Γαϊτανάκι ψευδαισθήσεων

Εκτιμώ ότι στα Χανιά ζούμε παγιδευμένοι στη φενάκη “αποσπασματικών” ελπίδων, που μετά από σύντομο χρονικό διάστημα οι εξουσιούχοι τις διαψεύδουν.
Είναι μια ουτοπική παγίδα που τη συνηθίζουν οι τοπικοί ηγήτορες στα Χανιά ότι “κάτι γίνεται”, “κάτι κινείται βρε αδελφέ”. Γι’ αυτό τον λόγο προκαλούν επικοινωνιακούς παφλασμούς – κατ’ ουσίαν μια μαύρη τρύπα που ρουφά μέσα κάθε δυνατότητα κριτικής προσέγγισης στα ανύπαρκτα, τοπικά γεγονότα.
Αυτόν τον ευτελή επικοινωνιακό, “επιχειρησιακό βραχίονα” (τρομάρα τους) επέλεξαν εδώ και έναν χρόνο οι τοπικοί εξουσιούχοι πιστεύοντας ότι διαθέτουμε μηδενική συνδυαστική μνήμη, και ένα ιδίωμα κριτικής σκέψης που μοιάζει με το δικό τους.
Ανακάτεψαν έτσι στην αρχή την σημαδεμένη “τράπουλα” με κυρίαρχο σκοπό το τελευταίο να μοιάζει πρώτο και το πρώτο να τσουλάει έσχατο.
Αυτό το βαρετό γαϊτανάκι φτηνού εντυπωσιασμού σύντομα διαψεύστηκε από τα χαμπάρια που έστειλε η τοπική ζωή.
Τι πέτυχαν; Όποιοι έχουν γερή μνήμη ξέρουν…