Ηδη μοιάζει σαν όνειρο…
Μετά από μία πολυήμερη πεζοπορία έχουμε επιτέλους φτάσει στο Thorong Phedi. Κάνουμε μία μικρή ανάβαση εγκλιματισμού χωρίς βάρος. «Ανέβα ψηλά, κοιμήσου χαμηλά», λένε όλοι, κάτι θα ξέρουν. Η ώρα για το πολυπόθητο δείπνο πριν την τελική ανάβαση φτάνει. Οι επιλογές είναι πολλές, μέχρι και μουσακάς nepali style. Εμείς, noodle soup και τηγανητό ρύζι… πάλι κι όλα αυτά σε υψόμετρο 4.500 μέτρων. Ο ύπνος είναι λιγοστός, από τη μια το υψόμετρο, από την άλλη το σπασμένο κρεβάτι του lodge. Το ξυπνητήρι δεν αργεί να χτυπήσει 4 το πρωί. Ξημερώνει η μεγάλη μέρα. Οι δώδεκα παίρνουμε την ανηφόρα προς το high camp και απο εκεί στο Thorong la, το ψηλότερο πέρασμα στον κόσμο, που μπορεί κάποιος να κάνει με απλή πεζοπορία. Το αλτίμετρο πλέον γράφει 5.300 μ., φτάνουμε, τα βήματα γίνονται όλο και πιο βαριά στο κάθε μέτρο. Τα πρώτα συμπτώματα του υψομέτρου κάνουν την εμφάνισή τους, το νερό μας έχει παγώσει και παρόλα αυτά το βουνό μας τραβάει. Ωσπου, εμφανίζονται τα εκατοντάδες σημαιάκια… Υψόμετρο 5.416 μ. Τα καταφέραμε, αλλά το ταξίδι δεν τελειώνει εδώ…
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η ομάδα προωθείται με το δημόσιο λεωφορείο (το οποίο είναι μια εμπειρία από μόνο του) προς την περιοχή του Tatopani, με σκοπό την ανάβαση στο σημείο Poon Hill, σε υψόμετρο 3.200 μέτρων.
Χαιρετισμούς από τα Ιμαλάια.
Namaste! (γενικός νεπαλέζικος χαιρετισμός)
Για την ομάδα του Ε.Ο.Σ. Χανίων
Χριστόφορος Μπαλαδήμας
