Φυσικές καταστροφές

ΔΕΝ είμαστε έτοιμοι για τα χειρότερα, αν και τα χειρότερα εμφανίζονται ολοένα και συχνότερα (όπως χθες ο προειδοποιητικός σεισμός των 5,8 R) στο ενδιάμεσο Κυθήρων-Κρήτης). ΕΝΝΟΟΥΜΕ τις φυσικές καταστροφές με τους θανατηφόρους καύσωνες τα καλοκαίρια (Μάτι, 2018), τους αιφνίδιους σεισμούς, τις καταστροφικές πλημμύρες τους χειμώνες (Μάνδρα) που εφέτος ήλθαν νωρίτερα στη ζωή μας (Κινέττα κ.λπ.). ΦΥΣΙΚΑ εννοούμε και τους σεισμούς, όπως αυτόν που χτύπησε τη γείτονα Αλβανία με 24 νεκρούς και πάνω από 600 τραυματίες. Ετσι, το εκκλησιαστικό «…σεισμοί, λιμοί, λοιμοί και καταποντισμοί» έχει γίνει μια πραγματικότητα που πρέπει να μας ανησυχεί σοβαρότατα. ΕΥΤΥΧΩΣ που η αλληλεγγύη μεταξύ των εθνών εδώ στη Βαλκανική ξεπερνάει τα όρια “ιστορικών” διαφορών, και η ΕΜΑΚ, η δική μας, αυτή την ώρα προσφέρει στον αλβανικό λαό τη βοήθειά της, όπως πιο παλιά στην Τουρκία. ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ εφεξής να μάθουμε να ζούμε με το απρόοπτο. Ομως, οφείλουν και οι ηγεσίες που ψηφίζουμε να ενεργούν έτσι, ώστε και τα ενδεχόμενα θύματα να ελαχιστοποιούνται-αν όχι να εκμηδενίζονται- και οι καταστροφές περιουσιών να αποφεύγονται. Δεν αρκούν μόνο τα σχέδια. Το όλο βάρος πέφτει στην πρόβλεψη και την πράξη: την εφαρμογή δηλαδή των σχεδίων διάσωσης μιας περιοχής.