Φινάλε για το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Χανίων την Κυριακή

Το 15ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ ταξίδεψε φέτος «σαν καραβάνι κοινωνικής αλληλεγγύης σε γειτονιές και πλατείες της πόλης». Όπως αναφέρουν οι διοργανωτές, «μετά απο ένα χρόνο απουσίας του Φεστιβάλ ζήσαμε όλοι μαζί έναν μήνα γεμάτο νέες συναντήσεις. Έναν μήνα γεμάτο παιχνίδι και δημιουργία, συλλογικό μαγείρεμα, μελωδίες δίχως σύνορα, πολιτικές συζητήσεις και προβολές. Γεμάτο διαφορετικές επαναστάσεις. Σε αυτό το ταξίδι πορευτήκαμε από κοινού, με αλληλοστήριξη και μοίρασμα, αποδεικνύοντας πως το Εμείς, ως σπίθα και ως φλόγα, βρίσκει τους τρόπους να διασχίζει την αντάρα των εποχών.
Η εναρκτήρια εκδήλωση έγινε στο πάρκο Πευκάκια, στη Νέα Χώρα, όπου σμίξαμε μεταναστευτικές κοινότητες και οικογένειες, μικρά και μεγάλα παιδιά, γείτονες και φίλοι. Εκεί υπήρχαν ανοιχτές κουζίνες (αραβική, σέρβικη, αλβανική, ελληνική), εργαστήρι κεραμικής για παιδιά, παιδική βιβλιοθήκη, ενώ έγιναν και αφηγήσεις παραμυθιών σε διαφορετικές γλώσσες. Η βραδιά έκλεισε με μελωδίες από όλο τον κόσμο από το μουσικό σχήμα Γιαρ Αμάν.
Η δεύτερη εκδήλωση έγινε στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας των Λαών, όπου προβλήθηκε η αυτόνομη παραγωγή βίντεο του Γιαρ Αμάν, «200 Χρόνια – Τα βάσανά μου χαίρομαι (1821-2021)». Μία δημιουργία που αποδομεί εθνικιστικές αφηγήσεις στη βάση της μουσικής ως διαμοιρασμός πολιτισμικών στοιχείων και συνύπαρξη των λαών. Μετά την προβολή, τραγούδια της κοινής μας παράδοσης ήχησαν στο Πάρκο διαμέσω της μουσικής συλλογικότητας.
Η επόμενη εκδήλωση έγινε στα βορεινά σκαλάκια της αγοράς. Συναντηθήκαμε και συζητήσαμε με δύο πρόσφυγες, τον Τάχα Μουχάμαντ από το Πακιστάν και την Παρβάνα Αμίρι από το Αφγανιστάν, η οποία παρουσίασε το βιβλίο της, Η πένα μου δεν σπάει, τα σύνορα είναι που θα σπάσουν. Με την αμεσότητα και τη δύναμή τους, μας μετέφεραν βιώματα και μέρη του αγώνα τους, του αγώνα των προσφύγων και μεταναστ(ρι)ών για βασικές ανάγκες όπως ελεύθερη μετακίνηση και παιδεία, του κοινού μας αγώνα.
Η τέταρτη εκδήλωση έγινε στα τείχη στην οδό Σήφακα και είχε θέμα την εγκληματική πολιτική του ελληνικού κράτους απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες. Έγινε προβολή του βίντεο-ανασκόπησης για το 2020 που έχει φτιάξει το Στέκι Μεταναστών, μία συλλογή γεγονότων (επαναπροωθήσεις, εγκλεισμός, εξώσεις) η οποία στοιχειοθετεί το βασικό κυβερνητικό σχέδιο ενάντια στη μετανάστευση: την (εξ)αφάνιση ανθρώπων. Στον αντίποδα προβλήθηκαν οι αγώνες των μεταναστ(ρι)ών και η οργάνωσή τους εντός και εκτός camps. Καλεσμένη μας ήταν η Δήμητρα Ανδρίτσου, μέλος των Forensic Architecture, η οποία μας παρουσίασε μία δουλειά τους για τις επαναπροωθήσεις στον ποταμό Έβρο/Meriç, καθώς και τους τρόπους με τους οποίους οπτικοακουστικές μεθόδοι και τεχνολογίες χωρικής ανάλυσης αποτελούν σύγχρονα εργαλεία αντίστασης.
Η πέμπτη εκδήλωση έγινε στο πάρκο Φράγκικο το οποίο γέμισε με παιδιά, παιχνίδι και τέχνη σε μία γιορτή της διαφορετικότητας. Από την Ομάδα Προαγωγής Αυτοβοήθειας στήθηκαν τα Παιχνίδια του Κόσμου ενώ έγινε αφήγηση του παραμυθιού, Η χώρα με τους Παράξενους Ανθρώπους, με παράλληλη δραματοποίησή του από μαθητές/μαθήτριες του 16ου Διαπολιτισμικού Δημοτικού. Στον χώρο υπήρχε και η αυτοδιαχειριζόμενη παιδική βιβλιοθήκη από τα Βιβλία Χωρίς Σύνορα.
Η έκτη εκδήλωση έγινε στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας. Η Μαθητική Αντιφασιστική Δράση αυτοσυστήθηκε προβάλλοντας ένα σύντομο παρουσιαστικό βίντεο της συλλογικότητας με τις παρεμβάσεις και τη δράση της στην πόλη έως τώρα. Στη συνέχεια προβλήθηκε η ταινία, The Life Ahead, η οποία είχε ως κεντρικό θέμα τη δύναμη της φιλίας και της αλληλεγγύης, κόντρα στον διχασμό που μπορεί να φέρει ένα παρελθόν περιθωριοποίησης και εξαθλίωσης.
Η περασμένη εκδήλωση έγινε στον χώρο του Στεκιού Μεταναστών. Εκεί προβλήθηκε η ταινία μικρού μήκους, Μία διαφορετική επανάσταση, δημιούργημα ατόμων με αναπηρίες, καθώς και η ταινία της Ελπινίκης Βουτσά, Ποιος, ποιος θα φαγωθεί. Ακολούθησε κουβέντα με μοίρασμα ερμηνειών, συναισθημάτων και πολιτικών προβληματισμών πάνω στη δύναμη, τα όρια και τις δυνατότητες της αλληλεγγύης και των διάφορων μορφών αγώνα για ένα κόσμο συνύπαρξης και συντροφικότητας, κόντρα στον ρατσισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Στις εκδηλώσεις υπήρχε και η έκθεση φωτογραφίας”Η Κρήτη σαν σταθμός στην πορεία προσφύγων και μεταναστών”, με φωτογραφίες και αναμνήσεις που μας έστειλαν πρόσφυγες που έζησαν στην Κρήτη, όπως και υλικό του Βασίλη Μαθιουδάκη από την καραβιά που έφτασε στη Γαύδο το 2015».
Ως κλείσιμο του 15ου αντιρατσιστικού Φεστιβάλ, οι διοργανωτές καλούξ «όλες και όλους να σμίξουμε στην πλ. Αγοράς, αυτή την Κυριακή (07/11), από τη 1μμ και μετά. Εκεί θα παίξουμε, θα μαγειρέψουμε και θα φάμε μαζί (σας καλούμε να φέρετε και δικά σας μαγειρέματα), κλείνοντας το φετινό αντιρατσιστικό καραβάνι με ένα γλέντι παραδοσιακής μουσικής».
Όπως αναφέρει η πρόσκληση, σε περίπτωση βροχής η εκδήλωση θα γίνει στην κατάληψη Rosa Nera.