Λίγο ακόμα… και το γαλάζιο θα χαθεί στην αγκαλιά του φθινοπώρου για να ταξιδέψει σε μήκη και πλάτη αλαργινά. Εκεί που μέχρι πρότινος βασίλευαν τα κατακαίρια. Μα… μα για στάσου τώρα… τι ανοησία να μεμψιμοιρείς… Τα καλοκαίρια θρονιάζονται στην ψυχή μας, αρκεί να τους προσφέρουμε κάθισμα και ένα φοντανάκι για να γλυκαθούν. Και να ξέρεις ε… τότε μόνο ανθίζουν στο καταχείμωνο…
(φωτ. Λίμνη Κουρνά)
#hania-moments
