να τον νουθετήσουν να ζήσει τίμια και σωστά όσο είναι εν ζωή, για ν’ ανταμειφθεί ανάλογα στην επόμενη, που θα τον περιμένει στα Τάρταρα, στα Ηλύσια Πεδία των αρχαίων μας, στη Κόλαση ή τον Παράδεισο των κατοπινών χρόνων. Διαπιστώνουμε επίσης, πως αρκετές απ’ αυτές αναλύουν την μετενσάρκωση του καλού ανθρώπου. Χωρίς βέβαια να αποκλείσουμε κι εκείνες που βλέπουν κάθε ζωντανή ύπαρξη μέρος ενός συνόλου που «συντίθεται και αποσυντίθεται» μιλώντας για μια άλλου είδους αθανασία…
Είναι τόση η γνώση που αποκομίζεις διαβάζοντας το βιβλίο, που δεν μπορείς να το αφήσεις! Κάθε κομμάτι του και κάτι διαφορετικό, που θα απασχολήσει το νου ώρα πολύ και θα ενδυναμώσει τη πίστη σου! Ένα ταξίδι στην αναζήτηση της αιωνίας ζωής απ’ την απαρχή της ανθρώπινης ύπαρξης και μέχρι σήμερα, που ηρεμεί και καταλαγιάζει προβληματισμούς και ανησυχίες.
Δεν μου ήταν εύκολο να ξεχωρίσω κάποιο κομμάτι για να δώσω δείγμα γραφής απ’ το βιβλίο, μια που όλα έχουν το δικό τους, ξεχωριστό ενδιαφέρον, ανάλογα πάντα με τον τόπο, το χρόνο αλλά και τις συνθήκες ζωής της κάθε ομάδας που μελετάμε.
Αναζητήστέ το και διαβάστε το!
Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον συγγραφέα του, τον Δόκτορα Γιάννη Θ. Πολυράκη, που πέρα απ’ τα επιστημονικά του επιτεύγματα και το ενδιαφέρον του για τα κοινά, μας έχει δώσει κι ένα αξιόλογο πνευματικό έργο! Ξεκινώντας απ’ το φιλοσοφικό βιβλίο «Μια μέρα και μια νύχτα στη γη» του 1999, το σύγγραμμα «Περιβαλλοντική Γεωργία» το 2003, τη ποιητική συλλογή «Δάνειο Χωμάτων» του 2007, το συλλογικό «Predicting Modeling and Risk Assessment, Springer, Ed., Portugal» του 2008. Το 2009 θα παρουσιάσει το σύγγραμμα «Ρύπανση του Περιβάλλοντος από Αγροχημικά». Θα συνεχίζει με την ποιητική συλλογή του 2013 «Ωδή στη Μάνα», το αυτοβιογραφικό «Πέτρινα χρόνια σε πέτρινο τόπο» το 2016, το «Ζητείται άνθρωπος» το 2017, «Τα δένδρα της βροχής» το 2021. Και βεβαίως με το μυθιστόρημα «Στη ματιά της Ανδρομέδας» των εκδόσεων Λιβάνη του 2022, το οποίο με χαρά μας θα δούμε να παρουσιάζεται στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων στις 29 Νοεμβρίου.
Ευχόμαστε στο φίλο Γιάννη, γεωπόνο και λογοτέχνη -πάνω απ’ όλα σκεπτόμενο άνθρωπο!- καλή επιτυχία, καλή συνέχεια στις φιλοσοφικές αναζητήσεις του και να έχουμε σύντομα στα χέρια μας και το υπό έκδοση βιβλίο του «Που να΄ ναι ο Ίσκιος σου Θεέ»!
