Φόροι και φόβοι…

Ο ενιαίος φόρος ακινήτων, όπως επιτυχώς παρουσιάστηκε από τα “Χ.Ν.”, μας βοηθά να κάνουμε κάποιες πολιτικές επισημάνσεις.
Η πολύπλοκη, γραφειοκρατική αποτύπωση του φόρου φωτίζει την αναποτελεσματικότητα και τον πολιτικό φόβο.
Επί σειρά ετών στην Ελλάδα λέγαμε ότι βατήρας ανάπτυξης είναι ένα απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα.
Ενα μόνιμο φορολογικό σύστημα που θα γίνεται για τη δικαιοσύνη που αποπνέει αντιληπτό από την κοινωνία, η οποία θα προσαρμόσει το “βαλάντιό” της στις φοροδοτικές απαιτήσεις.
Αντί αυτής της κοινά παραδεκτής αξιωματικής αρχής έρχεται προς ψήφιση ένα γραφειοκρατικό φορολογικό υβρίδιο που προσπαθεί ν’ απενοχοποιήσει τη δικαιολογημένη δυσφορία της κοινωνίας για τα κοτζαμπάσικα “χαράτσια”.
Η κυβέρνηση προφανέστατα και ταλαντεύεται ανάμεσα στην υπαρκτή ανάγκη για έσοδα (βασική αρχή ενός αστείου προγράμματος ψευτοδιάσωσης) και στην ανάγκη ν’ απορροφήσει με ήπιο τρόπο τους κοινωνικούς κραδασμούς και το πολιτικό κόστος από μια στυγνή υπερφορολόγηση.
Οσο περισσότερο “χάνεται” ο συνεπής φορολογούμενος μέσα στον σουρεαλιστικό κυκεώνα με τους πίνακες που παρουσίασε η εφημερίδα μας τόσο πιο εύπεπτος γίνεται ο ενιαίος φόρος ακινήτων.
Οταν όμως έλθει το 2014 η ώρα να βάλουν το χέρι στην τσέπη, τότε θ’ αλλάξουν όλα…