Φωτοβολταϊκά στο νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων

Η βελτίωση της ενεργειακής συμπεριφοράς των ιδιωτικών και των δημόσιων κτιρίων, η μείωση της χρήσης ορυκτών καυσίμων σε αυτά καθώς και η μείωση των εκπομπών τους σε θερμοκηπιακά  αέρια λόγω της  χρήσης ηλεκτρικής και θερμικής ενέργειας αποτελούν διακηρυγμένους στόχους της Ευρωπαικής  Ένωσης  οι οποίοι αποτυπώνονται  πλέον στην Ευρωπαική και στην Ελληνική νομοθεσία.

Eξ άλλου όπως είναι γνωστό τα κτίρια καταναλώνουν  περίπου το  40% της συνολικά καταναλισκόμενης ενέργειας στην Ευρωπαική Ένωση. Ο στόχος για τη δημιουργία νέων κτιρίων σχεδόν μηδενικής ενεργειακής κατανάλωσης αλλά και η ενεργειακή αναβάθμιση των παλαιότερα κτισμένων αναμένεται να συμβάλλει στο μετριασμό της κλιματικής αλλαγής η οποία για πολλούς αποτελεί μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα ο πλανήτης. Τα μουσεία όπως και όλα τα κτίρια καταναλώνουν ενέργεια για τη κάλυψη των ενεργειακών τους αναγκών. Για να μην αλλοιωθούν τα εκθέματα τους η θερμοκρασία και η σχετική υγρασία τους θα πρέπει να διατηρούνται συνεχώς σε επιθυμητά επίπεδα που συνήθως είναι για μεν τη θερμοκρασία οι  περίπου 20 βαθμοί Κελσίου ενώ για τη σχετική υγρασία το ποσοστό 50-60 %. Επιπροσθέτως χρειάζονται ενέργεια για τη διατήρηση του φωτισμού στα επιθυμητά επίπεδα. Η επίτευξη των επιθυμητών συνθηκών θερμοκρασίας και υγρασίας επιτυγχάνεται με τη χρήση κεντρικού κλιματιστικού συστήματος και τη κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας. Το μεγαλύτερο ποσοστό της συνολικής ενεργειακής κατανάλωσης των μουσείων, το οποίο συνήθως φθάνει στο 60% περίπου, δαπανάται για το κλιματισμό τους.

ΕΝΑ ΜΟΥΣΕΙΟ

– Δαπανά το 60% περίπου της συνολικής του ενεργειακής κατανάλωσης για κλιματισμό

– Θα πρέπει η θερμοκρασία του να διατηρείται σταθερά στους 20 περίπου βαθμούς Κελσίου

– Θα πρέπει η σχετική του υγρασία να είναι 50-60%

Το σύγχρονο ηθικό δίλημμα που αντιμετωπίζουν τα μουσεία διεθνώς συνίσταται αφενός μεν στην υποχρέωση τους να διατηρήσουν τη πολιτιστική κληρονομιά αναλλοίωτη για τις επόμενες γενιές και αφετέρου να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής η οποία απειλεί να καταστρέψει μεταξύ άλλων και τη πολιτιστική κληρονομιά. Για να αντιμετωπίσουν το δίλημμα αυτό θα πρέπει αφενός μεν να φροντίσουν για την εξοικονόμηση ενέργειας στα κτίρια τους αφετέρου δε για την αύξηση της χρήσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε αυτά. Η χρήση φωτοβολταικών συστημάτων στα δημόσια και ιδιωτικά κτίρια έχει επεκταθεί τα τελευταία χρόνια λόγω της μείωσης του κόστους τους και των πολλών πλεονεκτημάτων που αποφέρει η χρήση τους.

Καθώς με τον τρόπο αυτό η παραγωγή ηλεκτρισμού επιτυγχάνεται επί τόπου στα κτίρια με τη χρήση ηλιακής ενέργειας αντί των ορυκτών καυσίμων μειώνονται οι εκπομπές άνθρακα στην ατμόσφαιρα οι οποίες συμβάλλουν στην επίταση της κλιματικής αλλαγής αλλά και η κατανάλωση των εξαντλήσιμων ορυκτών καυσίμων. Ταυτόχρονα η δημιουργία μικρών αποκεντρωμένων και διεσπαρμένων μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, παράλληλα με τις μεγάλες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής,  συμβάλλει στη καλύτερη και αποδοτικότερη λειτουργία του δικτύου διανομής ηλεκτρικής ενέργειας.

Η πολιτεία προωθεί σήμερα την εγκατάσταση μικρών φωτοβολταικών μονάδων παραγωγής ηλεκτρισμού στα κτίρια (με το σύστημα του ετήσιου συμψηφισμού – net metering) με στόχο τη παραγωγή ισόποσης ηλεκτρικής ενέργειας με την ετήσια καταναλισκόμενη ηλεκτρική ενέργεια στο κτίριο. Συνήθως οι επενδύσεις φωτοβολταικών συστημάτων στα κτίρια αποσβένονται σε εύλογο χρονικό διάστημα. Σε ορισμένες χώρες/περιοχές έχει αρχίσει να γίνεται υποχρεωτική η εγκατάσταση φωτοβολταικών συστημάτων σε νέες κατοικίες ενώ σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες μπορεί κάποιος να δεί αρκετές φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις σε ιδιωτικά και δημόσια κτίρια, σε βιομηχανίες ή και σε εμπορικές επιχειρήσεις/ξενοδοχεία. Τα επόμενα χρόνια οι  πολιτικές της  Ευρωπαικής Ένωσης για τη δημιουργία δημόσιων και ιδιωτικών κτιρίων σχεδόν μηδενικής ενεργειακής κατανάλωσης (nearly zero energy buildings) καθώς και για τη βελτίωση της ενεργειακής αποδοτικότητας των χωρών μελών θα συμβάλλουν στην ακόμη μεγαλύτερη χρήση των φωτοβολταικών συστημάτων στα κτίρια. Θα μπορούσε να λεχθεί ότι η χρηματοδότηση μιας τέτοιας φωτοβολταϊκής εγκατάστασης στο νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων θα συναντούσε δυσκολίες λόγω έλλειψης των απαραίτητων πόρων. Όμως, ακόμη και στη περίπτωση αυτή, με τη σύμπραξη του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ)  θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν επενδύσεις ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε δημόσια κτίρια όπως το προαναφερθέν. Εξ άλλου η ισχύουσα Ελληνική νομοθεσία επιτρέπει σε ιδιωτικές εταιρείες παροχής ενεργειακών υπηρεσιών να προβαίνουν σε ενεργειακές επενδύσεις σε δημόσια κτίρια και να αμείβονται, ανάλογα με τη συμφωνία, σταδιακά  για τις υπηρεσίες που προσφέρουν.

Η χρήση φωτοβολταικών πλαισίων στο νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων θα έχει πολλά οφέλη τα οποία μεταξύ άλλων είναι :

Α) Θα συμβάλλει στη μείωση της κατανάλωσης ορυκτών καυσίμων και εκπομπών ανθρακούχων αερίων στην ατμόσφαιρα για πολλά χρόνια στη Κρήτη,

Β) Θα αποτελέσει ένα καλό παράδειγμα για τους μαθητές που θα επισκέπτονται το μουσείο όσον αφορά τη χρήση ήπιων εναλλακτικών ενεργειακών τεχνολογιών στα κτίρια και το οποίο θα τους κεντρίσει το ενδιαφέρον να το εφαρμόσουν και στο σπίτι τους ή και το σχολείο τους,

Γ) Θα αποτελέσει ένα καλό παράδειγμα για τους ξένους επισκέπτες/τουρίστες του μουσείου σχετικά με τη χρήση ηλιακής ενέργειας και της φωτοβολταϊκής τεχνολογίας σε μία χώρα με πλούσια ηλιοφάνεια όπως η Ελλάδα, και

Δ) Θα συμβάλει στην επίτευξη των στόχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της χώρας μας αλλά και της περιφέρειας Κρήτης  σχετικά με την αύξηση της χρήσης ανανεώσιμων ενεργειακών πηγών στα κτίρια.

Η εγκατάσταση ενός φωτοβολταϊκού συστήματος ονομαστικής ισχύος 50 kwp στο Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων 

-Θα κοστίσει περίπου 80.000 Ευρώ

– Θα παράγει ετησίως 75.000 κιλοβατώρες για πολλά χρόνια

– Θα έχει σαν συνέπεια τη μείωση των εκπομπών 56 τόνων διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα ετησίως για πολλά χρόνια (το οποίο θα εκλυόταν εάν χρησιμοποιείτο πετρέλαιο για τη παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας)

– Θα συμβάλλει στη μείωση της κατανάλωσης 21 τόνων πετρελαίου ετησίως για πολλά χρόνια (το οποίο θα απαιτείτο για τη παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας)