Πολλοί νομίζουν ότι η τραγική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα θα ξεπεραστεί με τις κοκορομαχίες μεταξύ των κόμματων και τις διχαστικές και εμφυλιοπολεμικές αντιπαραθέσεις που το ελάχιστο που μπορείς να πεις είναι ότι είναι ανιστόρητες. Γι’ αυτή την κατάσταση έχουν ευθύνη τα κόμματα εξουσίας πριν την κρίση, όμως τεράστιες είναι οι ευθύνες των λεγόμενων αντι-μνημονιακών κομμάτων, μετά που ξέσπασε η κρίση, ιδιαίτερα του εθνικο-λαϊκιστικού τόξου.
Η περίοδο της κρίσης ήταν μια μοναδική ευκαιρία να δημιουργηθεί ένα κλίμα συναίνεσης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου, που θα είχε σαν στόχο την ανασυγκρότηση και τον εκσυγχρονισμό της Ελληνικής Οικονομίας – Κοινωνίας, μέσω ενός Εθνικού Σχεδίου, που θα στηριζόταν στην πλειοψηφία των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων του τόπου.
Αντ’ αυτού, έχουμε εισπράξει την ολική παρακμή της πολιτικής και την αποσύνθεση της κοινωνικής συνοχής, με την οικονομία σε ύφεση και την ανεργία στα ύψη για έβδομο συνεχόμενο χρόνο. Από τα έξι σχέδια διάσωσης στην Ε.Ε., τα πέντε (5) έχουν πετύχει εκτός ένα (1) της Ελλάδος. Μήπως είναι καιρός να βάλουμε νερό στο κρασί μας;
