Αν δεν ήταν τόσο τραγικά τα πράγµατα για παραγωγούς και πολίτες στο ζήτηµα της υδροάρδευσης, τα όσα έχουν συµβεί εδώ και χρόνια θα συνέθεταν ένα σκηνικό που θα έκανε τους…Μόντι Πάιθον (οµάδα κωµικών ηθοποιών που σάρωσε τις προηγούµενες δεκαετίες στη Βρετανία µε το ιδιαίτερο χιούµορ τους) τουλάχιστον παρωχηµένους.
Περιγράφοντας την κατάσταση µε λίγα λόγια έχουµε και λέµε:
• Στα Χανιά έχουµε το φράγµα Βαλσαµιώτη που κόστισε 40 εκ. ευρώ, αποδείχθηκε “τρύπιο” αφού κατασκευάστηκε σε ακατάλληλο σηµείο. Ο ΟΑΚ έχει αναλάβει 4 χρόνια να φέρει µια µελέτη ανακατασκευής του η οποία ακόµα… αγνοείται!
• Το φράγµα των Ποταµών στο Ρέθυµνο είναι γεµάτο µε νερό, δεν έχει όµως το απαραίτητο δίκτυο για να το µεταφέρει στις περιοχές που το έχουν ανάγκη!
• Το φράγµα Αποσελέµη στο Ηράκλειο µέχρι το τέλος της χρονιάς δεν θα µπορεί να δώσει νερό µε ό,τι µπορεί να σηµαίνει αυτό για την πιο πολυπληθή περιοχή του νησιού.
• Η αγωγιµότητα του νερού στη λίµνη του Κουρνά και στις πηγές του Ζούρµπου έχει αυξηθεί κάνοντας σε λίγο καιρό ακατάλληλο το νερό τόσο για χρήση του για ύδρευση όσο και για άρδευση καλλιεργειών που έχουν ανάγκη ποιοτικού νερού όπως το αβοκάντο.
• Στη δυτική Κρήτη φυτεύονται χιλιάδες δέντρα αβοκάντο (καθώς αφήνουν καλό εισόδηµα στον παραγωγό) που απαιτούν µεγάλες και σταθερές ποσότητες νερού που όχι µόνο δεν είναι εξασφαλισµένο αλλά όπως αποδείχθηκε πέρυσι και φέτος είναι και σε έλλειψη όταν έχουµε ξηρικές χρονιές. Κανένας σχεδιασµός, κανένας προγραµµατισµός, καµία κατεύθυνση στον παραγωγό που φυτεύει κατά το δοκούν ό,τι θέλει, όπου θέλει, όπως θέλει…
• Την ίδια στιγµή το δίκτυο αγωγών είναι πεπαλαιωµένο σε πολλές περιοχές, παθαίνει πολλές ζηµιές που αποκαθίστανται µε µεγάλη καθυστέρηση και τεράστιες απώλειες νερού.
• Και µέσα σε όλα τα παραπάνω έρχεται και η Ολλανδική εταιρεία, που δεν είναι και τόσο…Ολλανδική, να εισηγηθεί για τον τρόπο διαχείρισης του νερού ανοίγοντας πόρτες, κερκόπορτες και…παραθυράκια για την ιδιωτικοποίηση του πολύτιµου αγαθού.
