Φρίκη…

Η κορούλα των δώδεκα ετών να σκουπίζει, να καθαρίζει και να φροντίζει. Και από δίπλα ο παιδεραστής, ο προαγωγός, ο αμίλητος στα κρατητήρια για το πιο φρικτό έγκλημα.
Και οι «ευσεβείς πελάτες», οι αξιοσέβαστοι “κύριοι”, να ασελγούν βίαια, να πετούν το πενηντάρικο και στο τέλος να βήχουν και να λένε: «Να προσέχεις, γιατί είσαι μικρή…».
Πόσοι οι υποψήφιοι πελάτες; Πάνω από διακόσιοι. Και η ναυτία στο στομάχι μου δεν σταματά. Ποια η αντίδραση και ποια ποινή τους αξίζει; Ο κύριος υπουργός είπε και σωστά «Να επιληφθεί το κράτος δικαίου»
Μα αηδίασε και αυτό, όπως αηδίασαν και οι έμπειροι αξιωματικοί της Αστυνομίας. Τι να κάνει το παντέρμο το κράτος Δικαίου; Και η δωδεκάχρονη εκεί να μας κοιτά, να απορεί για μας, να διαλέγει τη σιχασιά από την παιδική ηλικία. Ίσως σκέφτεται το παιδί: «Λες μωρέ τα κτήνη σε κτήνος να σε μεταμορφώνουν;»
Τώρα, λοιπόν, ήλθε η ώρα της Δικαιοσύνης και η κοινωνία παρακολουθεί.