“Φρικαλέα” επίδειξη δύναμης

Κύριε διευθυντά,
η διαπραγμάτευση και η συμφωνία που τροχοδρομήθηκε με τους “εταίρους”, μετά τις παράλογες απαιτήσεις, τους επαχθείς και απεχθείς όρους που έβαλαν, διέλυσε και τις ελάχιστες αμφιβολίες που υπήρχαν παλιότερα για τους σκοπούς των δανειστών.
“Κατάλογος με φρικαλεότητες” χαρακτηρίστηκαν, από τα ίδια τα γερμανικά ΜΜΕ, αυτά που ζητούν να υπογράψομε. Αποδείχθηκε αυτό που φάνηκε από την αρχή: Η νέα Κυβέρνηση και οι διαπραγματευτές μας ήταν ανεπιθύμητοι στην… Ενωση. Πολύ περισσότερο από τη “κεντροδεξιά”. Δεν ταιριάζει μια αριστερή Κυβέρνηση σ’ ένα καπιταλιστικό club. Και το κλίμα επιδεινώθηκε με το “όχι” του δημοψηφίσματος. Η τιμωρητική συμπεριφορά επιτάθηκε γιατί προέκυψαν και αντιρρήσεις. Και έπρεπε αυτές να διαλυθούν αυθωρεί.
Ο πρωθυπουργός, που πίστεψε ότι το δημοψήφισμα θα τού ’δινε ένα επί πλέον επιχείρημα να διαπραγματευτεί και όχι σαν δικαιολογία εξόδου από το euro όπως φημολογείτο, δεν κατάφερε να ευαισθητοποιήσει τους σκληρούς εκπροσώπους των τοκογλύφων και να φέρει μια συμφωνία παραμονής στη “συμμαχία” μεν, που να έχει όμως σημεία δικαιοσύνης και ανθρωπισμού.
Όμως: Εκ πρώτης όψεως, η καινούργια συμφωνία μοιάζει να είναι χειρότερη από την προηγούμενη, αλλά αυτό μένει να αποδειχτεί. Γιατί θα εξαρτηθεί από τα “ποιοτικά” χαρακτηριστικά που θα της προσδοθούν. Και αυτό εξαρτάται από εμάς. Μπορεί στη προηγούμενη συμφωνία να απαιτείτο μικρότερο “πακέτο” για να βγούμε, υποτίθεται, στο ξέφωτο, αλλά τα μέτρα αποφασίζονταν σιγά-σιγά (τώρα ήρθαν μαζεμένα) και το ποσόν αυτό έβγαινε κυρίως από τα “συνήθη υποζύγια”, και δεν είχε γίνει μέχρι τώρα καμιά προσπάθεια ανεύρεσης των… υπεξαιρεμένων και εξαχθέντων. Αν κατορθωθεί σήμερα, να γίνει αποτελεσματικότερη η επιτροπή που σχηματίσθηκε γι’ αυτόν το σκοπό, θα γίνει ένα μεγάλο βήμα προς την ομαλοποίηση και βελτίωση της οικονομίας και στο δίκιο.
Ενα άλλο σημαντικό όφελος που προέκυψε με τη σκληρή διαπραγμάτευση και τα σκληρά μέτρα που μας επέβαλαν, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και σε παγκόσμια διάσταση, είναι η ανάδειξη της απανθρωπιάς της συνομοταξίας των ατόμων του χρήματος και η άτεγκτη προσκόλλησή τους στην απόφαση επιβολής των αποφάσεών τους στους λαούς.
Το “στραπατσάρισμα” αυτών που αντιδρούν και σηκώνουν ανάστημα φάνηκε καθαρά στη περίπτωση της Ελλάδας. Μακροπρόθεσμα αυτό θα αποβεί, πιστεύεται, εις βάρος τους, γιατί οι λαοί θα δημιουργήσουν “αντισώματα” και η αντίδρασή τους θα δυσκολέψει στο μέλλον την εφαρμογή των σχεδίων που τους απομυζούν. Δεν γίνεται, στο διηνεκές να πληθαίνουν οι πλούσιοι και συγχρόνως να αυξάνονται και τα κέρδη των ίδιων. Η… ροή αυτή, επιβάλλεται ν’ αντιστραφεί.
Για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης εκ μέρους μας, α) από πολιτικής απόψεως θα πρέπει να υπάρξει μια πραγματική εθνική ομοψυχία (και όχι μια πολιτική επίπλαστη υποστήριξη στη Κυβέρνηση) για την αντιμετώπιση αυτής της ισοπεδωτικής επίθεσης. Θα πρέπει δηλ. να μην ψηφίζουν οι της αντιπολίτευσης τα όποια μέτρα στη Βουλή και στην υλοποίησή τους να τα σαμποτάρουν, για προσπορισμό του πολιτικού κόστους. Να αρχίσουν να εμφανίζονται πραγματικοί στις ενέργειές τους, να αποδεικνύουν αυτά που διακηρύττουν.
Κυρίως, όμως, οι πολίτες πρέπει να κατανοήσομε ότι χρειαζόμαστε μια πανεθνική προσπάθεια με όλα εκείνα που πρέπει να δώσουμε, πια, (αυτοί που έχουν τις δυνατότητες και απουσιάζουν) για την αντιμετώπιση αυτής της… χρηματομηνίας που πρόκειται ν’ ακολουθήσει και να δημιουργήσει αρνητικό κληροδότημα στους απογόνους μας.
Αν θέλομε να είμαστε σωστοί και συνεπείς προς την Ιστορία μας και την αναζωπύρωσή της.
Σήφης Μ. Βαρουξάκης,
γιατρός