Η συζήτηση για την ισότητα στον γάµο έχει περάσει από σαράντα κύµατα και πάντα στην Ελλάδα προκαλεί κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις.
Μου είναι πραγµατικά πολύ δύσκολο να γράψω για ένα θέµα που αποτελεί ταµπού για την ελληνική κοινωνία.
∆ιάβασα όµως ότι ο Αµερικανός ψυχολόγος και φιλόσοφος Γουίλιαµ Τζέιµς έλεγε ότι: «Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως σκέπτονται όταν απλώς επανατακτοποιούν τις προκαταλήψεις τους» και έτσι αποφάσισα να καταπιαστώ µε το πιο σύγχρονο και ακανθώδες θέµα που απασχολεί την ελληνική κοινωνία.
Η πυρηνική οικογένεια στη χώρα µας είναι ένας ιστορικός θεσµός που άντεξε στον χρόνο και µε την ηθική του καθοδήγησε την ελληνική κοινωνία.
Σήµερα όµως η πραγµατικότητα έκανε ένα άλµα – έχουµε τις µονογονεϊκές οικογένειες και τις οικογένειες των οµόφυλων ζευγαριών.
Μιλάµε φυσικά για πολιτικό γάµο, γιατί ο γάµος στην εκκλησία είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Η κυβέρνηση έχει διακηρυγµένη και εκπεφρασµένη θέση να νοµοθετήσει υπέρ του γάµου των οµόφυλων ζευγαριών.
Ψηφίζουµε µία κυβέρνηση απλά για να εφαρµόσει το πρόγραµµα της.
Πάµε παρακάτω.
Σύµφωνα µε έγκυρους διανοούµενους «Σε ένα κράτος δικαίου, σε µια δηµοκρατική και ευνοµούµενη πολιτεία τα δικαιώµατα του ατόµου στον αυτοπροσδιορισµό, στον προσανατολισµό και στις επιλογές της ελεύθερης διαµόρφωσης της προσωπικότητας τους είναι απολύτως σεβαστά».
Το 2023 σε µια ευρωπαϊκή χώρα κανείς δεν µπορεί να το φαλκιδεύσει ούτε να το αµφισβητήσει αυτό.
Οι σύγχρονες κοινωνίες αναπτύσσουν µια άλλη δυναµική.
Στην Ελλάδα όµως µε την κυρίαρχη ιδεολογία και τις ιστορικές αναφορές τα πράγµατα δεν είναι τόσο απλά, όπως στο Λουξεµβούργο.
Σαφέστατα και είναι στην κρίση του πρωθυπουργού κ. Κυρ. Μητσοτάκη πότε θα πάρει την απόφαση να νοµοθετήσει η κυβέρνηση για το φλέγον ζήτηµα.
Μέχρι τότε ελπίζω να γονιµοποιηθεί στη χώρα ο δηµόσιος διάλογος.
Να θυµίσω µόνο ότι παρά τις κραυγές ούτε µε το “σύµφωνο συµβίωσης” άνοιξε µύτη…
Η αλλαγή βέβαια στην κοινωνική συµπεριφορά δεν επιβάλλεται µε νοµοθετήµατα.
Αυτό το γνωρίζει και ένας πρωτοετής φοιτητής του τµήµατος των Πολιτικών Επιστηµών.
Γι’ αυτό ας συνεχίσουµε να συζητάµε δηµόσια.