«Θέλω να ξεκαθαρίσω μια παρεξήγηση: Δεν υπήρξε καμία αντιπαλότητα ανάμεσα σε μένα και το Μάριο Ντράγκι», δήλωσε , όπως αναμεταδίδει στην κεντρική σελίδα το ΑΠΕ/ΜΠΕ, ο γραμματέας του ΜέΡΑ25 Γιάνης Βαρουφάκης σε συνέντευξή του στο CNBC. Αντίθετα, πρόσθεσε, «πάντα του έβαζα άριστα στον τρόπο που χειρίστηκε το χαρτοφυλάκιό του μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια των κανονισμών της ΕΚΤ».
«Αποχαιρετώντας» το Μάριο Ντράγκι, ο Γιάνης Βαρουφάκης μίλησε στο CNBC για το ρόλο της ΕΚΤ κατά τη διάρκεια της κρίσης, την «κληρονομιά» που αφήνει ο απερχόμενος επικεφαλής της ΕΚΤ, αλλά και την πορεία που πρέπει να ακολουθήσει η αντικαταστάτριά του στο τιμόνι του διεθνούς οργανισμού, Κριστίν Λαγκάρντ.
Αναφερόμενος στην ελληνική κρίση, ο κ. Βαρουφάκης είπε μεταξύ άλλων, ότι «το αφήγημα του Μάριο Ντράγκι ήταν η σωτηρία της Ευρωζώνης από μια γιγάντια τραπεζική κρίση, που μετά πλασαρίστηκε σαν κρίση του δημοσίου τομέα». Δεν υπάρχει αμφιβολία, πρόσθεσε, «ότι η ελληνική οικονομία χρειαζόταν μεταρρυθμίσεις, αλλά ο λόγος που είμαστε παγιδευμένοι δέκα χρόνια τώρα σε μια φυλακή χρέους δεν ήταν αυτός. Ο πραγματικός λόγος ήταν ο τρόπος που δομήθηκε η ίδια η Ευρωζώνη».
Σύμφωνα με τον γραμματέα του ΜέΡΑ 25, αυτό που πρέπει να καταλάβουμε για την ΕΚΤ, είναι ότι θεωρητικά είναι η πιο ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα του πλανήτη, αλλά στην πράξη είναι η λιγότερο ανεξάρτητη, γιατί η απαγόρευση διάσωσης κρατών και τραπεζών, σημαίνει ότι κάποιος σαν το Ντράγκι πρέπει να επινοήσει τρόπους διάσωσης κρατών και τραπεζών, σε αντίθεση με τον ίδιο τον κανονισμό του. Δηλαδή, είπε ο κ.. Βαρουφάκης, «έπρεπε να δομήσει συμμαχίες, όπως με την κυρία Μέρκελ, και μια απ’ τις παραχωρήσεις που έπρεπε να κάνει, είναι να θυσιάσει χώρες όπως η δική μας. Η ΕΚΤ χρησιμοποιήθηκε σαν εργαλείο αποτροπής της αναδιάρθρωσης χρέους, παρόλο που ήξερε ότι αυτό ήταν απολύτως απαραίτητο».
Στην ερώτηση τι θα συμβούλευε την Κριστίν Λαγκάρντ, που αναλαμβάνει τη διεύθυνση της ΕΚΤ, ο γραμματέας του ΜέΡΑ25 ανέλυσε το εξής σκεπτικό:
«Η ατυχία της κυρίας Λαγκάρντ, είναι ότι πρέπει να δουλέψει με τα εργαλεία που κληρονόμησε από το Μάριο Ντράγκι. Δεν τον κατηγορώ γι’ αυτό, ήταν απαραίτητα τότε. Αλλά η ποσοτική χαλάρωση, έτσι όπως αναδομήθηκε, θυμίζει το φάρμακο που σταμάτησε να είναι αποτελεσματικό γιατί τα βακτήρια προσαρμόστηκαν σ’ αυτό.
Η ΕΚΤ πρέπει να ξαναεφεύρει τον εαυτό της και να επινοήσει καινούργια εργαλεία, γιατί το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων δε δουλεύει πια. Για να δώσω ένα παράδειγμα, η ΕΚΤ πρέπει να εκδώσει δικό της ομόλογο. Ένα ομόλογο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μετατρέψει μέρος των κρατικών χρεών. Αντί να επενδύσει απ’ ευθείας σε ιταλικά ομόλογα, θα μπορούσε να εκδώσει ένα ομόλογο που θα εγγυηθεί το ποσοστό του ιταλικού χρέους που υπόκειται στους κανόνες του Μάαστριχτ. Αυτό είναι νομιμότατο, δε χρειάζεται καν αλλαγή κανόνων, αλλά είναι ένα ριζικά καινούργιο εργαλείο, και μια ασφαλέστατη επένδυση. Ταυτόχρονα, πρέπει να προχωρήσει σε ένα γιγάντιο πρόγραμμα επενδύσεων. Φυσικά αυτό δεν είναι στο χέρι μόνο της Λαγκάρντ, αλλά μπορεί να ενθαρρύνει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να δώσει το πράσινο φως στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, να εκδώσει ομόλογα που μπορεί μετά η ΕΚΤ να αγοράσει από τις δευτερογενείς αγορές, αντί να αγοράζει ιταλικό, γερμανικό ή ελληνικό χρέος».
