ΜΑΡΙΑ ΒΟΓΙΑΤΖΑΚΗ – ΝΤΟΥΖΑ
Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Aπό την ιδιαίτερα γνωστή και αγαπητή στα παιδιά (από 4 μέχρι 104 ετών) που διαβάζουν τη στήλη, την ξεχωριστή πολυτάλαντη Χανιώτισσα φιλόλογο – συγγραφέα Μαρία Βογιατζάκη – Ντούζα, και τα “φθινοπωρινά λόγια” και οι “φθινοπωρινές” εικόνες για τα οποία και για τις οποίες γίνεται λόγος στην επικεφαλίδα. Ανταποκρίθηκε και σ’ αυτήν την πρόσκληση μου η εκ Βουλγάρω της Κισσάμου ορμώμενη φίλη μου.
Καλό Φθινόπωρο και καλή συνέχεια σ’ όλα τα ωραία που κάνεις, Μαρία!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος
Εικόνες φθινοπωρινές
Έγιναν γκρίζα πούπουλα τα σύννεφα,
ο ήλιος χάθηκε καταμεσίς της μέρας,
το χώμα μύρισε απ’ τις στάλες της βροχής
και αναστάτωσε τα δέντρα ο αέρας
Πλάι στην ιτιά, το κυπαρίσσι λυγερόκορμο
μάταια προσπαθεί να δώσει θάρρος,
γιατί ώρα τώρα κλαίει απαρηγόρητη,
που τα κλαδιά της δε σηκώνουν άλλο βάρος
Ο σπίνος τρέχει βιαστικά για να κρυφτεί
κι ακολουθεί σιμά του ένα σπουργίτι,
γιατί το ένιωσαν, πως έρχεται βροχή
κι απάγκιο ψάχνουν στο μικρό τους σπίτι
Παρέκει ο τρυγητής με το κοφίνι του,
δεν πρόφτασε τον τρύγο να τελειώσει
Τον μούσκεψε η φθινοπωρινή βροχή
και τους βαθμούς εις το κρασί του θα μειώσει
Ένα κοπάδι προβατάκια τρέχοντας,
αποζητούν στη στάνη ν’ αποσώσουν,
ξερό τριφύλλι να γευτούν στη σιγουριά,
μα και το γάλα στον αφέντη τους να δώσουν
Τα απλωμένα ρούχα τους μαζεύουνε,
νοικοκυρές με περισσή βιασύνη
Κλείνουν παράθυρα και πόρτες πριν φανεί
και τα μουσκέψει όλα το μπουρίνι
Πεσμένα φύλλα και ψυχρούλα βραδινή,
χωρίς παρέα απομένει η παραλία,
μα κι οι φωνές οι παιδικές που ηχούν παντού,
μας λένε πως ανοίξαν τα σχολεία
Μύριες εικόνες φέρνει το φθινόπωρο,
που αναδεύονται απαλά απ’ τ’ αεράκι,
μα μπρος πηγαίνει η εθνική μας Εορτή
και τ’ Άη Δημήτρη το μικρό καλοκαιράκι.
Φθινοπωρινές νοσταλγίες
Παλιές εικόνες και ξεχασμένες
στο νου μου έρχονται τέτοια εποχή,
χαρά μου φέρνουν και νοσταλγία
και με δροσίζουν σαν τη βροχή
Πάει ο πατέρας μπροστά απ’ όλα,
παίρνει τ’ αλέτρι και το υνί,
θα ζέψει ύστερα τα δυο μας βόδια
που τρώνε ήσυχα εις το παχνί
Στη μέση του έχει ένα σακούλι,
που κλει το σπόρο για νέα σοδειά,
πάνω στο χώμα θα τον σκορπίσει
…έχει να θρέψει και δυο παιδιά
Μα πριν να πάει, να ζευγαρίσει,
τον περιμένει κι άλλη δουλειά,
έχει τ’ αμπέλι να το τρυγήσει,
να ‘χουμε μούστο, μουσταλευριά
Βλέπω κι εμένα μ’ ένα κοφίνι,
μέσα στ’ αμπέλι να ‘χω χαθεί,
μέλισσες, σφίγγες με τριγυρίζουν
…το κολατσιό μας αργεί να ‘ρθεί
Κι ύστερα παίρνω το γαϊδουράκι
το φορτωμένο και τ’ οδηγώ,
να πάμε μέχρι το πατητήρι,
…κείνες τις ώρες πώς νοσταλγώ
Το δώμα ύστερα έχει να ψάξει,
για τα ανοίγματα και τις ρωγμές
και κόβει ξύλα , να ‘χει το τζάκι,
να μας ζεσταίνει κρύες βραδιές
Όλα που έζησα κι όσα θυμάμαι,
δεν ξαναζούνε, όπως παλιά
Μακριά μου βρίσκονται, έχουνε φύγει
σαν του πατέρα μου την αγκαλιά
Χελιδονοευχές
Ταξίδι ετοιμάζω μακρινό,
θα σχίσω σύννεφα, αέρα κι ουρανό,
θα φύγω μακριά σε ξένα μέρη,
μα η καρδιά μου πάλι πίσω θα με φέρει
Μη μου χαλάσεις τη φωλιά μου στο μπαλκόνι,
να την προσέχεις τον καιρό ,που θα ‘ναι μόνη
κι όταν την άνοιξη οπίσω θα γυρίσω,
να είναι εκεί, τ’ αυγά μου να κλωσίσω
Μα τώρα φεύγω, γιατί έφτασε η ώρα,
να πω τ’ αντίο στη δική σου χώρα
Σε μέρη πιο ζεστά θα πάω, να ζήσω,
μα σου υπόσχομαι, να μη σε λησμονήσω
Φεύγοντας, η αγνή μου η ψυχή,
θα στείλει ως τον Πλάστη προσευχή,
να ταξιδέψω με ασφάλεια κι εγώ
κι εσένα όταν ξανάρθω, να σε δω
Τρία αδέρφια αγαπημένα
Τρία αδέρφια αγαπημένα
συμφωνούν και δεν γκρινιάζουν,
ποια θα είναι η φορεσιά τους,
ποιους Αγίους θα δοξάζουν
Κι έβαλε ο Σεπτέμβρης πρώτος
χρυσοκίτρινη στολή
κι έστρωσε κι όλο το χώμα
μ’ ομοιόμορφο χαλί
Πήγε ύστερα εκκλησία,
στου Τιμίου Σταυρού τη Χάρη,
γιατ’ είναι γιορτή δική του,
π’ άλλο αδέρφι δε θα πάρει
Φτάνει κατακουρασμένος
κι ο Οκτώβρης στο χωράφι,
να τρυγήσει και ν’ οργώσει,
π’ έφερ’ η βροχή χρυσάφι
Τα χρυσάνθεμά του ανθίζουν
στ’ Αη Δημήτρη τη γιορτή
κι οι σημαίες κυματίζουν
π’ είν’ η μέρα Εθνική
Κι ήρθε ομορφοντυμένος
ο Νοέμβρης με καμάρι,
γιατί είναι ευλογημένος
απ’ της Παναγιάς τη Χάρη
Την ομπρέλα του κρατούσε
κι ήτανε ζεστά ντυμένος,
μιας και άρχισαν τα κρύα,
μη βρεθεί συναχωμένος
Τρία αδέρφια αγαπημένα
περπατούνε χέρι-χέρι,
γιατί έχουν μοιρασμένα,
τι καθένα τους θα φέρει
