Είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει κάποιος τη βαριά ειδησεογραφία των τελευταίων ηµερών, στην χώρα µας. Γυναικοκτονίες, τροχαία, βιασµοί, ασέλγειες ανηλίκων κ.ά.
Βρισκόµαστε στον µήνα ∆εκέµβριο του 2024 και όλα τα Μ.Μ.Ε. κατακλύζονται από µαύρες ειδήσεις και γεγονότα που µας ξεπερνούν ως ανθρώπινα είδη! Φρίκη, είναι η λέξη που ταιριάζει για τα όσα αποκαλύπτονται, συνεχώς, στην ελληνική κοινωνία, η οποία ταλανίζεται από διαστροφή, εκδίκηση, βία, ζήλια, κακία, θυµό κ. ά. Ούτε οι καλύτεροι σεναριογράφοι δεν θα µπορούσαν να συλλάβουν τα σενάρια της καθηµερινότητας που καταγράφονται στις ελληνικές οικογένειες.
Πρωτόγνωρες και φρικιαστικές σκηνές πίσω από τις κλειστές πόρτες, όπου θύτες και θύµατα πρωταγωνιστούν σ’ ένα ατέλειωτο γαϊτανάκι, αποτρόπαιων πράξεων. Αστυνοµικός που βιάζει µαζί µε την γυναίκα του τα παιδιά τους,, µητέρα που δολοφονεί τα παιδιά της, άνδρας δολοφονεί µε σφυρί και καλώδιο τηλεφώνου την γυναίκα του.
Είναι αδιανόητο σ’ αυτή την ζούγκλα που ζούµε, όπου έχουν καταρρακωθεί θεσµοί και αξίες, όπου δεν υπάρχει ούτε ιερό, ούτε όσιο από ανθρώπους – τέρατα που έτυχε να γεννηθούν σ’ αυτόν τον πλανήτη, να ταρακουνούν τα συθέµελά του και να µαυρίζουν την ψυχή τους.
Τα παραπάνω, είναι απλά διαπιστώσεις, τις οποίες όλοι διατυπώνουµε από τα Μ.Μ.Ε. και τα µέσα κοινωνικής δικτύωσης..
Αυτό είναι το εύκολο, να δηµοσιεύουµε το κακό και να το εξορκίζουµε. Το δύσκολο είναι η πρόβλεψη και τα γερά θεµέλια που πρέπει να χτίζεται µια παιδευµένη κοινωνία, χωρίς ακρότητες. Ύψιστο χρέος της πολιτείας είναι η οργάνωση και οι δοµές εκείνες που θα αποσοβούν τους κινδύνους οι οποίες ελλοχεύουν παντού.
Ο στόχος θα πρέπει να είναι η βάση της κοινωνίας, η οικογένεια, η οποία θα έχει τα εχέγγυα να στηρίξει τα µέλη της, να έχει εκείνο το κατάλληλο και ανάλογο υπόβαθρο για να στηρίζει τις επιλογές της. Η υπεύθυνη πολιτεία θα πρέπει να της παρέχει οικονοµική στήριξη για να µπορεί να ανταπεξέρχεται στις δυσκολίες της ζωής.
Παρά την αυστηρή νοµοθεσία του ελληνικού συντάγµατος για τις αξιόποινες ποινές, κάποιοι άνθρωποι την παραβιάζουν κατάφορα. Το χειρότερο είναι, αφενός µεν, ότι οι εγκληµατικές υποθέσεις καθυστερούν να εκδικαστούν, ξεχνιούνται και απαξιώνονται στην συνείδηση του κόσµου και αφετέρου οι ποινές που επιβάλλονται είναι χαλαρές! Το ποινικό δίκαιο στην χώρα µας, νοµίζουµε πως χρειάζεται ευελιξία, αυστηροποίηση, αναδιοργάνωση, λαµβάνοντας υπόψη τα νέα δεδοµένα που έχουν σχέση µε την ενδοοικογενειακή βία, την ενδοσχολική βία και την ολοένα αυξανόµενη έξαρση κάθε µορφής βία.
Η εσωστρέφεια και ο εγκλεισµός στο σπίτι, κατάλοιπο της πρόσφατης, παγκόσµιας, υγειονοµικής κρίσης, επηρέασε σε µεγάλο βαθµό τις σχέσεις των ανθρώπων. Οι άνθρωποι έψαχναν απεγνωσµένα µία διέξοδο, να βγουν απ’ αυτή την µέγγενη της ψυχοσωµατικής πίεσης, µε αποτέλεσµα πολλοί κατέφευγαν στην ρήξη και την βία για να µπορούν να τιθασεύσουν ή να εκτονώσουν το συσσωρευµένο τους άγχος και στρες.
Η επιρροή της σηµερινής βίας που αυξάνεται µε γεωµετρική πρόοδο, ως προς την ποσότητα, αλλά και ως προς τις ακρότητες που σχετίζονται µε την σκληρή µορφή του φρικώδους εγκλήµατος, δεν προέρχεται µόνο από τις «εσωτερικές υποθέσεις» της οικογένειας, αλλά και από το επίπεδο της κοινωνικής δικαιοσύνης. Η δικαιοσύνη που παραµένει εξαρτηµένη από την πολιτική και την εξουσία κάθε µορφής, ενεργεί, πολλές φορές, ανάλογα µε την σηµαντικότητα των ανθρώπων. Καλλιεργεί, δε, περαιτέρω τις ανισότητες σε µια κοινωνία πολλών ταχυτήτων.
Η ίαση της σηµερινής βίαιης ζωής, µπορεί να προέλθει από απλά πράγµατα του καθηµερινού µας βίου, όπως η ηρεµία, η υποµονή, η αποδοχή του διαφορετικού, η ενσυναίσθηση κ. ά. Αρωγός είναι η εσωτερική µας ενδοσκόπηση, ο αυτοέλεγχος, η ψυχραιµία και η αυτοκριτική. Πάντα υπάρχουν ήπιες και πολιτισµένες λύσεις για όλα τα προβλήµατα κι όχι να καταφεύγουµε στην βία µε ….ψύλλου πήδηµα!
