Φως στο τούνελ

Αυτές τις μέρες, της απομόνωσης και του φόβου, μια μικρή αχτίδα φωτός αχνοφαίνεται στο βάθος του τούνελ. Είναι η αλληλεγγύη που εκφράζεται από δεκάδες συμπολίτες μας σ’ αυτούς που περνάνε πιο δύσκολα, σ’ αυτούς που δεν έχουν σπίτι για να μείνουν μέσα, σ’ αυτούς που έρχονται στο συσσίτιο πρωί-πρωί για ένα πιάτο ζεστό φαΐ
Και δεν είναι οι εκατοντάδες μικρές σακούλες με τα τρόφιμα που μπορούν να χορτάσουν μια ολόκληρη πόλη, δεν είναι η οικονομική ενίσχυση που από τα λίγα ευρώ μαζεύονται χιλιάδες, είναι το θερμό χαμόγελο που φαίνεται κάτω από τη μάσκα, και το άγγιγμα μέσα από τα γάντια προστασίας.
Θα το ξεπεράσουμε κι αυτό και θα βγούμε πιο δυνατοί και πιο σοφοί, γνωρίζοντας πλέον τη σπουδαιότητα της υγείας μας, προσωπικής και συλλογικής, βάζοντας στα πράγματα που μας περιτριγυρίζουν νοητά ή υλικά ένα συντελεστή σπουδαιότητας, ξέροντας την αξία των ανθρώπων που ζούμε μαζί αλλά και των άλλων, τη δύναμη των πολλών, τη δύναμη της συλλογικής δράσης και της αλληλεγγύης, ως πρώτο βήμα αντίστασης.