ΣΥΜΦΩΝΑ με την περίφημη πια “λίστα Βαρουφάκη”, που δόθηκε στη δημοσιότητα προχθές, για τα δημοσιονομικά της χώρας και στον τομέα φορολογία, η χώρα δεσμεύεται και στα εξής [τα μέσα σε παρένθεση (…) σχόλια είναι του γράφοντος]:
• «Ιδιαίτερες προσπάθειες θα γίνουν για τη βελτίωση της είσπραξης φόρων και την πάταξη φοροαποφυγής με πλήρη χρήση των ηλεκτρονικών μέσων και άλλων τεχνολογικών καινοτομιών».
(Δεν αρκεί η “πάταξη”. Χρειάζονται και κίνητρα, όπως η κοινωνική ανταποδοτικότητα των φόρων, ώστε το αυτονόητο -η πληρωμή του αναλογούντος φόρου- να γίνει συνείδηση στον κάθε πολίτη αυτής της χώρας).
• «Διεύρυνση του ορισμού της φορολογικής απάτης και της φοροδιαφυγής με ταυτόχρονη κατάλυση της φορολογικής ασυλίας».
(Δηλαδή, μέχρι τώρα, είχαμε μόνο στενό “ορισμό” της φορολογικής απάτης; Η φοροδιαφυγή έχει, άραγε, πολλές… αποχρώσεις, ώστε για κάθε περίπτωση να υπάρχει και διαφορετικός… ορισμός;).
• «Εργασία προς τη δημιουργία μιας νέας κουλτούρας επάνω στη φορολογική συμμόρφωση για να εξασφαλιστεί ότι όλα τα τμήματα της κοινωνίας, και ιδιαίτερα οι έχοντες, θα συνεισφέρουν δίκαια στη χρηματοδότηση της δημόσιας πολιτικής. Σε αυτό το πλαίσιο, θα δημιουργηθεί, με τη βοήθεια των Ευρωπαίων και των διεθνών εταίρων, μια υγιής βάση δεδομένων που θα βοηθά τις φορολογικές αρχές στην εκτίμηση της εγκυρότητας των προηγούμενων φορολογικών δηλώσεων εισοδήματος».
(Για την κουλτούρα του αυτονόητου, μια η “εργασία” κι ένας ο αγώνας. Κατά την άποψή μας, πλην του “τεχνικού” θέματος του όλου προβλήματος, αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι να πεισθεί ο κάθε “πολίτης” -και συνολικά η κοινωνία- για τις “δίκαιες” και κυρίως “ανταποδοτικές”, στο άτομο (τον πολίτη), προσφορές της κυβέρνησης από τη φορολόγησή του. Θα έχουμε, ας πούμε, καλύτερη υγεία, παιδεία κ.λπ. ή μια ισοπέδωση προς τα κάτω;).
ΑΥΤΟ που δυστυχώς έχει εδραιωθεί μέχρι τώρα στην ελληνική κοινωνία είναι η πεποίθηση ότι όλα, σ’ αυτό το “γκουβέρνο”, μπορούν να συμβούν. Ολα είναι θεμιτά, αρκεί να μη “πιαστεί” κάποιος ή αρκεί να έχει πολιτικό μέσο για να γλυτώσει. Ετσι, η φοροκλοπή, το ρουσφέτι, το φακελάκι, η εξαγορά δημοσίων λειτουργών, η αλλαγή δικαστικών αποφάσεων, η παροχή δημοσίων προμηθειών και δημοσίων θέσεων σε “ημετέρους”, όλα αυτά ήταν μέσα στο “πολιτικώς ορθό” των κομμάτων εξουσίας!
ΓΙΑ όλα αυτά χρειάζεται μια επίπονη παιδεία της κοινωνίας, με παραδείγματα της ίδιας της πολιτείας. Μια παιδεία που δεν θα είναι εκφοβιστική ή τιμωρητική μόνο, αλλά και επιβραβεύουσα. Θα υπάρξει;
