Η γαλλική κοινωνία στρέφεται προς τα δεξιά

Είναι ο λιγότερο δημοφιλής πρόεδρος στη μεταπολεμική ιστορία της Γαλλίας. Δέχεται επιθέσεις για τα πάντα, από τη νέα οικονομική του πολιτική μέχρι τη στάση του στο θέμα του γάμου των ομοφυλοφίλων. Και ετοιμάζεται για το πρώτο εκλογικό του τεστ από τότε που εξελέγη, τον Μάιο του 2012. Είναι φυσικά ο Φρανσουά Ολάντ.
Τις δύο τελευταίες Κυριακές του Μαρτίου, οι Γάλλοι θα προσέλθουν στις κάλπες για να εκλέξουν χιλιάδες δημάρχους και τοπικούς συμβούλους, από το Παρίσι και άλλες μεγάλες πόλεις μέχρι τις μικρότερες κοινότητες.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, οι Σοσιαλιστές θα διατηρήσουν τον έλεγχο του Παρισιού, που η αντιδήμαρχος Αν Ινταλγκό θα αντιμετωπίσει την υποψήφια της κεντροδεξιάς Ναταλί Κοσιουσκό-Μοριζέ. Οι Σοσιαλιστές έχουν επίσης βάσιμες ελπίδες ότι θα νικήσουν στις περισσότερες μεγάλες πόλεις της Γαλλίας, περιλαμβανομένων της Λιόν και της Λίλλης, ενώ δεν αποκλείουν και το ενδεχόμενο να «αρπάξουν» και τη Μασσαλία από την UMP.
Πώς εξηγείται αυτή η αισιοδοξία; Μία απάντηση είναι η δημοτικότητα μερικών από τους απερχόμενους δημάρχους, όπως η Μαρτίν Ομπρί στη Λίλλη. Μία άλλη είναι οι εσωτερικές έριδες της UMP, σε συνδυασμό με την άνοδο του Εθνικού Μετώπου. Το κόμμα της Μαρί Λεπέν μπορεί να διασπάσει τη ψήφο της Δεξιάς σε πόλεις όπου υπάρχουν τρεις υποψήφιοι, γεγονός που θα βοηθήσει τον σοσιαλιστή υποψήφιο. «Η παραδοσιακή Δεξιά δεν είναι τόσο δημοφιλής όσο θα περίμενε κανείς», σημειώνει ο δημοσιογράφος Αλεξάντρ Λεμαριέ, που καλύπτει την UMP για τη Μοντ. «Από την πτώση της δημοτικότητας των Σοσιαλιστών κερδίζει περισσότερο το Εθνικό Μέτωπο παρά η UMP». Η τελευταία υποφέρει από έλλειψη ενός αξιόπιστου ηγέτη. Ο πρώην πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, που ηττήθηκε από τον Ολάντ στις τελευταίες προεδρικές εκλογές, αφήνει συνεχώς υπονοούμενα ότι θα επιστρέψει. Στο μεταξύ, όμως, διάφοροι επίδοξοι διάδοχοί του μάχονται για την ηγεσία της κεντροδεξιάς.
Ο Ολάντ αιφνιδίασε επίσης την UMP υιοθετώντας ένα μέρος της δικής της πολιτικής, που δεν μπόρεσε να εφαρμόσει στα 10 χρόνια που άσκησε την εξουσία.
Ο γάλλος πρόεδρος θα ήταν βέβαια πολύ ικανοποιημένος αν γλίτωνε αυτή τη φορά την καταστροφή. Η ικανοποίησή του όμως μπορεί να μην κρατήσει πολύ. Δύο μήνες μετά τις δημοτικές εκλογές ακολουθούν οι ευρωεκλογές, όπου το Εθνικό Μέτωπο αναμένεται να ξεπεράσει τους Σοσιαλιστές, ίσως μάλιστα ακόμη και την UMP. Το βέβαιο είναι, όπως παρατηρεί ο Αλέν Ντιαμέλ στη Λιμπερασιόν, ότι η Γαλλία έχει κάνει μια στροφή προς τα δεξιά. Τα θέματα που βγάζουν τον κόσμο στους δρόμους έχουν σχέση κυρίως με την κοινωνία, και συγκεκριμένα με μια παραδοσιακή αντίληψη της οικογένειας. Η χριστιανική οικογένεια μοιάζει να παίρνει την εκδίκησή της από την προοδευτική οικογένεια. Η δεύτερη κατάφερε να επιβάλει τον γάμο για όλους. Η πρώτη επιβάλλει σήμερα να μη δοθεί συνέχεια.