«Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ενα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που μας χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται καθετί ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα. Αλλο χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης είναι η αγάπη της για την ανθρωπιά· κανόνας της είναι η δικαιοσύνη».
«Είναι για μένα σημαντικό το γεγονός ότι η Σουηδία θέλησε να τιμήσει και τούτη την ποίηση και όλη την ποίηση γενικά, ακόμη και όταν αναβρύζει ανάμεσα σ’ ένα λαό περιορισμένο. Γιατί πιστεύω πως τούτος ο σύγχρονος κόσμος όπου ζούμε, ο τυραννισμένος από το φόβο και την ανησυχία, τη χρειάζεται την ποίηση. Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα, και τι θα γινόμασταν αν η πνοή μας λιγόστευε; Είναι μια πράξη εμπιστοσύνης κι ένας Θεός το ξέρει αν τα δεινά μας δεν τα χρωστάμε στη στέρηση εμπιστοσύνης».
«Ναι, η συμπεριφορά του ανθρώπου δε μοιάζει να έχει αλλάξει βασικά. Και πρέπει να προσθέσω πως νιώθει πάντα την ανάγκη ν’ ακούσει τούτη την ανθρώπινη φωνή που ονομάζουμε ποίηση. Αυτή τη φωνή που κινδυνεύει να σβήσει κάθε στιγμή από στέρηση αγάπης και ολοένα ξαναγεννιέται. Κυνηγημένη, ξέρει πού να βρει καταφύγιο· απαρνημένη, έχει το ένστικτο να πάει να ριζώσει στους πιο απροσδόκητους τόπους. Γι’ αυτήν δεν υπάρχουν μεγάλα και μικρά μέρη του κόσμου. Το βασίλειό της είναι στις καρδιές όλων των ανθρώπων της γης».
«Σ’ αυτό τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται. Οταν στο δρόμο της Θήβας, ο Οιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα, κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Εχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Οιδίποδα».
Σαν σήμερα, στις 10 Δεκεμβρίου του 1963, έγινε στην Στοκχόλμη της Σουηδίας η τελετή απονομής των βραβείων Νόμπελ. Ανάμεσα στους τιμηθέντες και ο Ελληνας ποιητής Γιώργος Σεφέρης, που πήρε το βραβείο Λογοτεχνίας. Αποσπάσματα από την ομιλία που έκαμε το βράδυ της ίδιας μέρας στο δείπνο που παρατέθηκε στο Δημαρχείο της Στοκχόλμης, παραπάνω. Να αναζητήσουμε τον άνθρωπο η παραγγελιά του… Μόνο τούτη η απλή λέξη μπορεί να χαλάσει τα τέρατα που απειλούν με εξαφάνιση το ανθρώπινο είδος…
“Αρματολών” και “κλεφτών” ανθρωπιά
«Ο πρωτοδίκης Γιάννης Aθ. Ευαγγελάτος, μετά τη νουβέλα “Τα ωραιότερα ταξίδια δεν τα κάναμε ακόμα” και το βιβλίο “Ενοχος όπως κατηγορείται”, εμπλουτίζοντας κι άλλο τη Νομική Λογοτεχνία, έγραψε τριάντα αυτοτελείς ιστορίες από τα ποινικά Δικαστήρια, εμπνευσμένος από όσα έχει δει και ζήσει τα δεκατέσσερα χρόνια που υπηρετεί στο Δικαστικό Σώμα. Ιστορίες χιουμοριστικές, που αναδεικνύουν όσα ευτράπελα, αλλά και σοβαρά, συμβαίνουν στα Δικαστήρια της χώρας μας σήμερα, αλλά και δίνουν το στίγμα της ελληνικής κοινωνίας. Δικαστές, εισαγγελείς, δικηγόροι, μάρτυρες, κατηγορούμενοι, μηνυτές, ένοχοι και αθώοι… Ολοι μας έχουμε μια εμπειρία από τα Δικαστήρια. Μικρή ή μεγάλη. Γλυκιά ή πικρή. Η γεύση που μένει από το βιβλίο, ωστόσο, είναι ξεχωριστή, ιδιαίτερη και αξίζει να τη δοκιμάσετε». Αυτά απ’ το οπισθόφυλλο του βιβλίου “Αρματολών, Κλεφτών 30 Ιστορίες από τα Δικαστήρια” του Γιάννη Ευαγγελάτου, που κυκλοφόρησε πέρυσι και είχε την καλοσύνη να μου το στείλει. Με τη συμπλήρωση που αναγράφεται αμέσως μετά: «Τα έσοδα από τα δικαιώματα του συγγραφέα θα δοθούν στο ΚΑΡΚΙΝΑΚΙ για την καταπολέμηση του καρκίνου της παιδικής ηλικίας».
Ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός στη χανιώτικη κοινωνία ο γεννημένος στην Αθήνα, Επτανήσιος στην καταγωγή (από Κεφαλλονιά και Κέρκυρα), ξεχωριστός δικαστικός λειτουργός και συγγραφέας Γιάννης Ευαγγελάτος. Οπως και σε όλους τους τόπους άλλωστε που υπηρέτησε τη Δικαιοσύνη, όπως αυτός ξέρει με τον δικό του ανθρώπινο τρόπο από την έδρα και προπάντων με την όλη του δραστηριότητα να υπηρετεί. Στο Αίγιο, στην Καλαμάτα, στην Αθήνα, στην πόλη μας και από το 2015 στη Νεάπολη Λασιθίου. Τιμή και χαρά για μένα η γνωριμία μας. Μεγάλη υπόθεση να μη χάνει κάποιος τη καλοσύνη της ψυχής του και την πίστη του στον Ανθρωπο, σ’ έναν κόσμο γεμάτο από αμαρτωλούς, “αρματολούς” και “κλέφτες”…
Αυτά τα λίγα με αφορμή την είδηση ότι το περί ου ο λόγος βιβλίο κυκλοφόρησε (πάλι απ’ τις εκδόσεις “ΝΟΜΟΡΑΜΑ. ΝΤ”) σε β’ έκδοση. Αναζητείστε το Στο “ΚΑΡΚΙΝΑΚΙ” τα έσοδα από τα δικαιώματα του συγγραφέα, είπαμε…
