Ήταν προδιαγεγραμμένη η τύχη των Ιταλικών Στρατώνων, ενός ιστορικού και αρχιτεκτονικού μνημείου που κοσμούσε την πόλη μας.
Πλήρης αδιαφορία από τους ιδιοκτήτες του, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και τους εδώ σχετικούς με αυτό. Πέρα από το κτήριο, υπήρχαν μέσα και κάποια αρχεία και άλλα αντικείμενα ιστορικής αξίας και θα έπρεπε να διαμένουν εις αυτό δυο – τρεις στρατιώτες, εναλλασσόμενοι, όχι για σκοπιά αλλά για κάποια μέριμνα και ασφάλεια.
Η Τοπική μας Αυτοδιοίκηση, είχε κάμει καλά τη δουλειά της, αλλά το “ενδιαφέρον” των αρμόδιων στη χώρα μας, χρειάζεται κάποιες δεκαετίες για να ανταποκριθεί. Ευθύνες στην τοπική Στρατιωτική Αρχή υπάρχουν. Ευθύνες και σε εμάς όλους, και ιδίως όσους δήλωσαν ότι έβλεπαν άτομα να πηδούν τα κάγκελα και να μπαινοβγαίνουν εκεί και δεν ενεργοποιούνταν, μεγάλες.
Είναι σαν αυτά που διαβάζουμε για τα κακοποιημένα παιδιά της γειτονιάς, αλλά… ξυπνάμε μετά τις επανειλημμένες κακοποιήσεις.
Σαν παλιός Χανιώτης θλίβομαι…