Φορτισμένα συναισθήματα

Κύριε διευθυντά,

“λεγόμενα και ακούσματα, από αυτούς που φεύγουν, σε αυτούς που μένουν, συνεχιστές της ζωής”.

Πρόσφατα έφυγε από τη ζωή η Φώφη Γεννηματά. Γυναίκα άνθρωπος με συναισθήματα. Γυναίκα πολιτικός με δυναμισμό. Γυναίκα μάνα των παιδιών, δικών της και όλου του κόσμου. Γυναίκα με γνώσεις για επιλογές πολιτικές και κομματικό προγραμματισμό.

Ανθρωπος από γονείς, που πολλά κληρονόμησε στη ζωή, ιδεολογικά, πολιτικά, κομματικά, κοινωνικά, ανθρωπιστικά. Προσπαθούσε να τα προάγει, αυτά που ο πατέρας της είχε κάνει τις αρχές, το ξεκίνημα τους και που ζητούσαν Προοδευτική συνέχεια, πολλά ακούσματα του πατέρα της, τη συνόδευαν και την προκαλούσαν να τα προωθεί. Προσπαθούσε να τον φτάσει, να τον ξεπεράσει σε όλα του, τ’ αξιακά χαρίσματα. Σε πολλά ακούσματα, που είχε απ’ αυτούς που συμπορευόταν, εμπλούτισαν τον δικό της εσώκοσμο και δημιουργούσαν σεβασμό σε αξιακές αρχές που σε αναβαθμίζουν σαν συνεχιστή της ζωής. Από τα πολλά ακούσματα των φορτισμένων αυτών ημερών του θανάτου της Φώφης (όπως από πολλούς δημοσιογράφους – παρουσιαστές την αποκαλούσαν), ρίζωσε μέσα μου, η θύμηση στο λεγόμενο από τον πατέρα της, για το μεγαλείο της ελπίδας στη ζωή μας. «Την χαραμάδα που θα συναντάτε να την κάνετε πόρτα της ελπίδας…». Στον πατέρα της ήταν μέσα του αυτό το συναίσθημα και το μεταφύτευσε στην κόρη του. Η κόρη του (Φώφη) το μεταφυτεύει στα παιδιά, όλου του κόσμου. Καλό σου ταξίδι στην αιωνιότητα.

Παντελής Χίνος