«Η Γαλλία είναι κάτι το ιδιαίτερο. Υπάρχει παντού άνεμος και θεωρητικά μπορείς να χτίσεις σε όλη τη χώρα αιολικά πάρκα. Σε χώρες όπως τη Γερμανία αντίθετα, δεν αξίζει», λέει με ενθουσιασμό ο Γκρεγκουάρ Σιμόν, επικεφαλής της WPD Onshore στη Γαλλία. Για την εταιρία του η Γαλλία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη αγορά μετά τη Γερμανία. Γι΄ αυτό και σχεδιάζει να προχωρήσει στην κατασκευή πολλών ακόμη onshore (χερσαίων) αιολικών πάρκων.
Η κατασκευή αιολικών πάρκων στη Γαλλία όμως είναι μια ιδιαίτερα χρονοβόρα διαδικασία. Η διαδικασία αδειοδότησης μπορεί να διαρκέσει έως και οκτώ χρόνια την ώρα που στη γειτονική Γερμανία είναι μόλις τέσσερα. Αυτό οφείλεται στις μεγάλες αντιδράσεις που προκαλεί η κατασκευή των πάρκων, που έχουν ως συνέπεια να καθυστερούν σημαντικά οι σχετικές δικαστικές αποφάσεις.
Σύγκρουση συμφερόντων
Στην παρούσα φάση μάλιστα χρειάζεται ακόμη περισσότερος χρόνος απ΄ ότι συνήθως. Στα τέλη του περασμένου έτους το ανώτατο δικαστήριο της Γαλλίας διέκοψε εν μέρει τη διαδικασία αδειοδότησης. Και αυτό διότι οι περιφερειάρχες ήταν υπεύθυνοι τόσο για την παροχή περιβαλλοντικών αδειών που απαιτούνται για την άδεια κατασκευής, όσο και για την παροχή των τελικών αδειών. Το Conceil d´Etat (ανώτατο διοικητικό αναιρετικό δικαστήριο) απεφάνθη ότι βάσει της ευρωπαϊκής νομοθεσίας αυτό συνιστά σύγκρουση συμφερόντων. Μέχρι και σήμερα, σχεδόν έναν χρόνο μετά, η κυβέρνηση δεν έχει δρομολογήσει την αλλαγή της σχετικής νομοθεσίας με αποτέλεσμα να έχει παγώσει ουσιαστικά η διαδικασία αδειοδότησης.
«Αυτό μας έλειπε», σχολιάζει ο Γκρεγκουάρ Σιμόν. «Η κυβέρνηση όφειλε να έχει επιλύσει το πρόβλημα εδώ και καιρό. Ακόμη δεν έχει αποσαφηνιστεί το νομικό πλαίσιο αναφορικά με τον τρόπο της αδειοδότησης αλλά και το εάν ισχύουν οι παλιές άδειες. Είναι εξοργιστικό να χάνεις τόσο χρόνο».
Τα νομικά κωλύματα που προέκυψαν αναμένεται να καθυστερήσουν περαιτέρω την κατασκευή αιολικών πάρκων στη Γαλλία. Και αυτό μολονότι οι σχεδιαζόμενες εγκαταστάσεις θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν έως και πέντε πυρηνικούς αντιδραστήρες. Πέραν τούτου, η χώρα χρειάζεται την αιολική ενέργεια καθώς εξίσου μηδαμινή είναι η πρόοδος και στα πεδία των λοιπών εναλλακτικών πηγών ενέργειας. Τα πρώτα υπεράκτια αιολικά πάρκα (offshore) μπροστά στις γαλλικές ακτές δεν πρόκειται να λειτουργήσουν πριν το 2023 και αυτό παρότι ο σχετικός διαγωνισμός έγινε το 2012.
Ανέφικτοι οι στόχοι
Συνεπώς ο στόχος να έχουν κατασκευαστεί μέχρι το 2023 αιολικά πάρκα συνολικής ισχύος 26 GW δεν μπορεί πλέον να επιτευχθεί καθώς η ισχύς των πάρκων που έχουν στηθεί μέχρι στιγμής στην ηπειρωτική χώρα δεν ξεπερνά τα 14 GW. Θεωρητικά τα χερσαία αιολικά πάρκα θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν 26 από τους 58 πυρηνικούς αντιδραστήρες. Εντούτοις η μετάβαση από την πυρηνική σε «πράσινες» μορφές ενέργειας κοστίζει και γι΄ αυτό το λόγο υπάρχουν πολλές αντιδράσεις.
Μολονότι η κυβέρνηση διατείνεται ότι προτίθεται να περιορίσει το ποσοστό της πυρηνικής ενέργειας επί της συνολικής παραγωγής ενέργειας στο 50%, μέχρι στιγμής δεν έχει παρουσιάσει εξειδικευμένα σχέδια. Η πρόσφατη παραίτηση του δημοφιλούς ακτιβιστή Νικολά Ιλό από τη θέση του υπουργού Περιβάλλοντος δεν συνιστά σίγουρα ένδειξη αξιοπιστίας των Παρισίων στο συγκεκριμένο πεδίο. Στην απροσδόκητη και μέσω ραδιοφώνου αναγγελία της αποχώρησής του από τα κυβερνητικά έδρανα ο ίδιος είχε δηλώσει ότι αισθάνεται «απολύτως μόνος» στη μάχη υπέρ της προστασίας του κλίματος. Νέα έκθεση του υπουργείου Περιβάλλοντος προτείνει τώρα την κατασκευή άλλων έξι νέων πυρηνικών αντιδραστήρων.
Παρά ταύτα ο επικεφαλής της WPD Onshore Γκρεγκουάρ Σιμόν δεν φαίνεται να χάνει την αισιοδοξία του. «Μέχρι πριν από 10 χρόνια δεν άκουγες την παραμικρή κριτική στα μέσα ενημέρωσης για την πυρηνική ενέργεια. Εν τω μεταξύ δεν είναι πλέον ταμπού να την αμφισβητείς. Οι Γάλλοι βλέπουν άλλωστε ότι έχει τριπλάσιο κόστος από την αιολική». Μακροπρόθεσμα, σύμφωνα με τον ίδιο, η Γαλλία θα μπορούσε να καλύπτει το σύνολο των ενεργειακών της αναγκών από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Ένας ιδιαίτερα φιλόδοξος στόχος αν αναλογιστεί κανείς ότι σήμερα μόλις το 17% του παραγόμενου ηλεκτρικού ρεύματος στη Γαλλία προέρχεται από πράσινες πηγές.
Πηγή: DW– Λίζα Λουί / Κώστας Συμεωνίδης
