» Ο π. πρωθυπουργός καλεί τους πολίτες του νησιού «να βαδίσουμε πάλι μαζί τον δρόμο της δημιουργίας και της αξιοπρέπειας»
Την πεποίθησή του ότι οι Κρητικοί επιστρέφου στο σπίτι τους, το ΠΑΣΟΚ, εκφράζει ο Γιώργος Παπανδρέου, δύο 24ωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες της Κυριακής.
Mιλώντας στα “Χανιώτικα νέα”, ο πρώην πρωθυπουργός απαντά για τα ζητήματα της επικαιρότητας των τελευταίων ημερών, υπεραμύνεται του έργου του κόμματός του , βάζει σε πρώτη προτεραιότητα τις διεθνείς δράσεις για ανθρώπινα δικαιώματα και μιλά για αυτά που πρεσβεύει σήμερα ο “Παπανδρεισμός”.
Κύριε πρόεδρε, βρισκόμαστε λίγες μέρες μετά την τραγωδία με το ναυάγιο στα ανοιχτά της Πύλου. Σε δηλώσεις σας, ζητήσατε να βάλει τέλος στα ημίμετρα η Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχετε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό σας ως λύση – πρόταση, για ένα ζήτημα που δείχνει ότι ξεφεύγει από τα όρια όχι μόνο ενός κράτους αλλά ακόμα και της Ε.Ε. γενικότερα;
Μια ακόμη ανθρωπιστική τραγωδία, δυστυχώς, στις θάλασσές μας. Και πρέπει να υπάρξει ενδελεχής έρευνα για τις συνθήκες γύρω από το ναυάγιο με τις τόσες χαμένες ανθρώπινες ζωές.
Ξεκινώ από το τι δεν πρέπει να κάνουμε. Καμία λύση δεν θα υπάρξει αν δαιμονοποιούμε τους πρόσφυγες. Δεν είναι εισβολείς, είναι οι κατατρεγμένοι της γης. Πατρίδα δεν έχουν και πατρίδα ψάχνουν. Και πολλές φορές, δύο φορές θύματα, όταν εργαλειοποιούνται από γειτονικές δυνάμεις για αλλότριους σκοπούς.
Δυστυχώς, η κρίση αυτή θα συνεχιστεί. Γιατί;
Γιατί στη σημερινή σύνθετη παγκόσμια πραγματικότητα, πληθαίνουν τα προβλήματα που απαιτούν υπερεθνικές απαντήσεις. Και αυτό είναι λογικό, αν αναλογιστεί κανείς ότι, δεν είναι δυνατόν να περιμένεις απαντήσεις μόνο εθνικού χαρακτήρα, δηλαδή περιχαρακωμένες στα εθνικά σύνορα, όταν ο βασικός λόγος ύπαρξης των προβλημάτων συνδέεται ευθέως με την ανεξέλεγκτη κίνηση του κεφαλαίου σε κάθε γωνιά του κόσμου και την υπερσυγκέντρωσή του στα χέρια πολύ λίγων ισχυρών ανθρώπων.
Το γεγονός αυτό, κ. Περάκη, το αναγνωρίζουν με τον πιο εμφατικό τρόπο ηγέτες από πολλές και διαφορετικές οικονομίες, που συναντιούνται αυτές τις μέρες στο Παρίσι. Σε κοινό τους κείμενο τονίζουν ό,τι,
«Πολλαπλά, επικαλυπτόμενα σοκ έχουν δοκιμάσει την ικανότητα των χωρών να αντιμετωπίσουν την πείνα, τη φτώχεια και την ανισότητα, να ενισχύσουν την ανθεκτικότητα και να επενδύσουν στο μέλλον τους, ενώ η κλιματική αλλαγή θα δημιουργήσει μεγαλύτερες και πιο συχνές καταστροφές και θα επηρεάσει ειδικότερα τις φτωχότερες, πιο ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες σε όλο τον κόσμο. Αυτές οι προκλήσεις διασχίζουν τα σύνορα και θέτουν υπαρξιακούς κινδύνους για τις κοινωνίες και τις οικονομίες.»
Εάν προστεθούν στα προβλήματα αυτά, ο αυταρχισμός καθεστώτων, οι περιφερειακές συγκρούσεις – πολλές από τις οποίες είναι «εισαγόμενες» λόγω συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων -, μαζί και η καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εξηγείται απολύτως η φυγή εκατομμυρίων ανθρώπων που ψάχνουν ασφαλή στέγη για τη ζωή τους.
Είναι ώρα σε παγκόσμιο επίπεδο να δημιουργηθεί μια κουλτούρα έντονης συνεργασίας των λαών και των κυβερνήσεων αν δεν θέλουμε να ζούμε σε έναν αβίωτο κόσμο.
Απαιτούνται υπερεθνικές λύσεις και μάλιστα, πολύ τολμηρές, που χρειάζονται βούληση και αποφασιστικότητα για πολύ γενναίες αποφάσεις.
Γιατί, πώς αλλιώς μπορείς να αντιμετωπίσεις την ανάγκη ενός ανθρώπου για νερό, τροφή, φάρμακα ή την ανάγκη του για αυτοδιάθεση, ελευθερία και αξιοπρέπεια, κοντολογίς, την ανάγκη για μια στοιχειωδώς ανθρώπινη ζωή;
Πώς μπορείς να απαντήσεις στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής, μαζί με όλα εκείνα τα αυτονόητα για εμάς δικαιώματα, που για εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους, ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας;
Όλα αυτά, είναι που πρέπει να βρουν αξιόπιστες απαντήσεις, σε ευρύτατες πλέον περιοχές του κόσμου, έτσι ώστε να ανασχεθούν οι μεταναστευτικές ροές.
Τρία είναι τα επίπεδα όπου θα πρέπει να διαμορφωθούν λύσεις.
Πρώτον, είναι η στενή συνεργασία με ηπείρους και κράτη που «παράγουν» μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές. Συνδυασμός ανθρωπιστικής βοήθειας και αναπτυξιακής συνεργασίας. Δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί τα κράτη αυτά συνήθως είναι τα ίδια προβληματικά. Για το λόγο αυτό η περιφερειακή συνεργασία, για παράδειγμα, με την Αφρική, είναι ενδεδειγμένη.
Δεύτερον, ένα διαφορετικό καθεστώς Δουβλίνου ΙΙΙ, που θα εγγυάται την ισόρροπη απορρόφηση και ένταξη προσφύγων σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ.
Τέλος, η συστηματική βοήθεια ένταξης προσφύγων, οικονομικά και εκπαιδευτικά στις κοινωνίες μας. Ο πρόσφυγας, ο μετανάστης, πρέπει να ειδωθεί ως μια ευκαιρία και για τον εμπλουτισμό των δικών μας κοινωνιών, αλλά και ως μελλοντικοί αρχιτέκτονες δημοκρατικών αλλαγών στη χώρα προέλευσής τους.
Και όπως ευκόλως είναι κατανοητό, μια τέτοια ευοίωνη εξέλιξη, δεν μπορεί παρά να προέλθει από τις πιο ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου, επομένως από την Ευρώπη και τις άλλες μεγάλες οικονομικές δυνάμεις.
…Αναλάβαμε ευθύνες άλλων, ευθύνες που δεν ήταν δικές μας, αλλά όπως πολύ καλά καταλαβαίνουν οι Κρητικοί, όταν σε καλεί το καθήκον, δεν λες, δεν φταίω εγώ. Αναλαμβάνεις τις ευθύνες, αλλιώς δεν έχεις κανέναν λόγο να συμμετέχεις στον δημόσιο βίο…
Σε εθνικό επίπεδο, τι θα μπορούσε να κάνει η Ελλάδα για να διαχειριστεί τις εντεινόμενες μεταναστευτικές ροές και να βοηθήσει τους πρόσφυγες; Είναι για παράδειγμα λύση οι φράχτες στον Έβρο ή οι απωθήσεις στο Αιγαίο;
Δεν αποτελεί λύση η αντίληψη που αναζητά απαντήσεις με διλήμματα, όταν δεν λαμβάνεται υπόψη η βάση εκκίνησης για ένα πρόβλημα. Ο φράχτης, όπως και όλα τα άλλα μέτρα προστασίας των συνόρων είναι μέτρα προσωρινά αν δεν αντιμετωπίσουμε τις βαθύτερες αιτίες του προβλήματος.
Σε κάθε περίπτωση, βέβαια και ανεξάρτητα από την προέλευση μεταναστών και προσφύγων, πριν από οτιδήποτε άλλο, είναι αναγκαία η έκφραση της ανθρωπιάς μας, προς όλους εκείνους που μοναδικό τους “σωσίβιο” έχουν την ελπίδα.
Ήδη, με την απάντησή μου στην προηγούμενη ερώτησή σας, είπα ότι, το μεταναστευτικό απαιτεί ολοκληρωμένες απαντήσεις, με λύσεις που να αντιμετωπίσουν τη ρίζα, τις αιτίες που προκαλούν τα προβλήματα, τα οποία ευθύνονται για τη μετανάστευση και την προσφυγιά.
Από την άλλη, ως χώρα, πρέπει επιτέλους να διαμορφώσουμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, στρατηγικού χαρακτήρα, εργαλείο όχι μόνο για τους πρόσφυγες αλλά και για τη μεταναστευτική μας πολιτική.
Έχουμε την έλλειψη εργατικών χεριών σε πάρα πολλούς κλάδους, από τον αγροτικό και τον τουριστικό, μέχρι και τομείς υψηλής τεχνολογίας, έχουμε πανεπιστήμια που θα μπορούσαν να προσελκύσουν φοιτητές από όλον τον κόσμο αν αναμορφωθούν, ώστε να επαναπατρίσουν και νέους που έφυγαν. Βοηθώντας έτσι και στην υλοποίηση ενός νέου βιώσιμου αναπτυξιακού μοντέλου.
Αυτό όμως, δεν βλέπω να προβληματίζει μέχρι στιγμής σοβαρά κάποια άλλη πολιτική δύναμη, εκτός του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, το οποίο έχει προτείνει συγκεκριμένες προτάσεις, οι οποίες και μπορούν να αποτελέσουν τη βάση ενός δημόσιου διαλόγου. Από τις προτάσεις του για το δημογραφικό και την κοινωνική κατοικία, μέχρι και το πλαίσιο για τη βιώσιμη ανάπτυξη.
Ένα άλλο ζήτημα που απασχολεί την επικαιρότητα των ημερών είναι και οι εξελίξεις στη Θράκη, με την καταγγελλόμενη παρέμβαση της Τουρκίας στα εσωτερικά της Ελλάδος. Στην πολιτική σας διαδρομή έχετε χειριστεί κορυφαία ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και ιδιαίτερα τα ελληνοτουρκικά. Πώς σχολιάζετε τα τεκταινόμενα των τελευταίων ημερών;
Σε αυτήν την παρατεταμένη εκλογική περίοδο, πολλά ζητήματα βρέθηκαν στον δημόσιο διάλογο, όχι για λόγους προγραμματικούς, αλλά γιατί διευκόλυναν ιδιαίτερα τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, να διαμορφώσουν όρους αντιπαράθεσης οι οποίοι θεώρησαν ότι τους δίνουν κάποιους πόντους. Πρόκειται για μια καταστροφική αντίληψη για την άσκηση της πολιτικής. Μια αντίληψη, που πολύ συχνά, αποδομεί κατακτήσεις που χρειάστηκαν ακόμη και δεκαετίες για να επιτευχθούν.
Αυτό συνέβη και με την περίπτωση της Θράκης και συγκεκριμένα στη Ροδόπη.
Πολύ κακώς, όπως έχω ήδη τονίσει, ένα ευαίσθητο εθνικό θέμα έγινε μέρος της προεκλογικής αντιπαράθεσης με απαράδεκτες απειλές, εκβιασμούς και έλλειψη σεβασμού στην ισονομία και ισοπολιτεία που απαιτείται από μια χώρα που θέλει να λέγεται δημοκρατική. Η ευθύνη μεγάλη των δυο παρατάξεων, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Η Θράκη έχει ανάγκη από τολμηρές πολιτικές που θα εμπεδώνουν περαιτέρω την ισονομία και την ισοπολιτεία και από πρωτοβουλίες που θα φέρουν ανάπτυξη και πρόοδο για όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτως θρησκεύματος.
Αυτές τις πολιτικές υπηρέτησαν επί σειρά ετών οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Σε αυτήν την κατεύθυνση και εγώ προσωπικά εργάστηκα όλα αυτά τα χρόνια. Όπως για παράδειγμα, στο χώρο της παιδείας, εξασφαλίζοντας πραγματικές ευκαιρίες πανεπιστημιακής εκπαίδευσης για τους νέους της μουσουλμανικής μειονότητας. Θα συνεχίσω να δίνω μάχες για τα δημοκρατικά δικαιώματα και την αξιοπρέπεια κάθε πολίτη, είτε χριστιανού είτε μουσουλμάνου.
Στην προεκλογική περίοδο, είδαμε τον ΣΥΡΙΖΑ να “διεκδικεί”την πολιτική κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου. Πως νιώθετε γι’ αυτό και τι πιστεύετε ότι σήμερα, στην Ελλάδα του 2023, εκφράζει ο “Παπανδρεϊσμός”;
Η πολιτική κληρονομιά του παππού μου και του πατέρα μου, αποτελούν μέρος της ιστορίας του τόπου και βέβαια, της Παράταξής μας, που έρχεται από πολύ μακριά και θα πάει πολύ μακριά.
Επειδή αυτή η κληρονομιά είναι κληρονομιά αξιών και αρχών, δεν μεταβιβάζεται. Είτε την υπηρετούμε υπηρετώντας αρχές και στην πράξη, είτε όχι.
Με αυτόν τον τρόπο τιμούμε αυτή την πολιτική κληρονομιά. Όχι με αντιγραφές επιφανειακές.
Έτσι τιμούμε τους διαρκείς αγώνες των Ελλήνων για δημοκρατία και πρόοδο, αλλά και για την προώθηση των σοσιαλιστικών ιδανικών.
Το σημειώνω, γιατί πολλοί θέλουν να αγνοούν ότι, ο παππούς μου, ο Γεώργιος Παπανδρέου, ήταν από τους πρώτους που διακήρυξαν στην Ελλάδα τη σημασία των σοσιαλιστικών αξιών, δίνοντας μάλιστα στο κόμμα που ίδρυσε αμέσως μετά τον πόλεμο, το όνομα, Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Βέβαια, κάθε εποχή, έχει τους δικούς της ηγέτες.
Επί της ουσίας τώρα, ούτε οι σχέσεις του Γεωργίου, ούτε του Ανδρέα Παπανδρέου με τους συμπολίτες μας είχαν πατριαρχικό ή πατερναλιστικό χαρακτήρα, κάτι που συμβαίνει με άλλες πολιτικές οικογένειες. Φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν, παλεύοντας για τις δημοκρατικές τους αρχές.
Εξάλλου, η φιλοσοφική μας αντίληψη αποστρέφεται την πελατειακή και εξουσιαστική πρακτική, γι’ αυτό και ιστορικά και ο παππούς μου και ο πατέρας μου και εγώ, δώσαμε μάχες για να απαλλαγεί ο τόπος από αυτήν την παθογένεια, που ταλανίζει τον Ελληνισμό.
Και υπ’ αυτό το πρίσμα, ερχόμενος στα σημερινά δεδομένα, μπορώ να πω ότι, η ιστορία των αγώνων για τη δημοκρατία, μας έχει οδηγήσει σε μια πολύ ενδιαφέρουσα και αξιοσημείωτη φάση, όπου σε πολιτικό επίπεδο, όλα όσα προηγήθηκαν, συνέβαλαν ώστε, να διαμορφωθεί ένα αξιακό πλαίσιο, το οποίο συμπυκνώνει και την πορεία της οικογένειάς μου.
Αυτή η εξέλιξη, θεωρώ ότι αποτελεί μια σπουδαία κατάκτηση, γιατί σε πολύ μεγάλο βαθμό, αυτό που επιχειρήσαμε τα τελευταία πολλά χρόνια, δηλαδή να προτάξουμε τις αξίες έναντι των προσώπων, απέδωσε τελικά καρπούς, και έτσι σήμερα, μπορούμε να μιλάμε και να διεκδικούμε ισονομία, ισοπολιτεία, ισηγορία, αξιοκρατία, διαφάνεια, λογοδοσία.
Να πορευόμαστε, με οδηγό μας τα ιδανικά, όχι τις πελατειακές σχέσεις.
Βέβαια, αυτός ο δρόμος, δεν είναι εύκολος. Χρειάζεται καθημερινή προσπάθεια, γιατί στην πορεία προς την απελευθέρωση και την αυτοδιάθεση, ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο κακός μας εαυτός.
Σε μεγάλο βαθμό, αυτή η κατάκτηση στο δημόσιο βίο της χώρας, είναι αποτέλεσμα των αγώνων στους οποίους πρωτοστάτησε η οικογένειά μου.
Γι’ αυτό και δεν το κρύβω, αισθάνομαι μια ικανοποίηση.
Ωστόσο, παρά τη μεγάλη πρόοδο σε αυτό το μέτωπο, το αξιακό, σήμερα βιώνουμε μια μεγάλη αντίφαση.
Την αμφισβήτηση αυτού του αξιακού πλαισίου, παρά τις μεγάλες δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα σε πλούτο και μέσα, για να κάνουμε καλύτερη τη ζωή των ανθρώπων, από τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες μεγάλου μέρους του πολιτικού συστήματος της χώρας, που συναγελάζεται με συμφέροντα και κατεστημένα, υπονομεύοντας την ισχύ του δικαίου.
Σήμερα, λοιπόν, αυτή είναι η μεγάλη μάχη που δίνουμε: για τη Δημοκρατία.
Έντονα απασχόλησε ξανά τα Χανιά τις τελευταίες ημέρες η υπόθεση Βαλυράκη. Θεωρείτε ότι ήταν ατόπημα η συμπερίληψη του δικηγόρου των κατηγορουμένων για την δολοφονία Βαλυράκη στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ; Γενικά για την εξέλιξη της υπόθεσης είστε αισιόδοξος σήμερα, δεδομένου ότι στη βουλή είχατε μιλήσει για προσπάθεια συγκάλυψης;
Η απόφαση της Επιτροπής Ψηφοδελτίων του Κινήματός μας, σχετικά με αυτήν την υπόθεση, πιστεύω ότι απαντά απολύτως πειστικά στο ερώτημά σας. Έγινε αυτό που έπρεπε.
Όσον αφορά αυτήν την ίδια την υπόθεση της δολοφονίας του Σήφη Βαλυράκη, πράγματι είχα μιλήσει για συγκάλυψη, γιατί όλα τα στοιχεία έδειχναν και δείχνουν ότι υπήρξε μια προσπάθεια να κλείσει άρον άρον η υπόθεση και να μην τιμωρηθούν οι ένοχοι.
Πιστεύω ότι, με τις συνεχείς προσπάθειες της οικογένειας του Σήφη, και της Μίνας, όπως και κάποιων λίγων ανθρώπων που έπραξαν το αυτονόητο, η υπόθεση έχει πάρει το δρόμο που πρέπει.
Ωστόσο, όλοι θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση ώστε να υπάρξει δικαίωση για τον Σήφη, γιατί όσοι επεδίωξαν να “κλείσουν” την υπόθεση δεν θα σταματήσουν τις προσπάθειές τους.
Στα αξιοσημείωτα της εκλογικής αναμέτρησης του περασμένου Μαΐου στα Χανιά και η πρωτιά της Λίτσας Κουρουπάκη στο τοπικό ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ, με την οποία σας συνδέει μια μακρά σχέση συνεργασίας. Για κάποιους ήταν έκπληξη. Για εσάς;
Γιατί, έκπληξη; Δεν το καταλαβαίνω.
Από τη μια, είχαμε την ενίσχυση των δυνάμεων του Κινήματός μας πανελλαδικά, από την άλλη, η Λίτσα Κουρουπάκη, είναι μια έμπειρη πολιτικός, που έδωσε μάχες στη Βουλή σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για τους Έλληνες και τη χώρα. Και μάλιστα, χωρίς να κοιτάξει το προσωπικό της πολιτικό κεφάλαιο. Κουβαλά βέβαια και τη δύσκολη όσο και χρήσιμη εμπειρία της μετανάστριας.
Υπερασπίστηκε τις αξίες της, χωρίς να υπολογίσει το κόστος. Αυτό πιστεύω ότι, οι Χανιώτες συμπολίτες της, θα πρέπει να το αναγνωρίσουν με την ψήφο τους στις εκλογές της Κυριακής, ακόμη περισσότερο από τις εκλογές του Μαΐου.
…Είναι ώρα σε παγκόσμιο επίπεδο να δημιουργηθεί μια κουλτούρα έντονης συνεργασίας των λαών και των κυβερνήσεων αν δεν θέλουμε να ζούμε σε έναν αβίωτο κόσμο…
Ολοκληρώνοντας, τι μήνυμα στέλνετε στους Κρητικούς, σε έναν τόπο που έχει συνδεθεί τόσο με την οικογένειά σας, όσο και με το ΠΑΣΟΚ γενικότερα, όμως η σχέση αυτή είχε διαρραγεί ιδιαίτερα στα χρόνια των μνημονίων. Πώς μπορεί να αποκατασταθεί αυτή η σχέση και τι ποσοστά προσδοκάτε σε επίπεδο Κρήτης αλλά και πανελλαδικά;
Όσον αφορά την εκλογική στόχευση, μόνο τούτο: επιδιώκουμε τη μεγαλύτερη δυνατή ενδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής. Ούτε πήχης υπάρχει, ούτε όρια.
Υπάρχει μόνο η ουσιαστική εκλογική στόχευση που ταυτίζεται με τον στρατηγικό μας στόχο, τη διαρκή προσπάθεια για την αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών με προοδευτικό ορίζοντα.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι, θα επιδιώκουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα κάθε φορά, ώστε να κατακτούμε εκείνες τις πολιτικές νίκες, που οδηγούν σταθερά, δημιουργικά στον τελικό στόχο, ο οποίος για εμάς είναι και εθνικά αναγκαίος.
Την προοδευτική αλλαγή του τόπου.
Και αυτό γιατί, αφενός μεν πρέπει να απαλλαγούμε οριστικά από τις παθογένειες του πελατειακού πολιτικοοικονομικού συστήματος που παράγει συνεχείς κρίσεις, αφετέρου δε να αλλάξουμε εκ βάθρων την οικονομία μας, σε μια βιώσιμη οικονομία, και τελικά, τη ζωή των συμπολιτών μας, σε αυτόν τον γεμάτο μεγάλες προκλήσεις κόσμο.
Κοντολογίς, επιδιώκουμε την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ενίσχυση των δυνάμεών μας, ώστε στην επόμενη Βουλή να μπορούμε με καλύτερους όρους και να αντιμετωπίσουμε τη συντηρητική πολιτική της ΝΔ και να οικοδομήσουμε μια προοδευτική συμμαχία κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα ανοίξει το δρόμο για ένα βιώσιμο μέλλον, πράσινο, ψηφιακό, αλλά και πιο δημιουργικό για τους Έλληνες, με αξιοπρέπεια, ελπίδα και προοπτική.
Με τους Κρητικούς, μας συνδέουν οικογενειακά και προσωπικά, όπως γνωρίζετε, πολύ στενές σχέσεις, οπότε πάντα μιλώ μαζί τους με απλά και αληθινά λόγια.
Η Κρήτη ήταν πάντα που έδινε πνοή στο ΠΑΣΟΚ και στις δυνάμεις της προόδου στην σύγχρονη ιστορία της χώρας μας.
Επιθυμώ στους φίλους Κρητικούς να τους πω από καρδιάς ότι, το ΠΑΣΟΚ, ποτέ δεν πρόδωσε τους κοινούς μας αγώνες.
Κάναμε ό,τι ήταν εθνικά αναγκαίο για να συνεχίσει η χώρα να υπάρχει. Αναλάβαμε ευθύνες άλλων, ευθύνες που δεν ήταν δικές μας, αλλά όπως πολύ καλά καταλαβαίνουν οι Κρητικοί, όταν σε καλεί το καθήκον, δεν λες, δεν φταίω εγώ. Αναλαμβάνεις τις ευθύνες, αλλιώς δεν έχεις κανέναν λόγο να συμμετέχεις στον δημόσιο βίο.
Αν η χώρα στέκεται σήμερα όρθια, αυτό οφείλεται στις μεγάλες θυσίες των Ελλήνων και στις προσπάθειες της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Δεν λιγοψυχήσαμε. Ακόμη και όταν όλοι μας χτυπούσαν. Αυτό έπρεπε να κάνουμε, αυτό κάναμε.
ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, που υπονόμευαν στις πλατείες τις κατακτήσεις της χώρας, όπως τη συμμετοχή της στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, σήμερα αντιπαρατίθενται για το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής της χώρας, αλλά μέσα στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη.
Αυτά, είμαι βέβαιος ότι σήμερα, που κάθισε ο κουρνιαχτός και τα εύκολα λόγια έγιναν καπνός, τα βλέπουν οι Κρητικοί και γι’ αυτό στρέφουν και πάλι το ενδιαφέρον τους στο Κίνημά μας.
Γιατί καταλαβαίνουν πάλι, μετά από όσα μεσολάβησαν, ότι το ΠΑΣΟΚ, είναι το δικό τους σπίτι.
Και αυτό, έχει μεγάλη σημασία, γιατί οι εκλογές αυτές θα καθορίσουν για πάρα πολλά χρόνια την πορεία και το μέλλον των Ελλήνων, της χώρας.
Καλούμαστε να επιλέξουμε αν θα ανοίξουμε το δρόμο για την οικοδόμηση μιας σύγχρονης δημοκρατικής πολιτείας αξιών και δικαίου ή αν θα παραδώσουμε τη μοίρα μας και τη μοίρα της χώρας σε αυτούς που καρπώνονται τον πλούτο μας, το μέλλον και την προοπτική μας.
Είναι μια καθοριστική επιλογή, από την οποία θα εξαρτηθεί αν θα ζήσουμε ξανά νέες κρίσεις χρέους που θα φορτωθούμε πάλι όλοι εμείς, ενώ οι λίγοι θα έχουν πλουτίσει ή αν θα μπορούμε να ζήσουμε με σιγουριά και αξιοπρέπεια, σε μια πολιτεία που σέβεται τον άνθρωπο και το περιβάλλον.
Καλώ στους φίλους Κρητικούς, να αναλογιστούν:
Μπορεί να είμαστε ικανοποιημένοι από τη μονοκρατορία της δεξιάς ΝΔ;
Μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι από την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να ανταποκριθεί με αξιοπιστία στις απαιτήσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης;
Στις 25 Ιουνίου εκλέγουμε αυτούς που θέλουμε να εκπροσωπήσουν σοβαρά τα συμφέροντα του καθενός μας και συλλογικά των προοδευτικών δυνάμεων.
Ας αναλογιστούμε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Ο δρόμος της δημιουργίας και της αξιοπρέπειας.
Ένας δρόμος που τον βαδίσαμε χέρι – χέρι και γνωρίζουμε τι μπορεί να πετύχουμε μαζί.
