Η ζωή κυλά στα Χανιά, δίχως να κοιτά τη δική τους μελαγχολία.
Και ασφαλτοστρώσεις στο κέντρο της πόλης και κυκλοφοριακό “χάος” σαν οιμωγή, σαν το σπαρακτικό βλέμμα του Οδυσσέα, που θα ‘λεγε και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος.
Τώρα θα μου πεις, δεν ξέρω ποιος πάσχει από μανία κινηματογραφικής καταδίωξης στα Χανιά, να δείξει ότι κάνει κάτι, αλλά ένα μπάχαλο στο κέντρο, τώρα που περιμένουν να δουλέψουν τα μαγαζιά, δεν το λες και πολύ έξυπνη ιδέα.
Κρίμα στην υπερμέγιστη σύλληψη του ποδηλατόδρομου…
Ολοι με το αυτοκίνητο προσπάθησαν να πάνε από την πλατεία της Δημοτικής Αγοράς, στην πλατεία 1866.
Τι τα θες, ένα ωραίο χρονογράφημα γίναμε στα Χανιά.
Ετσι να κατεβαίνετε στο κέντρο να αγχώνεστε, να κορνάρετε, να περιμένετε, για να μην πλήττετε στο σπίτι.
