Όταν ξεσπούν τα καιρικά φαινόμενα, οι φουρτούνες και οι θύελλες, αγριεύει ο φυσικός κόσμος και ταράζεται η ηρεμία και η γαλήνη του. Οι φουρτούνες της θάλασσας, οι σεισμοί, τα ηφαίστεια, οι πυρκαγιές, η δυνατή βροχή, οι κεραυνοί και οι θυελλώδης άνεμοι πανικοβάλλουν τα είδη του ζωικού βασιλείου και προκαλούν με την ορμή τους μετατροπές και αλλοιώσεις στον υλικό κόσμο. Η Ατλαντίδα που βρισκόταν στο Ν. Αιγαίο, καταποντίστηκε μέσα σε μία νύχτα ύστερα από μία πολύ ισχυρή έκρηξη του ηφαιστείου της και κάθε ίχνος του πολύ ανεπτυγμένου πολιτισμού της εξαφανίστηκε. Την έκρηξη αυτή ακολούθησαν σεισμοί που προξένησαν μεγάλες καταστροφές και σε άλλες κοντινές περιοχές όπως στην Κρήτη και στις Κυκλάδες.
Μετά από καθίζηση του εδάφους, πιθανόν λόγω σεισμού ή κατακλυσμού, τα Σόδομα και τα Γόμορα καταστράφηκαν και στη θέση τους έγινε χάσμα και καλύφθηκε από τα νερά του Ιορδάνη ποταμού. Το χάσμα αυτό βρίσκεται 400 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Μεσογείου, και είναι η γνωστή Ασφαλίτιδα λίμνη ή Νεκρά Θάλασσα, γιατί στα νερά της δεν υπάρχει ζωή. Από σεισμό τον πρώτο αιώνα μ.Χ. καταστράφηκε και μία άλλη ανεπτυγμένη πόλη της Πελοποννήσου η Σικυώνα, η οποία ήταν πρωτεύουσα της Σικυωνίας και είχε φτάσει σε μεγάλη ακμή τους χρόνους της Αχαϊκής συμπολιτείας. Οι φουρτούνες και οι κακοκαιρίες ως φυσικές δυνάμεις δεν ελέγχονται από τον άνθρωπο και την τεχνολογία του και είναι το έναυσμα για να εμβαθύνει στα μυστικά και τους νόμους του φυσικού κόσμου και να μεγαλύνει η ψυχή του τον Ύψιστο. Τις φουρτούνες και τις ταραχές της φύσης συνοδεύει βαρύς και τρομακτικός ήχος που προκαλεί δέος και ανησυχία και αναγγέλλει το επερχόμενο πάθημα του αισθητού κόσμου. Από το μέγεθος αυτών των ήχων ένα μόνο μέρος αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος με τις δυνατότητες της ακοής του σε αντίθεση με ορισμένα ζώα που ακούνε καλύτερα τους υποήχους και τους υπερήχους που έχουν υψηλότερη συχνότητα, τους οποίους ο άνθρωπος μπόρεσε με τις κατάλληλες τεχνικές συσκευές και τους χρησιμοποίησε στην ιατρική επιστήμη. Η κατανομή των ικανοτήτων και των προτερημάτων των οργανισμών είναι βοήθεια και ευεργεσία της φύσης στα γεννήματά της.
Η ασχολία μας στη φύση, μας κάνει φανερή την αγάπη που υπάρχει γύρω μας. Η τελειότητά της, μας καθοδηγεί και μας συνεπαίρνει κάθε στιγμή. Τα φαινόμενα και οι κάθε λογής φουρτούνες που δεν είναι τυχαίες, ίσως να είναι κλειδιά μυστήριο στην διεξαγωγή των εργασιών της και είναι δεμένα με την κάθε ζωή.
Οι οργανισμοί μπορούν και επιβιώνουν με αυτούς τους μηχανισμούς και τους όρους και επηρεάζουν τον ψυχισμό τους. Ο άνθρωπος από ένστικτο καταλαβαίνει από την πρώτη στιγμή που έρχεται στη ζωή, τις φουρτούνες που θα τον συνοδεύουν συνεχώς, ό,τι θα ζει με αυτές και θρηνεί αμέσως στη γέννησή του με το πρώτο του κλάμα από τότε που γίνεται μέλος της κοινωνίας αυτού του κόσμου. Οι φουρτούνες και οι δοκιμασίες δεν έλειπαν ούτε από τους θεούς ακόμη.
Η Νιόβη τιμωρήθηκε και έχασε τα παιδιά της, τους έξι γιους και τις έξι κόρες της, γιατί καυχήθηκε γι’ αυτά και ήταν απαρηγόρητη. Ύστερα όμως, οι θεοί την λυπήθηκαν και την έκαναν βράχο, αλλά ο βράχος έτρεχε νερό που ήταν τα δάκρυά της. Τον δίκαιο και πολύαθλο Ιώβ βρήκαν πολλές φουρτούνες και δοκιμασίες και ταράχτηκε η μέχρι τότε ακύμαντη ζωή του. Ήταν τόσες πολλές που στους αιώνες οι πάντοτε θλιβόμενοι θα θυμούνται τον ζάμπλουτο μα ευσεβή Ιώβ και τις ταλαιπωρίες που πέρασε. Καταστράφηκαν τα υλικά του αγαθά, χάθηκαν τα παιδιά του και έμεινε μόνος. Το σώμα του ασθένησε βαριά, όχι όμως και η ψυχή του, παρ’ όλο που τον χτύπησαν από παντού τα πικρότερα βέλη άντεξε και τα υπόμεινε με καρτερία. Κάποτε όμως, ήρθε η απονομή της θείας δικαιοσύνης. Έζησε και για όλα όσα του προσέφερε πάλι ο Κύριος, τον θαύμαζαν όλοι.
Σήμερα, οι διάφορες φουρτούνες περισσεύουν. Οι άνθρωποι κατακλύζονται από τις δυσάρεστες ειδήσεις και ζουν αδιάκοπα με αυτές. Η παγκόσμια οικονομική κρίση, οι παγκόσμιοι πόλεμοι, τα εγκλήματα, οι πανδημίες τον κουράζουν πνευματικά στην εποχή της μεγάλης τεχνικής προόδου. Η κρίση των ηθικών αξιών και των θεσμών που υπάρχει είναι σε έξαρση και τον εμπνέουν με αντιφατικά αισθήματα, τον φοβίζουν και ζει χωρίς όνειρα και οράματα. Οι άνθρωποι σήμερα έχουν γίνει δούλοι άπληστοι των σύγχρονων επιστημών. Έχουν χάσει την ορμητικότητά τους για μία άλλη πρόοδο με άλλου είδους έργα που δεν κουράζουν. Η σημερινή πρόοδος είναι η αιτία που οι άνθρωποι αισθάνονται σκλαβωμένοι και απειλούμενοι. Ενώ φαίνεται ότι προοδεύουν μόνο, ζουν στη μοναξιά και στην απομόνωση, χωρίς στηρίγματα ψυχικά, τραυματισμένοι και άστεγοι, τρέχουν συνεχώς σαν κυνηγημένοι για να αντεπεξέλθουν στις κίβδηλες και πλαστές ανάγκες της σημερινής ζωής για να λέγονται σύγχρονοι και να συμβαδίζουν με το πνεύμα της εποχής. Σε μία εποχή που γίνονται ριζικές αλλαγές και ανατροπές στους μέχρι τώρα φυσικούς λογισμούς, στα δυσάρεστα έχουν συνηθίσει, έχουν γίνει επιρρεπείς σ’ αυτά και βλέπουν παθητικά όσα συμβαίνουν γύρω τους. Η υποβίβαση και ο ξεπεσμός είναι φανερός. Σε όλα τα θλιβερά γίνονται δέκτες καθημερινά και τους προκαλούν κατάπτωση του ηθικού τους, μελαγχολία και κόπωση ψυχική. Το άγχος πνίγει τους ανθρώπους σήμερα και η ζωή τους είναι πολυτάραχη και φουρτουνιασμένη, ενώ είναι αδύναμοι ψυχικά να την αλλάξουν. Τους λείπει το χαμόγελο από τα χείλη. Αναζητούν λίγο φως, θέλουν να φύγει το σκοτάδι και τα μαύρα σύννεφα που μαζεύτηκαν γύρω τους και εμποδίζουν τον Ήλιο της χαράς να τους ζεστάνει. Θέλουν να ζήσουν την αλήθεια και την αγνότητα με πάθος, όπως τη ζούσαν παλιά και όπως μας την δίδαξαν οι σοφοί πρόγονοί μας και οι νοσταλγοί του παρελθόντος αυξάνονται για να γαληνέψει η φουρτουνιασμένη ζωή τους.
Οι σημερινές φουρτούνες που υπάρχουν, μπορεί να γίνονται για την αλλαγή της πορείας μας προς το Δημιουργό και μπορεί να συνεχίσουν να υπάρχουν ώσπου να θυμηθούμε ότι πρέπει να μιλάμε τη δική Του γλώσσα. Στην εποχή της ψευτιάς και της κατάλυσης, του τιμήματος των αξιών, έχουμε ελπίδα. Οι φουρτούνες που έρχονται στη ζωή μας, κάνουν τους ανθρώπους πιο ταπεινούς και πιο αληθινούς. Μπορεί η αλήθεια και η ελευθερία σήμερα, να έχουν χαθεί και να μας λείπουν αλλά δεν πέθαναν. Κοιμούνται απάνω στον ουρανό και περιμένουν. Περιμένουν τον άγγελο να τις ξυπνήσει και να τις φέρει πάλι κάτω στη Γη και θα τις δώσει σ’ αυτούς που τις αγάπησαν και τις στερήθηκαν και θα ζήσουν πάλι, όπως ο ευσεβής Ιώβ που δοκιμάστηκε με φουρτούνες και στερήσεις και άντεξε και έζησε με αρετή πάλι.
*Ο Δημ. Παυλάκης είναι πρώην ανώτερος υπάλληλος
και συνδικαλιστής
