Φορείς διαχείρισης υπό εξόντωση

Αναφορικά με κάποιες απόψεις που κατατέθηκαν στην έγκριτη εφημερίδα σας θα ήθελα να επισημάνω τα έξης.
Με το νόμο 2742/99 δημιουργήθηκαν φορείς διαχείρισης για τις προστατευόμενες περιοχές. Oι φορείς αυτοί ήταν ανεξάρτητοι, αποκεντρωμένοι, γνωμοδοτικοί με αρμοδιότητα υλοποίησης σχεδίων έργων, επιστημονικών ερευνών. Διοικούνταν από διοικητικό συμβούλιο άμισθο, με εκπροσώπηση από 1 μέλος από το Υπουργείο, 1 την Περιφέρεια, 1 τους Δήμους, 1 ΜΚΟ (για το φορέα Σαμαριάς η Ορνιθολογική Εταιρεία), 1 εκπρόσωπο παραγωγικού φορέα (για το φορέα Σαμαριάς το ΕΒΕΧ) και δύο ειδικούς επιστήμονες.
Πρόεδρος στο Φορέα της Σαμαριάς που είχε αρμοδιότητα τα Χανιά και το Ρέθυμνο ήταν ο βιολόγος-ερευνητής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης Πέτρος Λυμπεράκης, ενώ υπήρχε και Φορέας Διαχείρισης για την Ανατολική Κρήτη. Όλο αυτό το διάστημα υπήρξαν χειροπιαστά και μετρήσιμα αποτελέσματα σε υλοποίηση δράσεων με χρηματοδοτήσεις διαφόρων προγραμμάτων και της Ε.Ε. αφορούσαν έργα και δράσεις ύψους 6.000.000 ευρώ για το φορέα της Σαμαριάς.
Το 2019 μάλιστα ήλθε η επιβράβευση της όλης προσπάθειας ,όπου μετά από ενδελεχή έλεγχο ανανεώθηκε το βραβείο του Συμβούλιο της Ευρώπης για το φαράγγι της Σαμαριάς συνοδευόμενο από σειρά επαινετικών σχολίων. Οι Φορείς Διαχερίρισης θα μπορούσαν να αποδώσουν στην κοινωνία περισσότερα αν είχαν εκπονηθεί και θεσμοθετηθεί οι Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες για όλες τις περιοχές Natura όπως ήταν υποχρέωση της χώρας.
Μετά το 2015 είχαμε μια σειρά από πολύ σημαντικά βήματα:

α) Εγκρίθηκε επιτέλους η ΕΠΜ Ελαφονήσου που “αράχνιαζε” σε κάποιο συρτάρι υπουργείου από το 2010, και δόθηκε ποσό 17 εκ. ευρώ για το σύνολο των περιοχών Natura σε όλη τη χώρα ώστε να εκπονηθούν όλοι οι ΕΠΜ,

β) Αυξήθηκε ο αριθμός των φορέων διαχείρισης από 28 σε 36 με παράλληλη αύξηση της χερσαίας και της θαλάσσιας έκτασης των περιοχών Natura. Eιδικά για τις θαλάσσιες εκτάσεις εκκρεμούσε η καταδίκη μας ως χώρα στο Ευρωπαικό Δικαστήριο γιατί είχαμε μέχρι τότε δεν είχαμε καλύψει το 10% των υδάτινων εκτάσεων όπως είχαμε υποχρέωση από την Ε.Ε. (είχαμε μόνο το 2% μέχρι τότε). Τα πρόστιμα θα τα πλήρωναν τα συνήθη υποζύγια δια τη φορολογίας, δεν θα τα πλήρωναν οι διάφοροι υπουργοί

γ) Χρηματοδοτήθηκαν και επιταχύνθηκαν οι διαδικασίες για το κτηματολόγιο

δ) Επιταχύνθηκαν οι διαδικασίες για τους Δασικούς χάρτες κα.
Αυτά που περιγράφω παραπάνω όπως και η χωροταξία είναι τα εργαλεία που βάζουν “φρένο” στις προσωπικές πολιτικές, στη συναλλαγή, στο ατομικό βόλεμα, στην πολιτική και οικονομική διαφθορά.

Η έλλειψη αυτών των εργαλείων έχει ως αποτέλεσμα η χώρα μας να στερείται επενδύσεις με παραγωγικά και κυρίως τοπικά κεφάλαια και αντίθετα να προσελκύει όσους έχουν στόχο τις αρπαχτές, τα γρήγορα και άμεσα κέρδη, με ελάχιστα οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες! Αυτό είναι κάτι που πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας! Αυτά τα εργαλεία έχουν θεσμοθετηθεί στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες εδώ και δεκαετίες (μήπως αυτοί είναι κορόιδα ;).
Όμως όλα αυτά ήταν όνειρο που…πάει! Γιατί ψήφισαν κάτω από δημόσια και κοινοβουλευτική κατακραυγή τον περιβαλλοντοκτόνο (που προβλέπει ακόμα και τις εξορύξεις υδρογονανθράκων μέσα στις προστατευόμενες περιοχές που βρίσκεται σε πλήρη σύγκρουση με την πολιτική απεξάρτησης της Ε.Ε. από τα ορυκτά καύσιμα!) και αναπτυξιοκτόνο νόμο που κατεδαφίζουν ότι είχε σταθεί όρθιο!
Στον ίδιο νόμο οι αρμοδιότητες των φορέων διαχείρισης πάνε όλες στο Υπουργείο και δημιουργούν εκεί ένα μόρφωμα μακριά από τις τοπικές κοινωνίες και τους φορείς της, που δεν προβλέπεται ούτε να γνωμοδοτεί, ούτε να διαβουλεύεται με τους φορείς και τους κοινωνικούς εταίρους! Αλλά και αν χρειαστεί να γνωμοδοτήσει ένα γραφείο πιο πέρα είναι ο Υπουργός ή ο κάθε Υπουργός για να επιβάλλει τη δική του θέληση.