Φόνος 5 αστέρων

Αν κάποιος περνούσε έξω από τη σκοτεινή έπαυλη της οδού Λουκή Ακρίτα στη Φιλοθέη θα έβλεπε μόνο ένα φως στο παράθυρο του πρώτου ορόφου… Και ίσως -αν ήταν πολύ παρατηρητικός- κάποια αντικείμενα σε ελεύθερη πτώση· ένα κρυστάλλινο ποτήρι κι ένα μικρό φιαλίδιο πέφτουν ταυτόχρονα στο χαλί. Το νερό εκσφενδονίζεται κι απ’ το φιαλίδιο σκορπούν  παντού δίχρωμες φαρμακευτικές ταμπλέτες με χαραγμένη τη λέξη  “KORVASIN 10” στη συσκευασία.
Αμέσως μετά μία κούπα με ζεστό καφέ σαν για να τους κάνει παρέα, σκάει σαν κύμα στο χαλί. Λεκές!
Η δεκάτη εβδόμη Δεκεμβρίου, του Αγίου Διονυσίου, αρχιεπισκόπου Αιγίνης του Θαυματουργού είναι μια ημερομηνία έντονου συμβολισμού για την οικογένεια Ασλάνογλου καθώς μία σειρά από ευχάριστα και δυσάρεστα γεγονότα έχουν σημαδέψει, άπαξ και δια παντός, την ιστορία της οικογένειας εδώ και πολλές γενιές. Κάθε χρόνο την ημέρα αυτή, στην έπαυλη της οικογένειας, στην οδό Λουκή Ακρίτα στη Φιλοθέη δίνεται δείπνο σε στενό οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον, με χαρακτήρα απολογιστικό ως προς τα πεπραγμένα και εφαλτήριο ως προς τα μελλούμενα. Την Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014 λίγο μετά το τέλος του δείπνου, ο Γιάννος Ασλάνογλου θα βρεθεί νεκρός, με τις ενδείξεις να δείχνουν εν πρώτοις καρδιακή προσβολή. Η κόρη του, Σόνια Ασλάνογλου, που εκείνο το βράδυ λείπει στο Λονδίνο δεν θα πειστεί από την εξήγηση αυτή και θα θεωρήσει ύποπτη την πρεμούρα της μητριάς της, να γίνει η κηδεία άμεσα, θεωρώντας πως κάτι κρύβει η στάση της αυτή. Η μητέρα της, πρώτη σύζυγος του Γιάννου, μια πανέμορφη Αμερικανίδα, ζει στην Αμερική μετά το διαζύγιο. Από τον πρώτο εκείνο γάμο ο Γιάννος απέκτησε δύο παιδιά, τη Σόνια και τον Νικ εκείνος ζει στο εξωτερικό έχοντας κόψει τελείως γέφυρες με τον πατέρα του. Με τη νέα σύζυγο, τη Λίλιαν (κοινώς Ευαγγελία – Λίτσα) αντίστοιχης εξωτερικής εμφάνισης, μια αποτυχημένη ηθοποιός σε έναν επιτυχημένο γάμο, θα αποκτήσει δύο παιδιά, τον Δημητράκη και τη Μελίνα. Πριν δέκα χρόνια, πάλι στις 17 Δεκεμβρίου, η μικρή θα πνιγεί στη λίμνη Στυμφαλία, κοντά στη βίλα της οικογένειας. Ο Γιάννος ηγείται ενός τουριστικού κολοσσού και το άνοιγμα της διαθήκης του αναμένεται με τεράστιο ενδιαφέρον.
Η Σόνια με τη βοήθεια της κολλητής της φίλης Ελσινόρης, όνομα που η δύστυχη το οφείλει στην επίσκεψη των δικών της στο ομώνυμο κάστρο του Αμλετ στη Δανία, θα προσπαθήσουν να ρίξουν φως σε αυτή την ύποπτη ιστορία…
Η Ελενα Ακρίτα, στο πρώτο της μυθιστόρημα, κάνει εμφανή, από τις πρώτες σελίδες, την τεράστια πείρα που διαθέτει από τη συγγραφή τηλεοπτικών σεναρίων και θεατρικών έργων, καθώς και τη χρόνια ενασχόλησή της με τη δημοσιογραφία, γεγονός που στιγμή δεν αφήνει να φανεί οποιαδήποτε αμηχανία. Εχοντας την ιστορία στο μυαλό της, διαχειρίζεται με άνεση το υλικό της, πραγματοποιώντας διαρκή φλας μπακ μέχρι να καταλήξει στη λύση του μυστηρίου, παρουσιάζει χαρακτήρες στέρεους στους οποίους δίνει συνειδητά μια διάσταση καρικατούρας, όπως άλλωστε και στην ίδια την ιστορία, υπονομεύοντάς την, με την αίσθηση χιούμορ και σάτιρας που την χαρακτηρίζει, παίζοντας με τα στερεότυπα και τα κλισέ, προσθέτοντας μια κωμική διάσταση σε εκείνη του μυστηρίου της αστυνομικής πλοκής. Η δεδομένη ικανότητα της Ακρίτα στην αφήγηση και στους διαλόγους δίνει στο μυθιστόρημα ρυθμό και ροή, παρά την έλλειψη χρονικής γραμμικότητας, εξασφαλίζοντας μια απροσπέλαστη ανάγνωση. Ανάμεσα στις γραμμές της αστυνομικής ιστορίας, η Ακρίτα βρίσκει την ευκαιρία να σχολιάσει την εποχή, την εποχή της κρίσης, των κοινωνικών δικτύων, της υποκρισίας, της επισφαλούς εργασίας, της διαφθοράς, των σχέσεων εξουσίας και της αβεβαιότητας. Και το κάνει με τον γνωστό, δηκτικό της τρόπο.
Για τους λάτρεις του αστυνομικού μυθιστορήματος όπως αυτό τα τελευταία χρόνια επαναπροσδιορίστηκε κυρίως από τους Σκανδιναβούς.