Πριν από ημέρες, από τηλεοπτικό σταθμό του κέντρου, παρουσιάστηκε ρεπορτάζ από καλλιέργεια αράπικων φιστικιών στις Σέρρες και μάλιστα σε μεγάλη έκταση. Αναφέρθηκε ότι εκτός τον καρπό χρησιμοποιούνται χόρτα που μένουν σαν κτηνοτροφή, καθώς και το φλούδι μετά την αποφλοίωση, σαν πέλετ.
Θα είναι περισσότερο από μισό αιώνα που υπήρχε εκτεταμένη παρόμοια καλλιέργεια και στη Γεωργιούπολη και κυρίως προς τα ανατολικά της περιοχής Επισκοπής Ρεθύμνου. Θυμάμαι ακόμα, όταν διερχόμεθα με το λεωφορείο της γραμμής ή άλλο, μέσω της παλαιάς εθνικής οδού φυσικά, να έχουμε στάση στην πλατεία της Επισκοπής, όπου ο συμπαθής και αλησμόνητος Βαλύρης είχε εκεί καφενείο. Ερχόταν στα παράθυρα του οχήματος με σακουλάκια με ψημένα φιστίκια και αγόραζαν σχεδόν όλοι οι επιβαίνοντες.
Δεν γνωρίζω γιατί έχει σταματήσει από πολλά χρόνια αυτή η τόσο αποδοτική καλλιέργεια.
