Φοβικό σύνδρομο

Δημιουργείται μια κατάσταση ολικής ανασφάλειας στα Χανιά, αν μπορούν να προχωρήσουν οι βέλτιστες πολιτικές για την πόλη μέσα σε ένα κλίμα αβεβαιότητας και πρόχειρων και ερασιτεχνικών επιλογών.
Λέω πολύ απλά ότι στα Χανιά ξαναζούμε μια επανάληψη ενός έργου που έχουμε ξαναδεί. Ο χρόνος κυλά, γίνεται μια αχαμνή διαχείριση της καθημερινότητας, οι προσεγγίσεις για τα φλέγοντα ζητήματα είναι επιπόλαιες, και περνούν τον χρόνο τους ευχάριστα από εκδήλωση σε νυχτερινή εκδήλωση.
Ετσι κάνουν “κονσομασιόν” στην Ιστορία.
Προσέξτε ένα λεπτό θέμα.
Στις εγκαταστάσεις βουτανίου στο Πέρα Πλατάνι, οι τοπικοί ηγήτορες σέρνουν τον χρόνο μέχρι ν’ αναμετρηθούν με την τελική επιλογή και τις αντιδράσεις της κοινωνίας.
Τώρα προσπαθούν με δημοσιεύματα να φτιάξουν ένα κλίμα, και να “χαϊδολογήσουν” την κοινωνία κατ’ ουσίαν κρύβονται πριν από την τελική αναμέτρηση, αφού η τελευταία συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, ήταν ένα πολιτικό μασάζ στους διαφωνούντες, που και αυτοί πια είναι ελάχιστοι.
Φωνάζουν «λύκος, λύκος» και δεν πάει κανείς να βοηθήσει. Και σε άλλα μεγάλα θέματα φοβούμενοι το πολιτικό κόστος παίζουν “κατενάτσιο”.
Το κόλπο είναι παλιό αλλά πιάνει.
Ανοίγουν ένα θέμα, μετρούν αντιδράσεις, και αναλόγως πορεύονται.
Αυτό είναι φοβικό σύνδρομο.
Στην τοπική πολιτική δεν γίνεται… να είσαι με ούλους.
Θα ‘ρθει καιρός που θα διαλέξουν.