«Καθήκον είναι αυτό που περιμένουμε από τους άλλους,
όχι αυτό που κάνουμε εμείς οι ίδιοι»
(Oσκαρ Ουάιλντ)
Η ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ είναι σαν τον Πρωτέα. Μεταλλάσσεται συνεχώς, όσο κι αν οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί τελειοποιούνται. Και, ναι μεν έχει διευρυνθεί η φοροείσπραξη με το να βάζουμε -συνταξιούχοι, μισθωτοί και μικροεπιχειρηματίες- βαθύτερα το χέρι στην τσέπη, όμως οι αιώνια “αθικτοι” παραμένουν στο απυρόβλητο, οποιαδήποτε κυβέρνηση και να έχουμε.
ΟΙ ΤΟΜΕΙΣ της αγοράς στους οποίους «ενδεχομένως», όπως αναφέρεται σε πρόσφατη έρευνα (μελέτη του οίκου Ernst & Young), παρατηρείται μεγαλύτερη φοροδιαφυγή στην Ελλάδα, «είναι ο ιατρικός κλάδος, ο κατασκευαστικός, ο εκπαιδευτικός, ο κλάδος παροχής λογιστικών – χρηματοοικονομικών υπηρεσιών και ο κλάδος παροχής νομικών υπηρεσιών». Iσως με τη γενίκευση του μέτρου των πλαστικών πληρωμών (PΟS) γίνει κάτι. Όμως, όσο δεν υπάρχει ελπίδα να δει ο πολίτης ότι τα λεφτά που πληρώνει για φόρους, «πιάνουν τόπο» (έχουν δηλαδή αντίκρισμα στη βελτίωση της ζωής του στην Παιδεία, Υγεία, Ασφάλεια κ.ά.), η νοοτροπία της «συνεργίας» ανάμεσα στον επαγγελματία και τον πελάτη θα παραμένει η ίδια. Oλοι, στην Ελλάδα, πιστεύουν πως αυτό που λέει ο Γουάιλντ περί καθήκοντος είναι κι ο κανόνας!
ΕΜΕΙΣ επιμένουμε να πιστεύουμε πως το φορολογικό είναι θέμα αλληλοεμπιστοσύνης πολιτείας και πολιτών: είναι θέμα παιδείας και των δυο…
