Το απαράμιλλο προσόν της ομορφιάς κανένας δεν μπορεί να τ’ αγνοήσει, και λέμε για το κάλλος μιας… ομορφονιάς, που η φύση κι ο Θεός, το ‘χουν δωρίσει. Η Φρύνη στην αρχαία εποχή ήτανε μια κουκλάρα ζηλεμένη, μοντέλο που δεν ένοιωθε ενοχή σαν πόζαρε στους γλύπτες γυμνωμένη. Μα κάποτε που τη δικάζανε γι’ αυτό κι άρχισε η πλάστιγγα εις βάρος της να γέρνει, ο δικηγόρος της με κόλπο ζηλευτό τους Δικαστές της με το μέρος της τους φέρνει. Συγκεκριμένα, πάει και κόβει το λουρί που συγκρατούσε στο λαιμό της τον χιτώνα κι ένα ολόγυμνο εξαίσιο! κορμί έκαμε άνοιξη των γέρων το χειμώνα… ————————————————- Αυτό το καλλιτέχνημα! η Φρύνη, είναι αθώα! Είπαν τότε, οι Δικαστές, και πανηγυρικά η δίκη κλείνει, γιατί θερμά χειροκροτούν κι οι θεατές.