Φόροι ατέλειωτοι φόροι

Η φορολόγηση είναι πρόβλημα οικονομικό, αλλά στην Ελλάδα έγινε ζήτημα πολιτικό. Οσο αυξάνουν τους φόρους τόσο η φοροδιαφυγή μεγαλώνει και γίνεται αιτία να αποκρύπτουν φόρους οι μεγαλοοφειλέτες. Ετσι τα έσοδα του κράτους καλύπτονται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό απ’ τον μέσο Ελληνα, με αποτέλεσμα την άνιση κατανομή των βαρών. Τα τελευταία 4 χρόνια έγινε φορομπηχτική επιδρομή για λόγους δημοσιονομικής προσαρμογής, επειδή οι δαπάνες, εν σχέσει με τα έσοδα, είχαν εκτραχυνθεί.
Ολες οι κυβερνήσεις για την εφαρμογή του οικονομικού τους προγράμματος βασιζόντουσαν στη φορολογία των φυσικών προσώπων, κάτι που αντιμαχόταν η αξ/κή αντιπολίτευση. Οταν όμως αυτή ανελάμβανε την εξουσία, όχι μόνο δεν καταργούσε τους απεχθείς φόρους, όπως υπέσχετο, αλλά έβαζε μεγαλύτερους.
Η σημερινή αντιπολίτευση, ενώ εξ αρχής ήταν αντίθετη στην υπερφορολόγηση, τώρα προσπαθεί να αμβλύνει τις ακραίες θέσεις της ως προς αυτό το θέμα για να μην βρεθεί προ αδιεξόδου και διαψευσθεί, αφού δεν θα μπορεί να κάνει τις αλλαγές τις οποίες ευαγγελίζετο. Και τώρα που υποστηρίζουν καταστάσεις που αρνιόντουσαν, δικαίως οι αντίπαλοι να τους μέμφονται χρησιμοποιώντας την ατάκα του κ. Αλ. Λαφαζάνη “καλώστα τα παιδιά”!
Ο ΣΥΡΙΖΑ βασίζει την αντιπολιτευτική πολιτική του στην ελάφρυνση της φορολογίας. Ομως ο βασικός υποστηρικτής της οικονομικής πολιτικής του κ. Σταθάκης υποστηρίζει ότι επειδή τα φορολογικά έσοδα είναι πολύ λίγα στην Ελλάδα, εν σχέσει με τις άλλες χώρες, χρειάζεται περισσότερη φορολογία. “Η Ελλάδα, λέει ο κ. Σταθάκης, υποφέρει από λίγους φόρους τα τελευταία 20 χρόνια και αυτή είναι η βασική αιτία του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας…
Η χώρα ωφείλει να αυξήσει τα φορολογικά της έσοδα στο 42 – 43% του Α.Ε.Π., όπως και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες… Η ιδέα για λιγότερους φόρους είναι παραπλανητική, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, παρά μόνον αν θέλει κάποιος, να αφομοιώσει το σκέλος των δαπανών… όπως κάνει το μνημόνιο, που επιδιώκει ένα κράτος του 37 – 38% δημόσιες δαπάνες, το οποίο όμως προσεγγίζει επίπεδα των Βαλκανικών Χωρών, κάτι που ελπίζει να μην το επιθυμεί κανείς” (Χ.Ν. 15/2/14).
Είναι σχήμα οξύμωρον, όταν λέγεται απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα ενισχύσει το προνοιακό κράτος, ενώ οι απόψεις του είναι πως οι φόροι δεν αρκούν. Η διαπίστωση του κ. Σταθάκη ότι η Ελλάδα υποφέρει από λίγους φόρους, σημαίνει ότι δεν υπάρχει υπερφορολόγηση και άρα πρέπει να επιβληθούν κι άλλοι φόροι. Συνεπώς καλά κάνει ο κ. Στουρνάρας και βάζει φόρους. Επομένως κάνει λάθος ο ΣΥΡΙΖΑ να στηρίζει την πολιτική του στη φορολογία.
Ο κ. Σταθάκης πιθανόν με τη δήλωσή του να εννοεί τη φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων, δίχως να τα καθορίζει. Οι κ. καθηγητές οικονομικών, ο ένας εν ενεργεία υπουργός και ο άλλος αντικαταστάτης του στο Οικονομίας, ματαιοπονούν να νομίζουν ότι οι φόροι μόνον θα λύσουν τα οικ/κά του κράτους. Αμα δεν σκύψουν πάνω στους παραγωγικούς τομείς, στην αξιοποίηση των πρώτων υλών, να βρουν κάποιο νέο σύστημα ανάπτυξης, δεν θα δούμε φως στο τούνελ.
Βρισκόμαστε στην περίοδο που περιμέναμε να ’ρθει μια κυβέρνηση, όπως η λαοπρόβλητη του Ανδρέα. Να νοικοκυρέψει το κράτος, να εθνικοποιήσει, να αυξήσει την παραγωγή, να μαζέψει χρήμα και να το μοιράσει στους πένητες, να διαγράψει το “επαχθές 5% χρέος” και να ρυθμίσει την πληρωμή του υπολοίπου σε 50 – 60 χρόνια. Και τότε όλα θα πάνε καλά χωρίς αγανακτισμένους και θα δούμε άσπρη μέρα!
Μακάρι να ’ταν έτσι, αλλά τα πράγματα είναι σοβαρότατα. Δεν επιτρέπονται “εξυπνακισμοί” και χαριτολογήματα του κ. Τσίπρα στη συνάντηση με τους βιομηχάνους να τους λέει: “τι προτιμάτε να σας φορολογεί ο ΣΥΡΙΖΑ τα κέρδη ή ο Τόμσεν την παραγωγή”; Και να μην επαληθευθεί ο κ. Δασκαλόπουλος που παραδέχθηκε: “…κάναμε λάθη… σημασία έχει να μην τα επαναλαμβάνουμε. Σίγουρα θα ξανακάνουμε και νέα λάθη, αλλά σημασία έχει να επιλέξουμε τον σωστό δρόμο”. Σιβυλλικός, αινιγματικός ο κ. πρόεδρος του Σ.Ε.Β. Μα όταν κανείς έχει επιλέξει τον σωστό δρόμο, πώς είναι δυνατόν να έχει κάνει λάθος;